Een zomer die alles veranderde

180

Younes :

De deur werd opengetrokken en hetgeen waar ik voor vreesde, is net gebeurd. Leyla stond ons met betraande ogen aan te kijken. "Leyla!" riep ik geschrokken. Ze draaide zich om en rende de trappen weer op. Ik twijfelde geen seconde en liep haar achterna. Ik hoorde hoe hard ze de deur dichtsloeg.

Leyla :

Ik sloeg de deur keihard dicht en deed die op slot. Ik liep naar mijn bed, stak mijn hoofd tussen de kussens en huilde het uit. Waarom! Waarom moet dit weer gebeuren! Ik hoorde dat iemand de deur probeerde te openen. Zeker weten Younes. "GA WEG!" riep ik. "Aub Leyla laat me gewoon met je praten" smeekte hij. Ik negeerde hem en huilde verder. Het gevoel die ik op dat moment had, kan ik gewoonweg niet beschrijven.

Younes :

"GA WEG!" riep ze. "Aub Leyla laat me gewoon met je praten" smeekte ik. Ze negeerde me, wat ik wel begrijp. Ik zakte voor haar deur en de tranen stonden me in de ogen. Ik had een raar gevoel in mijn onderbuik. Woede tegenover Siham en verdriet tegenover Leyla. Ya Allah, help ons hieruit. Ik wil haar niet kwijt, voor een leugen. Ze denkt nu zeker allerlei verkeerde dingen, maar ik laat haar even bekomen en spreek haar zo meteen wel.

Ik zat al een kwartier voor haar deur. Ik moest en ging haar spreken, maar ik weet dat ze me niet binnen gaat laten. Ik stond op en liep naar beneden. Ik ging naar de woonkamer en trof daar zowat iedereen aan. Ze waren lekker gezellig aan het praten en lachen. "Nafissa kan je even meekomen?" vroeg ik. "Uh jaa" zei ze zonder te veel vragen stellen. Iedereen keek ons eventjes aan en sprak toen weer verder. "Younes!" hoorde ik iemand mijn naam roepen voor ik de woonkamer verliet. Ik draaide me om. "Waar is Leyla?" vroeg Nora. Mijn hart bonkte sneller. "Uhm ze is nog haar make up enzo aan het afdoen" loog ik. "Ah oke"

"Wat is er?" vroeg Nafissa toen we in de gang waren. "Kom" zei ik met trillende stem. Ik liep naar boven en ze volgde me. Ik stond voor de deur van Leyla. Nafissa keek me niet begrijpend aan. "Wat is er dan?" vroeg ze vol verwarring. Ik zuchtte en voelde dat mijn ogen zich vulde met tranen. "Ze heeft zich opgesloten" zei ik. "Hoezo???" "Ze denkt dat Siham zwanger is van mij" "WAT?!" "Ssssshhttt! Het is niet waar" "Waarom denkt ze dat dan?" "Omdat ze ons horen praten heeft" "Huh ik volg even niet meer, wat is er allemaal gebeurd?" vroeg ze. Ik vertelde haar snel snel het hele verhaal. Ze beloofde me om met haar te gaan praten en haar te overtuigen dat het niet waar is.

Ze klopte op de deur. "Leyla, ik ben het Nafissa" zei ze. "Ik kom zo" hoorde ik Leyla zeggen. "Je moeder wacht beneden op je voor het eten" zei Nafissa terwijl ze me aankeek. "Ja wacht" zei Leyla.  Ik keek Nafissa vol hoop aan en hoopte zo erg dat ze die deur zou opendoen.

Leyla :

Nafissa stond voor de deur. Snel veegde ik mijn tranen weg. Ik stond op en keek in de spiegel. Ik zag er niet uit! Mijn ogen waren helemaal rood, onmogelijk dat ik zo naar beneden ga. Ik nam snel wat concealer en deed het onder mijn ogen, maar het verborg niks. Dat maakte me bozer en uit woede gooide ik het tegen de spiegel. "Leyla??? Alles goed??!!" hoorde ik van buiten uit. HET GAAT HELEMAAL NIET GOED! wou ik schreeuwen. Ik liet mezelf vallen en de tranen gleden naar beneden. Ik kan niet naar beneden gaan en alsof doen dat er niks aan de hand is!

De tranen bleven maar naar beneden glijden. Zal ik ze vandaag nog kunnen tegenhouden? Ik lag als een zwerver op grond met zakdoeken rond me heen. Ik keek in de spiegel en herkende niet de Leyla van deze morgen. Ik was zo gelukkig en blij dat vandaag eindelijk mijn dag was en dan gebeurd er dit...

Ondertussen bij Nafissa en Younes :

We hoorden iets luid vallen. "Leyla??? Alles goed??!" vroeg ik bezorgd. Ze gaf geen antwoord en toen wist ik dat het echt niet goed ging. "We moeten naar binnen!" zei ik. "Hoe?" "In de kamer van Leyla's ouders, is er een dubbel sleutel van haar kamer" zei ik twijfelend. "Ga halen!!" "Maar is hshouma om een kamer te betreden zonder toestemming" "Als je het aan haar moeder gaat vragen, gaat ze zich zorgen maken" zei Younes. "Ja pfff, je hebt een punt" Het bleef even stil. "We gaan gewoon naar boven, nemen snel de sleutel en openen deze fucking deur" zei ik vastbesloten. "Ja goed" We liepen stilletjes naar boven. Ik liep de kamer in, terwijl Younes de wacht hield. Ik zocht de sleutel en vond hem uiteindelijk in de nachtkastje van mijn tante Zineb. "Ik heb em!" zei ik zacht, terwijl ik naar buiten ging. Younes glimlachte en samen gingen we naar beneden.

Terug naar Leyla :

Ik hoorde dat er een sleutel werd gedraaid. Huh? Ik stond op en liep naar de deur. Net toen ik aankwam, werd de deur geopend en stonden Nafissa en Younes voor me. Geschrokken keek ik ze aan. Toen Younes me zag, kwam hij meteen naar me gelopen. Ik had de tijd niet, om te schreeuwen of om te zeggen dat hij weg moest of hij nam me al in zijn armen en drukte me tegen zijn borst aan. Dat gaf me nog meer de neiging om te huilen. De tranen vloeiden naar beneden terwijl hij me suste. "Shht rustig" zei hij. Ik kon me niet tegen hem verzetten, want dit voelde echt vertrouwd aan.

Ik bleef even een paar minuutjes in zijn armen en daarna trok hij mijn hoofd op. "Kijk naar mij" zei hij. Zijn mooie groene ogen glinsterden en het was alsof ik opnieuw verliefd werd. "Kijk diep in mijn ogen, zie ik er uit alsof ik jou zou kunnen bedriegen?" Ik keek hem nog steeds stil aan. "Begrijp dan dat Siham ons gewoon uit elkaar probeert te halen" Ik was nog steeds in zijn mooie groene ogen aan het kijken, dat ik niet eens hoorde wat hij zei. "Hoor je me wel?" zei hij. "Uhh ja ja" zei ik terwijl ik me uit zijn armen duwde. "Wat zei ik?" Ik zweeg en ging zitten op mijn bed. "Herhaal wat ik zei" "Ik weet het niet meer" gaf ik toe. Hij zuchtte en kwam naast mij zitten. Hij nam mijn handen vast en keek me weer diep in de ogen aan. "Siham probeert ons uit elkaar te halen, laat haar aub niet bereiken wat ze wil" Ik glimlachte slapjes. "Ik heb nu gewoon even tijd nodig oke" "Ja ik begrijp dat dit hard aankomt, maar het is niet waar! Ik heb nooit iets gedaan met haar, ze bluft alleen maar, dus geloof haar niet, laat haar niet winnen en geniet nog van deze mooie dag" Deze woorden hadden me veel gedaan en in 1 2 3 was ik zowat de pijn vergeten. Ik keek naar de grond en dacht na. "Is het weer goed?" zei hij. Ik antwoordde niet omdat ik het zelf ook niet zo goed wist. "Leyla" hij plaatste zijn hand op mijn dij en ik keek hem aan. Zijn groene ogen, trokken weer mijn aandacht en ik zonk er gewoon weer in. Hij keek van mijn lippen naar mijn ogen en voor ik het wist, drukte hij de zijne in de mijne.