Een zomer die alles veranderde

72

Younes :

We waren in de mall aan het rondstappen en ik keek een beetje rond. Dit is ook de eerste keer dat ik hierheen kom, had geen idee dat dit zelf bestond. Ik moet wel zeggen dat het er echt gezellig uitziet en die eten zag er verrukkelijk uit. Maar die grond was 3ayek glad en vooral met de schoenen die ik aanhad. Ik stapte de hele tijd voorzichtig zodat ik niet ging uitglijden, maar ja het is me toch wel gelukt. Ik weet niet wat ik forceerde, maar ik weet wel dat ik hard op de grond neerkwam. Leyla liep net voor mij en draaide zich meteen om, toen ze de klap hoorde. Ik zag dat ze zo hard haar best deed om niet in lachen uit te barsten, maar ikzelf kon me niet eens bedwingen, laat staan zij.

Leyla :

Ik keek hem aan en hij mij. 'Niet lachen Leyla, niet lachen' zei ik tegen mezelf. Maar toen hij uitbarstte, kon ik ook niet meer. Ik begon luid te lachen en kwam niet meer bij. Je moest hem zien liggen HAHAHAHAHAHAHA. Ik had zelf de kracht niet om hem overeind te helpen, ik schaterde het uit van het lachen.

Na 3 minuten aan een stuk gelachen te hebben, werd het wel tijd om hem te helpen. Hij lag daar nog steeds. Ik bood hem mijn hand aan, die hij vriendelijk aannam. Ik kreeg weer een hele rilling toen hij me hand vast hield, maar dat is bij elke aanraking met hem. Hij stond net voor me en keek me diep in de ogen aan. "Dankje" zei hij en bleef me maar diep in de ogen aankijken, alsof hij mijn gedachtes kon lezen ofzo. Ik werd er heel nerveus van. "Graag gedaan" zei ik. Mijn rode wangetjes kon ik natuurlijk niet verbergen. "Gaat het wel?" vroeg ik toen ik hem een beetje zag manken. "Bwoaa heb last aan me knie en elleboog" "Kom effe zitten dan" zei ik. We gingen in een cafeetje zitten die zich net voor ons bevond. Ehhhh maar waar zijn Naffi en Rayan? Zomaar zijn ze weg. Hebben ze ons dan niet horen lachen ofzo.

Nafissa :

Ik hoorde Leyla luid lachen en toen ik me draaide zag ik Younes op de grond. HAHAHHAHAA MESKEEN HOE HEEFT HIJ DAT GEDAAN. Ik ging echt helemaal stuk, maar Rayan trok me mee. "Kom, dit is de perfecte gelegenheid om hun alleen te laten" zei hij. Hij heeft gelijk. Ook al vond ik het zo grappig, toch stapte ik door. We deden alsof we niks hebben gehoord en gezien. Ik hoooop dat ze nu aan de praat komen!! Doe allemaal dua met mij. 

Younes :

"Gaat het wel?" vroeg ze bezorgd. "Bwoa heb last aan me knie en elleboog" zei ik. "Kom effe zitten dan" zei ze en liep naar een cafeetje die zich net voor ons bevond. Ze trok de stoel naar achteren, waardoor ik dan kon gaan zitten. Zijzelf ging rechtover me zitten. "Hoe ben je zelf gevallen" zei ze en ik zag dat ze weer moest lachen. "Ik weet niet man, die grond is 3ayek glad" "HAHAHAH ZEG DAT WEL JA" Als ik haar zo zag, moest ik automatisch ook lachen. Maar niet omdat ik het grappig vond, maar omdat ik haar eindelijk, na al die tijd, zie lachen. Ik zag haar eindelijk eens vrolijk. Na al die pijn dat ik haar heb bezorgd. Ze had van die kuiltjes echt dodelijk wollah en haar lach wauwww. Hiernaar zou ik uren kunnen kijken. "Heb je ijs nodig voor je knie?" vroeg ze nadat ze eindelijk klaar was met lachen. "Ne.. of jawel ja" veranderde ik snel van gedachte. "Ik ga even gaan vragen" zei ze en stond op. Meteen volgde mijn ogen haar dikke kont... Wollah mense haar kont is bijna even groot als die van Kim K maar dan zonder chirurgie, tjongeeee tjongeee tjongeee.

Ze kwam terug met ijs en ging op haar hurken zitten. "Waar heb je precies pijn?" vroeg ze. "Geef maar, ik doe het wel, bedankt!" Ze gaf me het ijs en ging terug zitten. Eigenlijk had ik niet eens zoveel pijn, ik doe het alleen voor haar gezelschap. Zo schattig als ze bezorgd doet. "Ee wollah nu we hier toch zitten, ik heb honger" zei ze. Ik begon te lachen. "Je hebt net gegeten" "Ik heb iets gedronken, niks gegeten" Ik keek haar flauw aan. Ze zwaaide in de lucht en in no time kwam er al een ober aangehold. Hij keek haar op een manier aan he, ayema ik had het liefst die ogen van hem uitgetrokken. "Wat mag het voor deze mooie dame zijn" zei hij lief, een beetje te lief naar mijn zin. Bijna had ik hem weggestuurd, bijna. Maar nee ze is nog niet van mij en het is al te snel om zulke dingen te doen. Ze bestelde wat en hij ging meteen weg, beter voor z'n leven.

Leyla :

Ik zag aan Younes zijn jaloerse blik dat hij het helemaal niet leuk vond dat die ober me net 'mooie dame' heeft genoemd. Ewaja, dat gaatie vaker horen als hij met mij loopt he. Nee jokes, maar ik vond het wel schattig datie jaloers werd. Dat betekend toch iets of niet?
Om het niet zo stil te houden, besloot ik om over zijn knie te beginnen. "Hoe gaat het ermee?" vroeg ik. "Wat beter" zei hij. Owkeeee dit was het dus, verder praten we niet. Best wel zielig eigenlijk. Maar hij mag al blij zijn dat ik me zorgen maakte en dat ik ijs voor hem ben gaan halen.

De ober kwam terug met een lekkere moelleux en vanilleijs. Hmmmm dat zag er dus verrukkelijk uit. Hij legde het voor me en dromerig keek ik ernaar. "Alstublieft" zei hij vriendelijk. Hij wou nog iets zeggen, maar toen hij Younes zijn dodelijke blik zag, ging hij meteen weg. Goeie keuze, jongeman. Ik gebaarde alsof ik niks door had en begon te smullen van mijn moelleux waaruit vloeiende chocolade uitkwam. "Moet je ook hebben" zei ik met volle mond. Lachend, schudde hij zijn hoofd. "Nou ik ging je toch niet geven" zei ik plagerig. Hij moest lachen en ik ook waardoor je letterlijk alles zag wat zich in me mond bevond.