BEN SİZOFREN DEĞİLİM

Ben Helenim Kuş

Mutli Pusu

"İyi mi ?" Ses bir kıza aitti. Tanıyorum ama kimdi hatırlamıyordum.

"Uyuyor, gece aniden uyandı sayıkladı uyudu." Bir erkek sesiydi tanıdık bir sesti.

Kimdi ?

Beynim çalışmıyordu.

"Ne diye sayıkladı." Yine kız konuştu. Bu sefer odadaki yakınımda durduğunu hissettiğim diğer erkeğin sesini duydum.

"Alçin, Alçin diyordu."

Alçin mi?

Ben Alçin değildim

Hayır

"Anne bu kuş cidden çok güzel bak ama hasta." Koşarak eve girmiş elimdeki kanadı kırılmış kuşu anneme götürmüştüm.

Tedavi edebilirdik.

Babam doktordu benim.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun." Aniden bağırmasıyla bir adım geri çekildim.

"Bu ölü kuşu nasıl eve getirirsin." Bağırmasıyla kuşu ellerimle sakladım önüme döndüm.

"Bahçede buldum çırpınıyordu, babam tedavi etmez mi anne." Kafasını olumsuz anlamda sallayıp yanıma geldi.

Kırmızı kazağımın omuz kısmından çıkarıp beni sürüklemeye başladı.

Kuşu düşürmemek için daha sıkı tuttum.

"Seninle uğraşmaktan bıktım, sorunlunun tekisin."

Sorunlu ne demekti ?

Çıplak ayaklarımla dışarı çıkardığında ufak bir titreme gelsede kuşu düşürmemeye çalıştım.

Topuklu ayakkabılarıyla hızlı yürüyordu. İlerde bende öyle olacaktım.

"At şunu." Çöpü gösterdiğimde kafamı hayır anlamında salladım.

"O yaşıyor hala kanatlarını çırpıyor." Üstüme doğru geldiğinde bir adım geri gittim.

Hafif yağmur yağdığı için üşümüştüm.

"At şunu dedim. Öldü o anlasana." Kafamı hayır anlamında salladım.

"Anneciğim öldüyse bahçemize gömiyim ama daha ölmemiş ." Derin bir nefes aldı.

"Şunu hemen çöpe at bahçemde böyle bir şey istemiyorum uğraştırma beni. Hemen." Bağırdığında ürksemde bu yavru kuşu bırakamazdım.

Çöpte üşümez miydi ?

"Hayır anne hayır diyorum üşür."  Kuşu elimden aldığında bacağına yapıştım.

"Anne ne olur onu çöpe atma nolur anne yalvarırım." Gözlerimden yaş akmıştı.

Annem kuşu çöpe atmıştı.

"Yağmur yağıyor ıslandım ellerimi o pis şeye sürdüm çek git başımdan." Beni ittiğinde tekrar koluna yapıştım.