Hayır diye çığlık attım. Ben şizofren değildim. Herkesin ne kadar hayali arkadaşı varsa benim de o kadar vardı. Hem yalnızlaşmış çocukların hayali arkadaşları olmaz mıydı ?
Takip ediliyordum evet evet beni birisi takip ediyordu. Odamın altındaki ağa...
Berk Soylu babanı tanıyorum dediğinde bahsettiği kişi bu kadar yakınımıydı ?
"Helen" elimle susturdum.
"Neden beni bıraktın." Yeni sildiğim yanağımdaki yaşlarımın yerine yenileri doldurdu.
"Elimde değildi, haberim yoktu." Baş parmağıyla göz yaşlarımı sildi.
"Beni neden o çaresizliğin içinde tek başıma bıraktın, neler yaşadım ben biliyor musun?" Bağırıyordum. Fakat bu istemsizdi.
Gözünden yaş aktığını gördüm.
"Helen inancım olsa yemin ederdim sana ama daha dün öğrendim. Konuşamadım seninle bekledim özür dilerim, ne olur bundan sonra hep yanında olcam." Gözlerimin içine baktığında hıçkırdım. Ağlamam şiddetlenirken bana sarıldı.
Kafam göğsündeydi.
Öz Babamın göğsünde ağlıyordum.
"Özür dilerim dipsiz kuyularda tek bıraktığım için."
Sabah Alaz abi dediğim insan Berk Soylunun abisi Arya ve alkımın amcası bana gelmiş babam olduğunu söylüyor benim için ağlıyordu.
Şuan her şey saçmaydı.
Kafasını hayır anlamında salladı.
"Annem kim ?"
"Annen Rusyada yaşıyor. Kalk Helen eve gidelim, güzelce konuşalım." Kafamı hayır anlamında salladım.
"Hayatımın bok gibi geçtiğinden haberin var mı senin ? Kaç tane antidepresan kullanıyorum biliyor musun ? Epilepsi hastasıyım ilaçlarla yaşıyorum. Delirdim, kafayı yedim yanımda kim vardı? 18 yaşımdayım ben. 18 sene boyunca üvey annemin işkenceleriyle büyüdüm. Şimdi birisi gelip geçti diyemez. Geçmedi çünkü. Hiçbir şey geçmedi."
Arkamı döndüm ve koşar adımlarla uzaklaştım. Ne o geldi peşimden ne ben bekledim.
Diğer kitapta (Karanlık Taraf) Alaz Soylu'yu böyle seçmiştim. 17 sene önceki hali diyelim
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Baba diye ölüp bitmiştim. İlgi istemiştim. Şimdi babam karşımdaydı ve ben ondam kaçmıştım.
