BEN SİZOFREN DEĞİLİM

Yine sevebilirim

Selam.

Bol yorum yapın ve erken yeni bölümler gelsin.

Xoxozozozoz

Yıldız Tilbe diyordu ya

Ah yine sevebilirim hayatı

Sahiden hayatı sevebilir miydim ?

Değişebilir miydim ?

Eskisi gibi olmak istiyor muydum ? Yoksa istemiyor muydum ?

Gözlerim daldı.

Sonsuzluğun içindeymişim gibi. Her yerde renk cümbüşü varmış gibi. Odak noktam gitmekte olan Rüya ablaydı.

Birden ayaklarımda derman kalmadı ve yere yığıldım. Tüm vücudumun kasıldığını titrediğini hissediyordum.

Bilinçsizce kasılmalar eşliğinde bulutsuz gökyüzünü buğulu gördüm ve gözlerim kapandı.

🍷

Gözlerimi açtım.

Başımda ufak sızı dışında pek bir şey yoktu.

Etrafa odaklandım.

Hastane odası.

Acaba kim beni okulun arka bahçesinden alıp hastaneye götürmüştü.

Etraf karanlık ve sessizdi. Anladığım kadarıyla akşam olmuştu.

Kapı açıldı.

"Uyandın mı ? Dur doktor çağırıyım." Berk Soyluya kafamı salladım. Berk abi diyesim yoktu. Berk Soylu fazla resmiydi. Amca demek istemiyordum. Onlardan kaçmak istedikçe dibime giriyorlardı.

Doktorun odama girmesiyle gözüme ve bir kaç değerime baktı.

"İyi misin ?" Kafamı evet anlamında salladım.

"İlaçlarını gördüm düzenli olarak kullanıyor musun ?" Kafamı hayır anlamında salladım.

"Arada bi." Yüzüne kızgın bir ifade getirdi.

"İlaçlarını düzenli olarak almalısın Helen. Yoksa nöbetler sıklaşır. İstediğinde çıkabilirsin." Kafamı salladım. Odadan çıkarken Berk abi yanıma oturdu.

"Okul muavini ambulansı çağırmış." Kafamı salladım.

"Alaz seni merak ediyor odaya gelsin mi ?" Kafamı hayır anlamında salladım.

"Ben giyinip çıksam iyi olacak aslında." Yüzünde hissettiğim kırgınlık vardı. Ama bir şey demeden odadan çıktı.

Üzerimi giyindim. Hastane önlüğü tarzında bir şey vardı.

Saçımı bağlayıp odadan çıktım.

Alaz ve Berk Soylu karşımdaydı.

"Gel Helen seni bırakalım." Ufak tebessüm ettim.

"Teşekkür ederim. Yürüsem daha iyi olacak." Hızlıca önlerinden çıkarken Babamın yüzüne bakmadım.