BEN SİZOFREN DEĞİLİM

FİNAL 🌸

Belkide yazdığım en uzun bölüm ah bir de son bölüm. Beraber zaman geçirdik beraber ortak olduk çoğu duyguya.

Son kez sizden ara yorumlar ve kitap hakkındaki genel görüşlerinizi istiyorum. Bunu yaparsanız duygularınız bana emin olun iyi gelecektir.

Açıklama en yakın zamanda gelecek.

Geldin mi ?" Kafamı evet anlamında sallayıp yanına sığıştım. Kafamı göğsüne yasladım.

"Canım çok çekiyor." Ellerimde titremelerim artmıştı bile. Alnımdan öptü.

"Nasıl bir şey olduğunu biliyorum ama en yakın zamanda çözüm bulcaz." Gülümsedim.

Yeni hayatımla ilgili önemli kararlar vermeye başlamıştım.

Temizlenecektim.

Ne sigara ne alkol en yakın zamanda bitecekti.

Bana güvenin temizlenecektim.

Ayağa kalktım. Dolabın üstündeki poşeti alıp masanın üzerine koydum.

Beyaz tozu masanın üstüne döküp düzelttikten sonra burnumla çektim.

Yavaşça Siyahlının yanına döndüm.

"Birazda kafamız güzelken mi yatak odasında uğraşsak." Güldüğünde gülümsedim. Dudaklarıma yapıştığında kendimi ona sarıp zayıf bünyemi yatak odasına getirmesine izin verdim.

🌸

Gözlerimi açtığımda oda da kimse yoktu. Siyahlının yatağında uyumuştum beraber uyumuştuk.

Ayağa kalkarken başım döndü.

Yatağın yanındaki ilaçlarımı görünce gülümsedim. Hepsinden bir tane yutup aşağıya indim.

"Azat." Aşağıya indiğim de ses yoktu. Salona baktığımda gördüğüm insanlarla şok oldum.

Babam, Berk Amca ve Annem.

Hepsi bana bakıyordu.

Siyahlı göz kırptığında tüm ailemeye utançla baktım.

"Günaydın." Karşılarına oturduğumda konuşmuyorlardı.

En son onların yanından arkadaşımın yanına gitcem diye çıkmıştım. Eve gelmeyeceğimi söylememiştim.

Siktir.

"Seni merak ettik." Annem siyah bir şort üstüne beyaz yazlık gömlek giymişti. Saçları dağınık topuzdu. Bu rahat haliyle bile ciddi duruyordu.

"Haber vermeyi unuttum." Siyahlı ise ne zaman giyindiğini bilmesemde çok şıktı. Düzenli giyiniyordu. Ona deliriyordum.

"Haber vermeyi unutmak mı dün geceden beri seni aradık delirdik. Gece 2 de Azat su içmeye kalktığında sessizdeki telefonu görmüş." Yutkundum.

"Özür dilerim, alışkın değilim." Bir sessizlik oldu. Alışkın değildim.

Birine hesap vermeye, izin almaya, haber vermeye alışkın değildim.

Babam yanıma gelip dediğim şeyin verdiği hüzünle saçımı öptü.

"Yalan söylemeye alışkınsın ama." Siyahlıya bakınca siyahlı çapraz bir şekilde gülümsedi. Babam ise bana hani sevgili değildiniz bakışı atıyordu.

Konuşmalar yumuşak ortam sertti.

"Utandım." Yanımdan kalkıp yerine oturdu.

"Helen." Annem yüzüme baktı. Berk amca devam etti.