NASIL OLACAK? (Tamamlandı.)

*NO 22/6*

Şarkıyı bilerek bölüm sonunda paylaşıyorum. Bölüm bitiminde isteyenler açabilir. Şarkı sözleri de yazıyor. Keyifli Okumalar.^^

YAĞIZ;

Gözlerimi bir an olsun kırpmadan pür dikkat Neva'nın yüzüne bakıyordum. Sanki gözlerimi kırparsam o iki saniye kapalı kalan sürede karşımdan yok olacakmış gibi hissediyordum. Onunla olmadan onu kaybetmekten ölesiye korkuyordum.

Saçını kulağının arkasına alan Neva ile göz göze geldim. Hayal kırıklığı... Şu an hisselerimi tarif edebilen kelime kesinlikle hayal kırıklığı. 

''Sayın hakem gerçek mi, cesaret mi diye sormadan balıklama soruya daldı, bu el sayılmasın bence.'' Sanem'in cümlesiyle herkes bir şeyler söylemeye başladı tek konuşmayan ben ve Neva idik. Neva'dan gözlerimi alamıyordum o ise ısrarla bana bakmıyordu. Belki de boşa kürek çekiyordum kim bilir.  

''Neva soruyu yanıtlamak ister misin?'' Duru'nun sorusuyla Neva başını kaldırıp ona baktı. Evet anlamında başını salladı ve bana döndü. Gülümsedim o da gülümsedi ve kapkaranlık gecemde güneş doğdu. Heyecanla bir o kadar da korkarak Neva'yı izliyordum. Ellerini masaya koydu ve parmaklarını birbirinden geçirdi. Derin nefes aldı ve masaya yaklaştı. 

''Ben gerçekten aşka olan inancımı kaybetmiştim. Klasik olacak ama Yağız'ı tanıyınca aşka olan öfkem gitti,'' ellerini saçının arasından geçirdi ve bana baktı. ''Yanımda olduğun için ve beni sevdiğin için teşekkür ederim. Seni gerçekten seviyorum.'' 

Neva gülümsedi. Bizimkiler Neva'nın cümlesiyle ıslık öttürüp alkışlamaya başladılar. Ben ise donuk bir şekilde kalmış Neva'ya bakıyordum. Bence ben şu an rüyadaydım. Gözlerimi Neva'dan ayırmadan Baran'ı dirseğimle dürttüm. 

''Vur bana.'' 

''Ne diyorsun oğlum sen?''

''Şu an  gerçek olmayacak kadar güzel. Neva'nın söylediklerini duymadın mı?'' Gözlerimi zor bela Neva'dan çekip Baran'a baktım. Yüzünde öfke ve şaşkınlık vardı. ''Söylediklerini ben anca rüyamda duyarım.'' 

''Kafa gitmiş ağabeyciğim sen de her şey gerçek için rahat olsun Neva az önce sana aşkını ilan etti.'' 

''Yağız?'' Neva'ya baktım.

 ''Hı.''

''İyi misin?''

''Hı hı.'' 

''Yağız çevirebilirsin şişeyi.'' 

Tek kelime bile edemiyordum. Günlerdir beklediğim cümleyi az önce duymuştum ve yaptığım tek şey susmaktı. Yine bir şey demeden şişeyi çevirdim soru kısmı Asu ve Neva'nın ortasında  cevap kısmı ise Baran'da durmuştu. Kızlar birbirine baktı ve Asu boğazını temizledi. 

''Gerçek mi cesaret mi?'' 

''Gerçek.''

''En büyük pişmanlığın nedir?''

 Asu Baran'a yardım mı  ediyordu, bana mı öyle geliyor? Sanem'e baktım. Bozuntuya vermeden sandalyede kendini dikleştirdi ve Baran'a bakmaya başladı. Kimseden çıt çıkmıyordu. Baran Sanem'e baktı. 

''Yolda yürürken, araba kullanırken, kahvaltı yaparken, uyumaya çalışırken, uyurken... hep Sanem'i düşündüm. Biz yan yanayken konuşmadığımız anlarda bile birbirimizi anlıyorken nasıl böyle şey yaptım da onu kaybettim diye çok düşündüm. O aptal intikam oyununu planlarken Sanem'e günahımı bile vermem diye düşünüyordum en küçük hücrelerime kadar Sanem'in olmuştum ve bunun farkında değildim. En büyük pişmanlığım aşka benimle yeniden inanan kadını kandırıp onu kaybetmem.''