In love with a player

Hoofdstuk 35.

'Lena, wordt gelukkig. Treur niet om mij, maar maak jezelf gelukkig en maak elke dag van je leven een feest. Koester elke dag van je leven, mijn meisje. Ik zal je nooit vergeten, ik hoop dat je mij ook nooit vergeet en dat ik een plekje heb in jouw gouden hart.' Tranen vloeien geluidloos over mijn wangen. Ik knijp mijn ogen even dicht, om zo de tranen tegen te houden, maar integendeel. Het worden er steeds meer. 

'Mamie, ik zal je noot vergeten. Je zit in mijn hart voor altijd. Ik zie jou zo graag.' Ik streel over haar hand, terwijl ik een kusje geef op haar voorhoofd. De doktoren komen binnen, nu is het zover.. 

Ik houd haar hand stevig vast, terwijl de doktoren allerlei spullen klaarleggen. 

'Lena, is het goed als het nu gebeurd?' Vraagt de man van daarnet weer. Mijn ogen lijken waarschijnlijk net als die van een zombie, maar I don't give a shit. Het enige wat telt op dit moment is mama. De beste vrouw ter wereld. 

De dokter maakt de spuit klaar, terwijl ik alleen maar meer kan huilen. Langzaam gaat de spuit in mama's arm.

 'Lena, ik hou van je. Vergeet me alsjeblieft nooit.' En dat zijn haar laatste woorden.

Ze blaast haar laatste adem uit. Dit was het dan.. Het enige wat ik nu kan doen is huilen, tot de tranen stoppen.. 

--

POV Jake

Ik kom aan op de plek waar we afgesproken hebben. Michael staat me met een grijnzend gezicht te bekijken. Denkt hij nu echt dat ik bang ben van hem? Denkt hij serieus dat ik niet zou durven komen? Wat een loser ook..

Met de koffer, waar het geld in zit, loop ik naar hem toe. Hij steekt zijn hand al uit om hem aan te nemen, maar ik schud lachend mijn hoofd. 'Niet zo snel, sukkel.' Ik maak een handgebaar, het gebaar dat ik heb afgesproken met de politie's, dan weten ze wanneer ze mogen ingrijpen. 

En een paar seconden later komen ze naar ons, gewapend en al. Michael wou net vluchten, maar een politieagent had hem al vastgegrepen en nu zit hij in handboeien. 'Had je niet verwacht hé?' Zeg ik plagend, waardoor hij los probeert te komen om me aan te vallen, wat natuurlijk niet lukt. De politie's hebben nog een aantal vragen gesteld, maar dat waren gewoon simpele vragen over wat er zowat was gebeurd in de situatie. De politie wou Lena ook graag even spreken, want ik heb verteld over dat gedoe dat ze zo bang van hem was. 

Ik stuur even snel een bericht naar haar, om haar even te verwittigen over de situatie. 

*Me: Babe, alles is oké, hij is opgepakt door de politie. Ze zouden je ook een paar vragen willen stellen, is het goed als ik je zo kom ophalen? My little girl, hoe gaat het trouwens daar? Straks ben ik er om je tranen weg te kussen en je te troosten. Lysfm* 

*Schatjjee: *Sad emoji* Ik wil jouw sterke armen om me heen voelen, Jake. I need you now. Het zal nodig zijn om mijn tranen weg te kussen, bereid je al maar voor. Lysfmt* 

---

Ik stap in de auto om Lena op te halen, ik maak me toch wel zorgen. Ze heeft tenslotte haar mama verloren, die ook als een moeder voor mij voelde. Het was een goede vrouw, met een hart van goud. 

Lena staat buiten al te wachten. Haar ogen zien rood en glinsteren, door de tranen die nog steeds geluidloos over haar wangen glijden. Ik neem haar in mijn armen en veeg rustig over haar zachte haren. 'Shhh, het komt goed, schatje.' Fluister ik geruststellend. 

Ik kus één voor één de tranen van haar wangen weg, waarna ik een kusje op haar lippen plant. 

'Uh, mevrouw. Zouden we een paar vragen mogen stellen?' Vraagt één van de politiemannen. Ze knikt en loopt naar de man toe. Ik ga naast haar staan, terwijl ik haar hand grijp en onze vingers verstrengel. 

'Wat heeft Michael allemaal gedaan?' Dit was één van de vragen die de man stelde. Ze kijkt naar beneden, alsof haar schoenen wel erg interessant zijn geworden. Ze slikt hoorbaar, terwijl ze mijn hand steviger vastneemt. 

'A-aangerand, geslaan en g-gedwongen.' Stottert ze, mijn ogen gaan wijd open. Hoe kon hij dat ooit bij haar doen? De eikel! Ik zou hem gerust een paar klappen kunnen geven nu. Niemand komt aan mijn meisje. Break her heart and I break your face.

'Jullie mogen nu gaan, bedankt voor jullie tijd.' Zegt de man op een beleefde toon. Ik schenk hem nog kort een glimlach en loop dan hand in hand met Lena naar de auto. 

--

We lopen Lena's kamer binnen, waarna we op bed gaan liggen. Ze valt in mijn armen in slaap. Sweet dreams. 

*** 

Okay, ik twijfel of ik vandaag het einde zal online zetten. Waarschijnlijk wel, maar wat ik dus nog niet weet is, zou ik hier een vervolg op maken? Ik heb geen idee, dus als jij het wel weet, dan kan je het even zeggen :) xxx