In love with a player

Hoofdstuk 6.

Lena

De turnles is eindelijk voorbij en het viel wel nog mee. Met Jake dus ook, hij was niet erg ofzo. We hebben basket gedaan en het was jongens tegen meisjes. Het team van Jake heeft mijn team verslaan met 1 punt. Ik loop de kleedkamer in en probeer me snel om te kleden. Ik heb geen zin om nog te wachten, dus ik wil liever meteen na de bel al doorgaan. 

'Wacht je nog tot ik klaar ben?' vraagt Kate, terwijl ze opgejaagd haar kleding aantrekt. 'Sorry, ik moet na de bel echt al meteen doorgaan. Ik kan deze keer niet wachten.' zeg ik haar met een onschuldige blik in de hoop dat ze niet boos is. 'Maakt niks uit, volgende keer dan!' zegt ze enthousiast. Terwijl ik alles weer wegstop en mijn jas aantrek, gaat de bel.

Ik probeer gehaast mijn spullen bijeen te rapen en loop dan de kamer uit. Ik ben één van de eerste, maar dat maakt me niks uit. Omdat ik nogal dorst had van het turnen, loop ik nog even langs de drankautomaat om een flesje cola te kopen. Uitverkocht! Shit, ook dat weer. 'Kut automaat!' zeg ik terwijl ik op het automaat sla met mijn hand. In water heb ik eigenlijk ook niet echt zin, want tijdens de lesuren drink ik ook alleen water, dus frisdrank mag wel. Jake komt voor de automaat staan en staart me grijnzend aan. Weeral grijnzen... Eens grijnzen, altijd grijnzen zeker? 

'Wat zoek je lieverd? Een flesje cola?' zegt hij lokkend. 'Ja, ik zoek inderdaad cola.' zeg ik een beetje boos. 'Dan heb je geluk, want ik heb nog een flesje cola.' Hij haalt een flesje uit zijn rugzak en steekt het naar me uit. Het eerste wat me gelijk opvalt is zijn naam dat op het flesje staat. 'Heb je er al van gedronken?' vraag ik met een vies gezicht. 'Nee, hoor. Misschien één keer, maar je bent toch niet vies van de lekkerste boy?' zegt hij al lachend. 'Eh nee, dankje. Ik neem wel gewoon water.' Ik wil echt niet van zijn fles drinken.. Of zou ik het toch gewoon doen, hij is toch niet zo vies? Ik neem het toch gewoon aan. 'Oké dan!' zeg ik zelfzeker terug. Puur omdat ik dorst heb en niks anders. Echt NIKS anders! 

Ik maak het flesje open en neem er een slokje van. Had ik er niet beter gewoon even met mijn mouw overgegaan? Extra hygiëne kon die wel gebruiken ,maar het is toch al te laat. Hij staarde me dus al de hele tijd aan als ik aan het drinken was en daar had ik eerlijk gezegd niet op gelet. Ik geef hem het flesje terug en hij kijkt even naar het flesje en dan naar mij. Hij maakt het flesje open en knipoogt naar me. Hij neemt een slokje. Dat doet hij echt expres! Ik heb hem door.. Mijn gezicht begint te gloeien, wanneer ik Kate zie komen. 'Je had dus geen tijd, om met Jake te praten?' vraagt ze verbaasd en ook wel jaloers. 'Oh nee, dat heeft er niks mee te maken hoor! Ik was een drankje aan het kopen en de cola was op. Toen heeft Jake zijn flesje aangeboden.' Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en begint even te lachen. 'Jaja. Is er nog meer?' vraagt ze om me te plagen. 'Nee en hou toch op!' Ik werp haar een vernietigende blik. 

'Eh, ik ga maar eens!' zeg ik tegen Jake en Kate, die allebei staan te kijken. 'Ja, goed idee. Ik zal nog even meelopen tot aan de fietsen.' zegt Jake plots. Kate kijkt me even aan en daarna staart ze naar Jake. 'Oké, ik zie jullie morgen wel weer!' zegt ze vrolijk. 

We lopen in een stilte naar de fietsen en gelukkig gaat hij met de motor. 'Tot morgen!' zegt hij nog even, voordat ik weg fiets. Ik kijk achterom en hij zwaait nog eens. Sinds wanneer is hij zo lief geworden?  Normaal is hij helemaal anders... Hij is zooo...speciaal. 

Ik fiets in alle rust naar huis en net begint het te regenen. Wanneer ik langs een soort bos fiets, hoor ik een bekende stem. 'Hoi!' zegt de stem. Het is een mannelijke stem. Jake. Ik draai me snel om en daar staat hij. 'Wat doe jij hier?' Is het eerste wat in me opkomt. 'Dat kan ik ook aan jou vragen, maar ik weet dat je hier soms fietst.' Is hij me weer gevolgd? Jake is een stalker en dat weet hij zelf ook wel. 

Hij wijst naar een houten bankje en trekt aan mijn hand. 'Eh Jake, ik wil snel thuis zijn.' Hij legt zijn vinger op mijn lippen als teken dat ik stil moet zijn. Een paar seconden daarna, voel ik zijn zachte lippen op de mijne en ik geniet van elke seconde. Waarom voelt dit allemaal zo goed? Ik kan niet ontkennen dat het echt een fijn gevoel is. Fijner dan wat dan ook ter wereld. Net als hij een knuffel geeft. Zijn sterke armen om heen, dan voel ik me veilig.