In love with a player

Hoofdstuk 25.

Blake

Ondanks alles ga ik mijn plannen toch voortzetten. Eerst moet ik het goedmaken met Jake en dan kan ik verder met alles. Als het weer goed is, kan ik vaker bij Lena zijn en zo kan ik haar dan winnen. Nu maar hopen dat het goed lukt. 

Je zal je waarschijnlijk afvragen waarom ik dit doe. Dat is heel simpel, Lena en ik zijn bestemd voor elkaar. En daar mag niemand tussen komen, zelfs Jake niet. Je hebt wel gelijk, Jake kent Lena beter dan mij en als je een relatie wil, moet je elkaar eerst kennen en daar kan ik je geen ongelijk in geven, maar het is alsof we elkaar al jaren kennen. 

Vandaag ga ik het goedmaken met Jake. 

-

Lena pov

Ik klop op de deur van mama's kamer en er komt een stille 'Ja.' vanuit de kamer. Hoe zal ik haar uitleggen dat ik niet kon gaan, moet ik dan gewoon zeggen wat er gebeurd is? Of iets verzinnen en in ieder geval kan ik niet zeggen dat het druk is met school, want ik heb me een week ziek gemeld en dat zou alles verpesten. Trouwens Jake moet toch ook naar school? Straks zal ik het hem even vragen. 

En daar ligt mijn beeldschone moeder, op een wit bed. Allerlei draadjes die verbonden zijn met haar lichaam, voor wat het is moet je in ieder geval niet aan mij vragen. Ik loop naar haar toe en geef een kus op haar voorhoofd, als ik haar zo zie liggen...dan kan ik wel in huilen uitbarsten. Je hebt geen idee hoe het is om je moeder zo te zien. 

'Ehh, ik..' stotter ik, maar er komt niet veel uit. Ik grijp haar hand vast en knijp er zachtjes in. Haar huid is best bleek, besef ik dan pas. Ze glimlacht kort naar me en automatisch lach ik terug. 'Waarom kwam je gisteren niet?' vraagt mama met een diep teleurgestelde stem. Oké, Lena zeg gewoon de waarheid. 

'Ik had ruzie met Jake en nu verblijf ik in een B&B van een oud koppel die me op straat had gevonden, toen ik weg was heb ik even op straat gezeten en toen kwamen ze me helpen. Ze heeft me aangeboden om gratis te verblijven, want ik heb haar alles verteld. Nu is alles weer goed en heb ik een relatie met Jake, ik was alles vergeten en ik had op dat moment zo veel aan mijn hoofd, sorry..' 

'Niet erg, maar ik moet je ook wat vertellen. Ik weet dat het beter eerder moest, maar ik wou je niet verdrietig maken en nu de dokters hebben gezegd dat het steeds slechter gaat, moet ik het echt wel vertellen.' 

Waar heeft ze het over? Ik weet toch al dat ze misschien verlamd kan raken? Wat is dit? 

'Huh, ik snap het niet. De dokters hebben al gebeld over dat je verlamd kan raken.' 

'Het gaat over iets anders Lena, de dokters hadden volgens mij gezegd dat ze zouden bellen als er nieuws was en dat wilden ze ook doen, maar ik had ze verboden om het te zeggen. Dat wou ik zelf doen als het een geschikt moment was.' 

'Mam, waar heb je het over?' 

'Uit alle onderzoeken blijkt het dat ik een hersentumor heb.' En die woorden, zijn de meest kwetsbare woorden die ik ooit heb gehoord. Een pijnlijke steek komt in me op en een traan rolt over mijn wang, gevolgd door miljoenen andere tranen die stromen en een weg zoeken. 

'Ik zal maar een paar weken meer te leven hebben, Lena. Het enige wat jij kan doen om mij gelukkig te maken, is je best doen voor school en gelukkig zijn met Jake. Zou je hem willen meebrengen, morgen?' Ik knik instemmend en geef haar een knuffel, terwijl ik nog steeds hard huil. 

-

'Het bezoekuur is voorbij, ik weet dat het moeilijk is, maar je moeder heeft slaap nodig.' En dan neem ik afscheid, het moeilijkste van alles. Hoe kan dat? Ze was nog zo gezond.. Die kutziekte! 

Ik plant een kus op haar voorhoofd en zet nog een kruisje, want dat doet ze ook bij mij en ik wil gewoon hetzelfde doen als teken dat alles goed komt. Ik verlang al om in Jake's stevige armen te springen. 

Tot mijn verbazing staat Jake er nog niet en normaal is hij altijd op tijd. Ik besluit om hem even een bericht te sturen in de hoop dat hij dan komt. 

*Hey, ik ben klaar :( xxxx* 

*Okee, baby! Wat is er? xxxx Love you♥*

*Ik zal het straks uitleggen, love you to! ♥*

-

Een aantal minuten later komt hij op de parking gereden en als hij uitstapt, spring ik in zijn armen die me stevig vastgrijpen. 'Mijn mama zal niet lang meer leven en ze wil dat je ook nog eens op bezoek komt, ze heeft een eeh, euhhm hersentumor.' En dan verandert zijn gezicht in een droevige blik en tranen komen in zijn ogen. 

'Natuurlijk wil ik even langsgaan, prinses.' Hij grijpt me nog steviger vast en drukt zijn lippen op de mijne. Het kan me helemaal niet schelen of mensen ons raar aankijken of whatever dan ook.  

-

Jake houdt de deur voor me open en ik stap in, waarna hij instapt en we rijden naar huis. Hij heeft me een paar keer aangekeken met een medelevende blik en soms legde hij zijn hand op de mijne om er even in te knijpen. 

'Waarom ga jij eigenlijk niet naar school?' 

'Omdat ik bij jou wil zijn en toen alles gebeurde had ik de moed niet om te gaan.' 

Hij beschrijft precies hoe ik me ook voelde, ik had de moed ook niet om te gaan toen hij het zei en blijkbaar was het bij hem exact hetzelfde. Ik bestudeer zijn prachtige gezicht, waarvan zijn volle, zachte lippen en zijn kaaklijn perfect te zien zijn en waarop geen enkel puistje te zien is. 

'Ik weet wel dat ik mooi ben.' fluistert hij, als hij door heeft dat ik hem al de hele tijd aankijk. Ik moet even grinniken, maar het is wel de waarheid. Hij is de knapste jongen die ik maar kan wensen en hij maakt me bovendien het gelukkigste meisje op aarde. En dan glijden mijn ogen naar mijn ringvinger, waar de gouden ring nog steeds om zit. Ik glimlach even en kijk dan naar buiten. 

- 

Ik open de deur van mijn kamer die op een kier staat, wat normaal nooit zo is en gelijk vallen mijn ogen op een briefje dat op de tafel ligt. Aan de achterkant van de brief staat in een duidelijk mannengeschrift 'Voor Lena en Jake.'  

Van wie is die brief en wat staat er in? 

--

Dit is de laatste update van 2016 en ik wil iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar wensen en ik hoop dat 2017 voor iedereen een topjaar zal worden! Maak er maar een gezellige en leuke dag van en dan zie ik jullie volgend jaar! :) Haha! xoxo