Een verhaal waarbij een zelfverzekerde jongen genaamd Jake, een meisje ontmoet dat absoluut niet op haar mond is gevallen. Het begint bij een spel, maar zal hij zijn gevoelens voor haar onder controle kunnen blijven houden?
Ik ben woedend op Nathalie, maar ook nog steeds op Jake. Nu, het was wel lief dat hij het voor me opnam, maar om alles te kunnen verwerken heb ik tijd en ruimte nodig. En dan nu zit ik in de gang met Jake.. 'Sorry Lena, het was echt niet mijn bedoeling om alles zo te laten verlopen.' Zijn stem klinkt gemeend, gekwetst en nog eens verdrietig ook. Zoals ik al eerder zei, ik heb tijd nodig.
'Je hebt me gekwetst Jake, nog geen beetje ook..' Inmiddels zijn een paar tranen vanuit mijn ooghoeken ontsnapt en rollen ze één voor één over mijn wang. Hij grijpt me vast en puur van genot sluit ik mijn ogen. Ik kan niet zonder hem, misschien was het toch een vergissing en kan ik hem nog een kans geven...
---
'Ik wil je terug Lena, alsjeblieft..' Smeekt hij me, met tranen in zijn ogen. Ik geef hem nog één kans, omdat ik van hem hou en hem niet zomaar wil laten gaan. En Nathalie kan de pot op. Ze zal ook wel zien dat hij niet van haar houdt. Jake is mine..
'Jake, ik geef je nog een kans. Gooi hem alsjeblieft niet weg, het enige wat we daarmee zullen bereiken is verdriet..Dat heb ik de laatste tijd wel kunnen merken, het enige wat ik kon doen was huilen, slapen, aan jou denken, eten en weer slapen. Kortom, het waren één van de moeilijkste dagen in mijn leven.'
Hij grijpt mijn hand vast en verstrengeld onze vingers. Goals, hé?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Together?' Vraagt hij, terwijl hij me aankijkt met puppy-ogen. 'Forever.' Fluister ik, terwijl hij zijn lippen op de mijne drukt en dan lieve mensen, besef ik hoe hard ik dit allemaal heb gemist. Hij trekt me in een verlaten lokaal. Zo snel als hij kan, gooit hij zijn shirt op de grond. En dan kan ik mijn ogen niet van zijn lichaam afhouden en begint hij me te zoenen. O, gosh..
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
--
Hij wil verder, maar paniekerig richt ik me op mijn schoenen, die plots heel interessant zijn geworden. 'Is er iets? Ga ik te snel?' Vraagt hij bezorgd, terwijl hij mijn hand neemt en er een zacht kneepje in geeft. Ik knik en verlegen kijk ik naar beneden, maar zijn duim en wijsvinger tillen mijn kin omhoog, dus ik moet hem sowieso aankijken.
'Alles op jouw tempo, babygirl. I love you.' Mompelt hij in mijn oor, waardoor zijn warme adem een tinteling door mijn lichaam bezorgd. Een warm gevoel, geloof me, dat is het beste gevoel dat je kan hebben.
