Συνάντησέ με στον παράδεισο

Η μουσική... συνεχίζεται...

Η χτεσινή νύχτα, ήταν όμορφη σαν όνειρο, αλλά τελείωσε. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μας βρήκαν εξαντλημένους και ευτυχισμένους κάτω από τα λευκά σατέν σεντόνια μας. Κάθε πρωινό της υπόλοιπης ζωής μου, θέλω να με βρίσκει ακριβώς έτσι.
Ημίγυμνο δίπλα της...
Οι πρόβες δεν έγιναν όπως έπρεπε, αλλά είμαι σίγουρος πως στην περίπτωση που χορέψουμε τη χτεσινοβραδινή χορογραφία, θα μας προσλάβουν αμέσως!
Εντάξει, ίσως σε ενός άλλου είδους μαγαζιού!

Πριν από λίγο φτάσαμε με τη Μέγκαν στο κτίριο που γίνετε το δοκιμαστικό και περιμένουμε στην αίθουσα αναμονής. Ο αριθμός των υποψηφίων είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι περίμενα και έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου.
Κάθε λογής χορευτές προετοιμάζονται σε κάθε ελεύθερο σημείο στο χώρο, ενώ εμείς δοκιμάζουμε για τελευταία φορά, τη δική μας χορογραφία.
Η ώρα περνάει κι εμείς βλέπουμε τους χορευτές να μπαίνουν στην αίθουσα και λίγα λεπτά να βγαίνουν έξω απογοητευμένοι.
Μα, τι γίνεται εκεί μέσα!
Ο τελευταίος από το πλήθος μπαίνει και βγαίνει σύντομα, ενώ εμείς δεν έχουμε ακούσει ακόμη τα ονόματά μας.
Κατευθύνομαι προς τη γραμματεία και ρωτάω την μελαχρινή κοπέλα, μήπως δεν γράφτηκαν τα ονόματά μας στη λίστα από κάποιο λάθος.
«Το μόνο λάθος αγόρι μου, είναι που σέρνεις μαζί σου αυτή τη ξανθιά "καλόγρια" και όχι εμένα...», μου απαντάει με βαριά, αντρική φωνή θα έλεγα που δεν ταιριάζει καθόλου με το όμορφο παρουσιαστικό της.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί είναι αυτοί, οι πιο έμπιστοι συνεργάτες του Πάμπλο, ταιριάζουν...
«Περιμένουμε ώρα και αναρωτιόμουν γιατί δεν έχουμε μπει κι εμείς ακόμη μέσα.»
«Θες πολύ να πιάσεις δουλειά εδώ μωρό μου? Δώσε μου τον αριθμό του τηλεφώνου σου, πάρε με το βράδυ στο αυτοκίνητό σου και την πήρες τη δουλειά!»
Συνεχίζω να την αγνοώ, τη στιγμή που η πόρτα της αίθουσας των δοκιμαστικών ανοίγει και ο υπεύθυνος φωνάζει τα ονόματά μας.
«Δεν θα μου το δώσεις αγόρι μου?», με ρωτάει καθώς απομακρύνομαι.
«Ίσως κάποια άλλη φορά!», της απαντάω χαμογελαστός χωρίς να το εννοώ!

Κρατάω το χέρι της Μέγκαν και δεν ξέρω ποιος από τους δυο μας, πρέπει να δώσει περισσότερο θάρρος στον άλλο καθώς μπαίνουμε στην αίθουσα.
Ο χώρος, αν και από έξω φαίνεται μικρός, στην πραγματικότητα είναι χαοτικός. Γύρω - γύρω στους τοίχους, υπάρχουν καθρέφτες, ενώ μπροστά τους στο μεγαλύτερο μέρος, υπάρχουν ξύλινες μπάρες που εξυπηρετούν στις χορογραφίες. Στη μέση της αίθουσας υπάρχει ένα μεγάλο ξύλινο γραφείο, πίσω από το οποίο κάθεται ο δάσκαλος χορού και συνεργάτης του Πάμπλο, ο κύριος Κουίνς.
Έπειτα από ένα σύντομο βιογραφικό και φυσικά δίνοντας ψεύτικα ονόματα στον μεσήλικα πια χορευτή, η μουσική αρχίζει και βρισκόμαστε αντικριστά, έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
Οι κινήσεις μας είναι σωστές, η Μέγκαν καλύπτει κάθε αδυναμία μου και με παρασέρνει με το πάθος της στον ερωτικό ρυθμό της μουσικής. Ακόμη και αυτή την τόσο σημαντική στιγμή, με την αγωνία να κυλάει γρήγορα στις φλέβες μου, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως θέλω να την κάνω ξανά δική μου.
Κανένα άγχος δεν μπορεί να με κάνει αδιάφορο στο θελκτικό κορμί και το αγγελικό της πρόσωπο.
Οι τόσο επιδέξιες, θηλυκές της κινήσεις, μπορούν να με οδηγήσουν στην τρέλα από τα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα.
Η χορογραφία ολοκληρώνεται χωρίς λάθη και είμαι σίγουρος πως κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε.
«Ήσασταν αρκετά καλοί...», φαίνεται σαν να μονολογεί ο Κουίνς, κοιτάζοντας τα χαρτιά του.
Έχει βάλει την άκρη των γυαλιών του στο στόμα του και δείχνει σκεπτικός.
«Όχι όμως όσο χρειάζεται... Η κοπέλα δηλαδή ήταν άριστη... όμως...»
Όμως εγώ είμαι αυτός που πρέπει να μπω από την πίσω πόρτα του καζίνο Κουίνς! Βιάσου και πες πως είμαι μέσα, έλα....
«Έχω να σας κάνω μία πρόταση δεσποινίς, δεσποινίς... πως είπαμε το όνομά σας?»
Για μία στιγμή τα χάνω, πως την είπαμε...?
«Νίνα, Νίνα... Νίνα... Λίλη, ναι το επίθετο είναι Λίλη!», απαντάει η Μέγκαν, σώζοντας την κατάσταση και αντιλαμβάνομαι αμέσως που οι σφυγμοί της έχουν ανέβει.
«Λοιπόν κυρία Λίλη, δεν ξέρω ποια είναι η σχέση σας με τον παρτενέρ σας, αλλά πρέπει να σας πω πως δεν είναι έτοιμος να συμμετάσχει στο πρόγραμμά μας. Η πρόταση που έχω να σας κάνω, αφορά κάποιον άλλο παρτενέρ που σας εγγυόμαστε πως θα είναι του ίδιου βεληνεκούς με το δικό σας, τι λέτε?»
«Μπορώ να πω κύριε Κουίνς με την εμπειρία μου ώστε χορεύτρια και δασκάλα πως ο παρτενέρ μου σήμερα είχε άγχος, γι' αυτό και δεν απέδωσε το μέγιστο του μεγέθους των δυνατοτήτων του. Εάν μας προσλάβετε ως ζευγάρι, όπως ήρθαμε άλλωστε, σας εγγυώμαι πως θα είναι ο καλύτερος χορευτής που πέρασε ποτέ από τα... χέρια σας!»
Ω ναι, το κορίτσι μου είναι έξυπνο...
Ο Κουίνς δείχνει να το σκέφτεται, δαγκώνοντας δυνατά την άκρη των γυαλιών μυωπίας που κρατάει στα χέρια του και έχω αρχίσει να ελπίζω πως η Μέγκαν τον έπεισε.
«Ναι, ίσως...», λέει όταν μπαίνει στο δωμάτιο η αντιπαθητική κοπέλα που συνάντησα στη γραμματεία.
«Μωρό μου, ακόμη εδώ είσαι εσύ? Δεν πήρες όμως το τηλέφωνό μου! ΓεροΚουίνς προσέλαβε το μωρό από εδώ και θα έχεις ό,τι ζητήσεις από τη Μπεθ σου.», λέει με άγρια ερωτικό ύφος, κατεβάζοντας το μπούστο του μαύρου δερμάτινου φορέματός της κι άλλο.
Αφήνει κάτι χαρτιά στο γραφείο του Κουίνς και φεύγει, γλείφοντας επιδεικτικά το πάνω χείλος της.
«Λοιπόν το σκέφτηκα παιδιά! Αν και η υπόσχεση της Μπεθ ήταν δελεαστική...», λέει χωρίς καμία υπόνοια χιούμορ, «δεν μπορώ να σας προσλάβω. Η πρόταση για την κυρία Λίλη ισχύει βέβαια, αλλά μόνο εάν δεχτεί τον δικό μου παρτενέρ...»
Ω όχι!
Τον ευχαριστούμε ευγενικά, αρνούμενοι την πρόταση του και αποχωρούμε απογοητευμένοι...

Κοριτσαρες καλησπέρα;; τι κάνετε;;; εγω κρυώνω... πάλι! Μα ειναι δυνατόν να χιόνισε ξανά;; Ναι ειναι! Λοιπόν, δεν εχω ρωτήσει ξανά για το τι πιστεύεται ότι θα γίνει παρακάτω, αλλα πραγματικά θέλω να μου κάνετε τη χάρη να σκεφτείτε λιγο γιατι θέλω σαν τρελή να το μάθω! Πως πιστεύεται πως μπορεί να μπουνε στο Βενέτσιαν αφού ο Κουίνς τους απέρριψε;;; οεο!!! Ως την Παρασκευή σας στελνω πολλα φιλία....💋💋💋