Have we met before? #netties2017

《11》de vlinders

Rayden

Ik werd gewekt door die rotwekker. '*biep* *bieeeeeeep* *biiiiieeeeeeep*' gilde het ding. Aarg, ik haatte opstaan. En die rotwekker ook. Moest mijn raam elke ochtend openstaan zou ik hem zeker al zo'n 100 keer uit het raam gegooid hebben. Ik stond op, maakte me klaar en koos mijn outfit. Jeans, strak shirt en gympen. Ik was klaar om te vertrekken, dus staptte ik in mijn auto en reed weg.

Ik vroeg me af hoe het met Claire zou zijn. Ze was nu al ongeveer een weekje afwezig, maar je zag duidelijk hoe zwaar dat was voor Emma. Ik vond het erg voor haar, maar kon haar niet troosten. Na onze film negeerde ze me en duwde ze me weg uit haar gedachten. Ik wou dat ik dat ook zou kunnen, maar het leek alsof ze al elk hoekje van mijn brein had afgewandeld. Ze bleef maar door mijn hoofd spoken. Verdorie Emma, wat doe je met me?

Ik liep naar Ley en begroette hem met onze gebruikelijke boks. 'Hey Ray, ik heb Melanie horen krijsen dat ze je gaat strikken voor een tweede date?' Zei hij op een vragende toen. Ai nee, Melanie was een van de velen die niet over me heen raakten. Ze snapten niet dat ik eigenlijk niets in hun zag. De enige waar ik iets voor voelde was een meid met middellange krullen, ronde heupen en volle lippen die maar niet uit mijn hoofd wou gaan. Daarbij, Melanie is een soort van vrouwelijke badboy dus nee bedankt, geen Melanie voor mij.

'Pff maakt me niet uit. Ik zie haar echt niet zitten. Dat ze krijst wat ze wil.' Mompelde ik tegen Ley. Hij knikte en we liepen naar onze les. Ik zag dat Emma alleen zat dus ging ik naast haar zitten. 'Hoe goed ben jij in wiskunde?' Vroeg ik haar op een nonchalante toon. 'Vast beter dan jij.' Diste ze. Ooh, die had ik niet verwacht. Ik wou iets terug zeggen, maar wist niet wat dus mompelde ik maar iets. 'Ik hoorde niet goed wat je zei.' Zei ze met een ontdeugende grijns. Oh nee, wat nu gezegd? 'Ik zei dat dat niet aan mij besteed was. Me de hele dag opsluiten om te studeren? Nee bedankt zeg!' Antwoordde ik. Daar had ze niets op terug.

De leerkracht begon met haar les en deelde mee dat er een belangrijk groepswerkje voor de deur stond. We moestan allemaal een partner kiezen. Ley wandelde naar Clarissa, dat was het meisje waar hij een crush op had, maar waar hij nooit een move durfde bij te maken. Ze glimlachten verlegen naar elkaar en ik keek naar Emma. Dit was mijn kans.

'Hey, ik vroeg me af of je misschien zou willen samenwerken?' Vroeg ik haar. 'Ja oké, dan kan krijg je vast voor een keer een mooi cijfer.' Grinnikte ze. Ik bloosde en keek naar de grond. We moesten een bekend wiskundige persoon beschrijven en daarover een stukje geschiedenis schrijven. Normaal vond ik dat zenuwslopend maar alles was leuk als het met Emma was. Oké, nu begin ik als een softie te klinken...

Emma

Samenwerken met Rayden. Ach het kon erger. We spraken af dat hij bij mij thuis kwam, want hij was nu eenmaal een badboy en ik zou me niet echt veilig voelen denk ik. De rest van de dag voelde ik weer dat vlinderige gevoel. Wat was dat toch? Ik was er met mijn gedachten niet bij. Daarnet moesten we al een plan opschrijven voor onze presentatie en toen ik een pen nam raakte mijn hand even de zijne. Het voelde alsof duizenden elektrische vonkjes door mijn hand gingen.

Ik dacht eraan om het aan Claire te vragen, die intussen met de dag beter werd. Ik ging ongeveer om de 2 dagen op bezoek bij haar en over enkele dagen word ze ontslaan uit het ziekenhuis. Ik stond in het ziekenhuis en nam de lift naar kamer 215. Ik klopte aan, en de nu iets vastere stem van Claire zei : 'Kom binnen.' Ik liep door de deur en Claire's gezicht klaarde op. 'Emma, ooh ik heb je gemist. Het is hier echt zo saai!' Zei ze zuchtend. Ik lachtte instemmend en ging zitten.

Claire zag dat er iets scheelde want ze vroeg : 'gaat het wel met je?' Ik antwoordde : 'nee niet echt, toen jij in coma lag, dacht ik vaak aan Rayden. Nu nog steeds trouwens. Ik kan hem maar niet vergeten.' Ze vroeg of of ik iets voor hem voelde en ik knikte. Maar ik voegde er snel bij : 'maar hij is een badboy, een erge, en hij kan dan toch niet van mij houden. Misschien beschouwd hij mij als een van zijn vele one night girls.' Claire antwoordde dat hij al zoveel keren het tegendeel had bewezen en dat dit een keuze was die ik zelf met mijn hart moest maken. 'Emma, het is duidelijk dat je iets voor hem voelt. Ga ervoor. Vecht voor hem desnoods. Maak hem duidelijk dat je zijn meisje wilt zijn. Maar probeer hem niet weg te duwen, dat gaat je niet lukken vrees ik.'

Diep in mijn hart wist ik dat ze gelijk had. Ergens was er een deeltje dat overduidelijk wist wat het goede antwoord was. Dat ik hem niet kon vergeten en dat ik smoorverliefd op hem was. Ik ademde diep in en zuchtte.

'Je hebt gelijk Claire, ik ben smoor op hem. En dat ga ik hem duidelijk maken ook.' Zei ik vastberaden.

================================
Hey, sorry voor de late update, maar nu ik school heb zal ik minder vaak kunnen updaten. Waarschijnlijk zo'n 2 tot 3 keer per week. Dit kan ook vaker zijn.
Xoxo
Anouck💕
Ps : wat vinden jullie van Emma's besluit?