Have we met before? #netties2017

《7》de gevoelens

Emma

Plots stond hij daar. Vlak naast mijn kluisje. Ik probeerde hem te negeren maar hij wou daar duidelijk niets van weten. Hij zei dat hij alles meende, dat hij me wou troosten. Ik was zo ontroerd, hij deed zo lief. Ik wou graag sterk zijn tegenover hem, maar ik kon mijn tranen niet niet meer bedwingen dus ik draaide me om en liet mijn tranen de vrije loop. Hij verraste me door me te omhelzen, iets wat ik niet verwacht had. Ik wou me lostrekken, maar het voelde zo goed, zo vertrouwd dus greep ik hem trakker vast.

Door zijn reactie merkte ik dat hij verbaasd was, zo zag hij er nog knapper uit. Met die schattige blik op mijn netvlies gebrand gaf ik hem een zacht kusje op zijn wang. Ik schrok zelf wel, het was gewoon gebeurd zonder dat ik erbij nadacht. Wat had ik net gedaan? Voelde ik iets voor hem. Nee dat dacht ik niet. Nou, dat wist ik niet zeker. Ik voelde me op de een of andere manier veilig bij hem, en ik moest wel toegeven dat hij knap was...

Ik liet hem snel los en begon wat te stamelen : 'Ik eh... dat was niet de... ik wou niet...' hij legde me het zwijgen op door zijn vinger op mijn lippen te plaatsen en zei al lachend : 'shtt, verpest het moment nou niet.' Ik gaf hem een klein lachje en stapte hem toen voorbij, met een zacht fladderend gevoel in mijn buik.

Ik reed naar het ziekenhuis want vandaag was het mijn beurt om op Claire te letten. Als ik haar kamer binnenkom wisselt haar moeder met mij. We hadden dit ook deels besloten zodat ze wat rust kon krijgen. Ik ging naast Claire zitten. 'Hey Clairtje van me, hier ben ik weer. De dokters zeiden dat je me misschien kan horen dus ik heb weer een verhaaltje voor je. Ik heb er zelfs twee!' Zei ik op een enthousiaste toon.

Eerst vertelde ik het verhaal van toen we in het eerste zaten met zijn vieren en Joey op het dak gekropen was samen met ons, om leerkrachten te bekogelen met waterballonnen.

~~ flashback ~~

Het was een hete zomerdag. Joey, All Clair en ik zaten in de kantine papieren vliegtuigjes naar de toeziende leerkracht te gooien tot hij ons uit de kantine zette. We hadden zin om een grap uit te halen. Plotseling kreeg All een briljant idee. Ze stelde voor om op het dak van het middengebouw te kruipen, want daar was het dak lager en er was een boord waarachter we ons konden verstoppen, en waterballonnen naar passerende leerkrachten of leerlingen te gooien. We gingen naar mijn kluisje, want ik had altijd wel ballonnen bij, en haalden er een stuk of 30 uit. We vulden ze met water in de Wcs en kropen op het dak via de dakladder. We waren net op tijd, want even later passeerde mevrouw Davenport en die leek alleen maar haat te koesteren voor kinderen. We gingen voor het boordje zitten en gooiden de hele middag lang ballonnen op nietsvermoedende voorbijgangers. Het was superleuk, tot we de directeur bekogelden en hij ons gezien had. We kwamen er vanaf met een hele week nablijven, dus zo erg was dat helemaal niet, want daartegenover hadden we een supertoffe middag beleefd.

~~ einde flashback ~~

Ik pauzeerde even met vertellen en bekeek Claire. Ze lag daar zo stil, wat ze nooit is. Pff, ik miste haar enorm. Ik mopperde tegen mezelf dat ze wel wat sneller wakker mocht worden. Ik ging door met het vertellen. Als tweede verhaal had ik een lijstje opgesomd met werkpunten en goede punten aan zichzelf. Ik weet dat ze het enorm haatte als ik werkpunten opsomde dus misschien zou ze daardoor wel wakker worden.

Punt 1 : Clair, je bent een ontzettende chaoot. Niemand is slordiger dan jou.

Punt 2 : je bent er altijd voor me en je staat altijd klaar, wat er ook gebeurt.

Punt 3 : je hebt in totaal zo'n 50 crushes in één keer, wat veel vind je niet?

Punt 4 : je bent 1 van mijn beste vrienden, dus Claire, word nu gewoon weer wakker!

Verder kwam ik niet want ik zou zweren dat ik een zacht kneepje in mijn vinger voelde. Ik schrok en zocht naar andere tekens. Maar die bleven uit. Teleurgesteld ging ik weer zitten.

'Wel Claire als je van dit niet wakker word weet ik het ook niet. 'Rayden heeft me geknuffeld en ik denk dat ik misschien iets voor hem voel.' fluisterde ik naast haar oor. En ik zou zweren dat ik een opgelucht zuchtje had gehoord.

================================
Dit keer een iets kleiner hoofstuk, maar met veel meer emotie en herinneringen. Wat vinden jullie ervan? Laat het me weten. Zouden jullie het leuk vinden moest ik meer flashbacks schrijven?
Xoxo
Anouck💕