《9》komt het goed?

1.6K 80 4
                                    

Emma

Na de film ging ik naar huis. Omdat ik zelf geen auto had, wat een bewuste keuze was, nam ik de bus. Toen ik thuis kwam startte ik meteen mijn laptop op en begon te skypen met All.

Alzz😍💖🔐 : heyyyy, hoe gaat ie? Nog nieuws?

Emss💞😏🔐 : heyyy, hoe gaat het met Claire? En school was saai, die irritante leerkracht engels bleef maar doorratelen.

Alzz😍💖🔐 : Arme jij, ik had best een leuke dag. Met Claire gaat het beter. Ze zeggen dat ze misschien deze week nog ontwaakt!

Emss💞😏🔐 : ooh serieus?? Oh ik kijk er echt zoo naar uit. Ik mis haar echt!

Alzz😍💖🔐 : ja, ik ook. Je klinkt nogal triest, is er iets?

Emss💞😏🔐 : eigenlijk wel...

Alzz😍💖🔐 : Komop zeggen! Ik kan je misschien helpen!

Emss💞😏🔐 : ik weet niet wat ik moet denken over Rayden, ik weet niet zeker of ik iets voor hem voel.

Alzz😍💖🔐 : sorry Ems, daarbij kan ik je echt niet helpen. Ik ben geen expert op dat vlak you know?

Emss💞😏🔐 : okey, is niets. Maar ik moet weg nu. Tot morgen!

Alzz😍💖🔐 : doeiii

Ik sloot mijn laptop af en ging op mijn bed zitten. Ik besloot even te gaan liggen omdat ik best moe was, maar al na een kwartiertje werd ik gewekt door mijn telefoon. Ik kreeg een appje binnen van een onbekend persoon.

Onbekend : blijf van Rayden af, hij is van mij. Ik weet niet wat jullie hebben samen, maar zorg dat het stopt of anders volgen er nare dingen.

Ik schrok, dit had ik niet zien aankomen. Van de schrik belde ik naar Rayden die meteen opnam. 'Hoi, met Rayden.' Zei zijn vrolijke stem. 'Hoi met mij, ik kreeg net een appje binnen van een onbekend nummer om te horen dat ik van je af moest blijven of dat er anders nare gevolgen zouden komen.' Het was een tijdje stil aan de lijn, maar opeens hoorde ik een enorme zucht. Rayden zei dat dat vast een van zijn scharrels was, die het niet kon accepteren dat hij niet aan relatiegedoe deed.

Daar verschoot ik best van. Rayden die zo praatte over een relatie alsof het iets smerigs was, waar je niet in contact mee wou komen. Ik mompelde een 'aaah oke doei' en drukte hem weg. En ik die dacht dat hij wat veranderd was! Dat is nu de reden waarom ik zo twijfel...

Ik had teveel kopzorgen dus besloot ik om naar het ziekenhuis te gaan. Ik miste Claire echt hard. Ik wou echt zo graag dat ze zou ontwaken dus besloot ik om naar Joey te bellen, die nu ongeveer naar het ziekenhuis zou vertrekken, om te zeggen dat ik in zijn plaats wou gaan. Hij nam meteen op, op zijn Joey manier. 'Hey, werelds coolste gozer aan de lijn, wat kan ik voor je doen?' Zei hij. 'Haha Joey, wel werelds coolste gozer kan zijn dienst verwisselen met de mijn want ik heb zin om bij Claire te zijn.' Grapte ik terug. Hij antwoordde dat hij het goed vond en na een bedankje en een 'bye Joey a.k.a. coolste gozer van de wereld' drukte ik hem weg.

Ik nam de bus naar het ziekenhuis en lostte Claire's moeder af. Ze gaf me een vriendelijk knikje en liep de deur uit. Het was duidelijk dat ze wel wat rust kon gebruiken. Ik nam een stoel, ging naast Claire's bed zitten en begon tegen haar te praten. 'Hey Clairtje, ik weet dat het normaal Joey was die kwam, maar ik mistte je zo erg dat ik mijn dienst met hem geruild heb. Ik heb nog een leuk verhaaltje van vroeger, en ik hoop echt dat het gaat helpen...

~~flashback~~

Het was inmiddels winter, onze eerst winter in het middelbaar. Het was een sneeuwige dag en we zaten allemaal versuft in de kantine. We zaten lusteloos onze broodjes op te eten, want vanwege de sneew waren de vele grappen die we wouden uitvoeren niet haalbaar. All kreeg een fantastisch idee. Ze stelde voor om de toiletten te behangen met papier en lijm zodat we een soort toiletpapierparadijs konden maken.

We sloegen een voorraad papier en lijm in en gingen aan de slag. Van deur tot deur hing er Wc papier. We liepen terug de gangen in en waren erg tevreden toen we de gilletjes hoorden van anderen die vast bleven plakken aan de lijm. Dat waren goede tijden...

~~einde flashback~~

Ik keek even naar Claire, ze zag er erg broos uit met al die slangetjes rondom haar. Ergens vreesde ik dat ze misschien een blijvend letsel zou hebben of ons niet meer zou herkennen. Ik zou er kapot van zijn, Claire is superbelangrijk voor ons. Ze is diegene die altijd naar mijn problemen en mijn maffe verhalen luistert. Ik had niet door dat ik zat te huilen tot ik naar het laken keek en zag dat het doorweekt was. Fijn, dat er ook nog bij.

Ik nam haar hand vast en begon stilletjes tegen haar hand te snikken. 'Claire toe, verlaat ons niet. Ik heb zoveel kopzorgen, en ik weet niet wat ik moet doen met Rayden. Je moet echt snel terug komen. We missen je Claire.' Haar hand begon nat te worden maar het maakte niets meer uit. Ik bleef zachtjes praten tegen haar hand tot ik opeens een heel zwak kneepje voelde. Ik schrok op en keek naar haar gezicht. Langzaam, bijna als in slow motion, deed Claire een oog open. En daarna het andere. 'Ik heb jullie ook gemist.' Fluisterde ze met een schorre stem die bijna niet hoorbaar was.

Ik vloog haar om de hals, zo goed dat maar kon met al die draadjes, en begon hevig te snikken. 'Omg Claire, doe me dit nooit meer aan!' Fluisterde ik in haar oor.

================================
Yaay, Claire is ontwaakt!! Maar zal dat zonder zorgen zijn? Heel erg bedankt voor de 307 vieuws trouwens! Ik ben hier echt super blij mee!!
Xoxo
Anouck💕

Have we met before?  #netties2017Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu