Ο μαγικός καθρέφτης ||1|| #Φαντασία2020

Alicecandy02 - Janet

Η Αλίκη ακουμπάει το σώμα της πάνω στον παλ βαμμένο τοίχο του μικρού μαγαζιού.

Εκεί είχαν δώσει ραντεβού με την Τζάνετ.
Ήταν εκεί ένα τέταρτο νωρίτερα για να είναι σίγουρη.

Οικογένειες, φίλοι ή και άνθρωποι συνοδευμένοι μόνο από την μοναξιά τους, την προσπερνούσαν και εκείνη τους χαιρετούσε ευγενικά.

Η ώρα  ήταν πλέον ακριβώς 4 το απόγευμα.

Ξεφυσάει αγχωμένα, βλέποντας πως οι δρόμοι είχαν αδειάσει, αφού οι άνθρωποι ήταν στα σπίτια τους. Εκεί όπου θα ένιωθαν ασφαλείς από τα βλέμματα εκείνων που γνώριζαν ίσως και εκείνων που δεν γνώριζαν.

Και εκείνη μόνη της να κοιτάει το μικρό άσπρο ρολόι της.

Ξαφνικά ένας δυνατός αέρας παρέσυρε τα καστανά  μαλλιά της και εκείνα χόρεψαν μπροστά στο πρόσωπό της, εμποδίζοντας την να δει το οτιδήποτε.

Τζ- Συγγνώμη που άργησα. άκουσε μια φωνή από πίσω της και γύρισε τρομαγμένη να κοιτάξει.

Η Τζάνετ στεκόταν εκεί, στρώνοντας να στρώσει τα ρούχα της. Φορούσε ένα στενό άσπρο τζιν, ένα σατέν -ελαφρώς ανοιχτό- και αέρινο πουκάμισο και άσπρα τακούνια.

Τζ- Είσαι η Αλίκη σωστά; ρώτησε με την ήρεμη φωνή της.

Η Αλίκη την κοιτούσε ενθουσιασμένη και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

Τζ- Η συγγραφέας έχει πει σε όλους μας τα καλύτερα λόγια για εσένα! συνέχισε χαρούμενα και κούνησε απαλά το χέρι της έκθαμβης κοπέλας.

Σε λίγο όμως η Αλίκη κούνησε το κεφάλι της και ξερόβηξε.

Α- Συγγνώμη. Απλά είμαι ενθουσιασμένη που είσαι εδώ. Πάμε; ρώτησε και έκανε ένα βήμα πίσω δείχνοντας στην Τζάνετ την κατεύθυνση.

Μιλούσαν για άσχετα θέματα μέχρι που έφτασαν στην παραλία.

Με το που πάτησαν όμως το πόδι τους στην χρυσαφένια άμμο, οι δύο κοπέλες δυσανασχέτησαν.

Τζ- Συγγνώμη αλλά αυτά είναι υπερβολικά άβολα και εντελώς ακατάλληλα για την άμμο. είπε και η Αλίκη συμφώνησε ντροπαλά.

Α- Και αυτά δεν είναι καλύτερα... μουρμούρισε.

Η Τζάνετ έβγαλε τα παπούτσια της και τα ακούμπησε λίγο κάτω, για να διώξει την άμμο από τα μπατζάκια της.

Τα παπούτσια άρχισαν να γίνονται αόρατα μέχρι που απλώς εξαφανίστηκαν.

Τζ- Δεν είναι από αυτόμ τον κόσμο, όπως και εγώ και όταν δεν έχουν λόγο επιστρέφουν πίσω. εξήγησε η Τζάνετ.