Η Ελίζα, ένα ορφανό 16χρονο κορίτσι, βρίσκει στην έπαυλη όπου εργάζεται, έναν παλιό καθρέφτη. Μέσα από αυτήν την ανακάλυψη ξεπηδούν όνειρα τα οποία φαίνεται να επηρεάζουν όχι μόνο τον ύπνο της, αλλά και την ίδια της την ζωή. Έτσι η Ελίζα έρχεται αν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Ελίζα ήταν ακόμα σοκαρισμένη από ότι προηγήθηκε στο σχολείο με τον Κρίστιαν. Ήταν δυνατόν να συμβαίνουν όλα όσα της περιέγραψε; Μα ήξερε ήδη την απάντηση, κι ας μην ήθελε να το παραδεχτεί.
Τον ξέρεις μόνο δύο μέρες, πόσο ανώριμη μπορεί να είσαι για να ερωτευτείς κάποιον που ξέρεις μόλις δύο μέρες; της φώναζε το υποσυνείδητό της κάνοντας το στομάχι της να σφιχτεί.
Μα δεν μπορούσε να παραβλέψει το πόσο αληθινά ακούγονταν τα λόγια του, το πόσο αληθινό το αισθάνθηκε όταν απείχε μόλις μερικά εκατοστά από τα χείλη της. Ένιωθε την ανάσα του, την καρδιά του, την ζεστασιά του, για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια ένιωθε πως ήταν πραγματικά στο σπίτι της.
Τα βλέφαρά της βάρυναν και την παρέδωσαν για ακόμα μια φορά στα χέρια ενός ονείρου.
Η Ελίζα άνοιξε τα μάτια της. Βρισκόταν σε ένα δάσος. Ένα πολύ πυκνό δάσος με πολλά δέντρα και διαφορετικά είδη θάμνων και λουλουδιών. Ήταν τρομαγμένη. Πρώτον ήταν μόνη της σε ένα δάσος μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, όπως μαρτυρούσε το χλωμό και γεμάτο φεγγάρι από πάνω της. Δεύτερον δεν ήξερε πως βρέθηκε εκεί, αλλά ήταν σίγουρη ότι όσο είχε τα λογικά της ποτέ δεν θα πήγαινε μόνη της σε ένα τόσο... σκοτεινό μέρος.
Κάνοντας μια στάση και κοιτώντας τριγύρω της η Ελίζα επανεξέτασε τι σήμαινε το σκοτάδι για εκείνη. Για εκείνη δεν ήταν απλώς ο μεγαλύτερος και χειρότερος φόβος της αλλά και ένας πολύ καλός λόγος για να πέσει στο έδαφος, να κουλουριαστεί και -για το μεγάλο φινάλε- να βάλει τα κλάματα. Έτσι κατάλαβε γρήγορα πως αυτό το όνειρο επρόκειτο για έναν εφιάλτη.
