Η Ελίζα, ένα ορφανό 16χρονο κορίτσι, βρίσκει στην έπαυλη όπου εργάζεται, έναν παλιό καθρέφτη. Μέσα από αυτήν την ανακάλυψη ξεπηδούν όνειρα τα οποία φαίνεται να επηρεάζουν όχι μόνο τον ύπνο της, αλλά και την ίδια της την ζωή. Έτσι η Ελίζα έρχεται αν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ξέρω πότε είμαι ανεπιθύμητη, κύριε. Και αν δεν το θεωρούσα απαραίτητο, δεν θα ερχόμουν μέχρι εδώ. Αλλά έχω ανάγκη από απαντήσεις και πιστεύω ότι εσείς μπορείτε να μου τις δώσετε" είπε σοβαρά η Ελίζα, χωρίς να πάρει το βλέμμα της από τα μάτια του.
Έκανε τόσο δρόμο μέχρι εκεί, διακινδύνευσε την αξιοπρέπειά της και πρόδωσε κάθε στάλα λογικής που της είχε απομείνει κυνηγώντας έναν άνθρωπο που είχε ξαναδεί μόνο στον ύπνο της και δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει από εκεί χωρίς να πάρει μία απάντηση -θετική ή αρνητική.
"Και γιατί εγώ συγκεκριμένα, δεσποινίς;" παρέτεινε εκείνος την τελευταία λέξη, κάνοντάς της νόημα να πει το όνομά της.
"Ελίζα. Λέγομαι Ελίζα" απάντησε και τότε ο Κρίστιαν πέταξε το μπουκάλι στο έδαφος κάνοντάς το να κυλήσει ραγισμένο στην σκοτεινή γωνία του δωματίου.
Σηκώθηκε απότομα όρθιος και ύψωσε το δάχτυλό του στο ύψος του προσώπου της Ελίζας.
"Μην παίζεις με τα νεύρα μου" γρύλισε και εκείνη πισωπάτησε ταραγμένη.
"Για το όνομα, κύριε," άρχισε να λέει μα η φωνή της και τα χέρια της τρέμανε από την ταραχή και την έκπληξη, "ήρθα εδώ απλά για να ρωτήσω αν ξέρετε κάτι για αυτό" συμπλήρωσε και έβγαλε από την τσέπη της το μπουκαλάκι κρατώντας το στην παλάμη της.
Το φως που τώρα έβγαινε από το μικρό αντικείμενο, φώτιζε τα πρόσωπα και των δύο και ο Κρίστιαν κάρφωσε το βλέμμα του στο δικό της. Η Ελίζα αντίκριζε την εικόνα ενός παράλογου ανθρώπου, ενός μεθυσμένου, αλλά εκείνος έβλεπε το κορίτσι που ένα χρόνο πριν γλίστρησε μέσα από τα χέρια του.
"Δεν ξέρω. Εννοώ μπορεί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω ποια είμαι και... Ότι, για κάποιον λόγο, νιώθω ότι έπρεπε να είμαι εδώ" είπε και το άγχος στην φωνή της έσβησε και αντικαταστάθηκε από έναν ψίθυρο που πρόδιδε την τεταμένη ατμόσφαιρα ανάμεσά τους.
