Η Ελίζα, ένα ορφανό 16χρονο κορίτσι, βρίσκει στην έπαυλη όπου εργάζεται, έναν παλιό καθρέφτη. Μέσα από αυτήν την ανακάλυψη ξεπηδούν όνειρα τα οποία φαίνεται να επηρεάζουν όχι μόνο τον ύπνο της, αλλά και την ίδια της την ζωή. Έτσι η Ελίζα έρχεται αν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μερικά λεπτά αργότερα, το κουδούνι χτύπησε με ένα διαπεραστικό ήχο. Απογοητευμένα μουρμουρητά γέμισαν το προαύλιο, όμως τα παιδιά –αν και απρόθυμα- μπήκαν στις σειρές των τάξεων τους. Η Ελίζα στάθηκε δίπλα στην Μαίρη και κοίταξε προς την μεριά του Κρίστιαν, σκεπτόμενη όλα όσα έμαθε πριν από λίγο.
Δεν ήξερε αν ήθελε όλα αυτά να είναι αλήθεια.
Από την μία θα γύριζε σε μία φυσιολογική ζωή. Θα είχε το φυσιολογικό σχολείο της, τους φυσιολογικούς της φίλους...
Όμως ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε; Είχε δυνάμεις, τόσο μεγάλες πέρα από όσο θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Μπορεί να κατάφερνε να κάνει κάτι μεγάλο στην ζωή της. Δεν ήθελε αναγνώριση ή φήμη ή τίποτα τέτοιο... Ήθελε να νιώσει εκείνη περήφανη για τον εαυτό της, αλλά...
Άδικο δεν είναι; Να υπάρχει ένα αλλά σε κάθε δύσκολη απόφαση της ζωής σου. Δύο αντίθετα στρατόπεδα, ισάξια για εσένα. Στέκονται απέναντι το ένα από το άλλο περιμένοντας να διαλέξεις.
«Αλλά..».Μία τόσο μικρή λέξη, που σε γεμίζει αμφιβολίες. Σε αναγκάζει να επιλέξεις ανάμεσα σε τόσο διαφορετικά μονοπάτια. Μπορεί το μυαλό να έχει πάρει μια απόφαση που φαίνεται λογική, η καρδιά όμως έχει συνήθως άλλα σχέδια. Κλείνει τα αυτιά και δεν ακούει το μυαλό. Επιθυμεί με κάθε χτύπο της να πάρεις τον δικό της δρόμο. Και παρόλα αυτά, δεν επιλέγει, ούτε το μυαλό ούτε η καρδιά, αλλά εσύ... Διότι δεν είναι τελικά δύο χωρισμένα στρατόπεδα. Είναι εσύ. Δύο αντίπαλες πλευρές του εαυτού σου. Και σου φαίνονται και τα δύο τόσο σωστά, ταυτόχρονα όμως και τόσο λάθος.
