The new boy

Κεφάλαιο 24

"Αν δεν σου κάνει κόπο, φυσικά! Σε ευχαριστώ πολύ." Είπα αμέσως και μπήκα γρήγορα μέσα παίρνοντας την θέση του συνοδηγού. Το κρύο που είχε έξω με ανάγκασε να πιάσω για λίγο το χέρι του Κώστα για να ζεσταθώ. Εκείνος με κοίταξε γεμάτος έκπληξη αλλά χωρίς να πει κάτι.
Ακουλουθησε σιωπή μέχρι που αποφάσισα να του μιλήσω εγώ γιατί ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως με βρήκε ή μάλλον γιατί.

"Και δεν μου λες, πως με βρηκες; Με ακουλουθησες;" ρώτησα όταν πλέον είχαμε φτάσει σπίτι μου. Γαμώτο, τώρα ήξερα πως σίγουρα δεν θα μου απαντούσε..

"Ουπςς..Αυτό δεν θα το μάθουμε μάλλον πότε!" Είπε και γέλασε δυνατά.

"Τέλος πάντως, σε ευχαριστώ που με έφερες σπίτι δεν ήξερα αν θα μπορούσα να φτάσω μόνη μου μέχρι εδώ. Καληνύχτα." του είπα και ξεκλείδωσα την εξώπορτα.

"Παντα εδώ για εσενα.." μου ψιθύρισε και μου έκανε το γνωστό και όλους μας χαιρετισμό με το χέρι στο κεφάλι. Γλυκούλη μου.

Μπήκα μέσα στο σπίτι αλλά ήταν άδειο. Για μια στιγμή πανικοβλήθηκα αλλά μετά θυμήθηκα πως η γιαγιά μου έλειπε και το ίδιο και ο πατέρας μου. Καιρό είχα να μιλήσω με τον πατέρα μου, να δω τι κάνει και όλα τα σχετικά, αλλά τώρα θα είναι αργά για να τον πάρω αν και δεν ξέρω τη ώρα είναι τώρα στο εξωτερικό. Ας δοκιμάσω μια φορά.

"Ο συνδρομητής που καλέσατε δεν είναι διαθέσιμος. Αφήστε το μυνημα σας ή καλέστε αργότερα." Ο τηλεφωνητής. Πόσο μου τη σπάει αυτή η φωνή. Μυνημα δεν άφησα, άμα ήταν θα έβλεπε την κλήση μου και θα έπαιρνε πίσω. Με όλα αυτά πήγα στο δωμάτιο μου αλλά η βαρεμάρα κυριαρχούσε και δεν με άφηνε να κοιμηθώ.

Τον Νίκο σκεφτόμουν. Πριν έρθει στη ζωή μου ήμουν ένα απλό κορίτσι και κατέληξα να με γουστάρει αυτός που γουστάρω και εγώ. Όταν το πρώτο έμαθα είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ αλλά τώρα τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως εγώ φανταζόμουν και πίστευα πως θα πήγαιναν. Τον Νίκο έχω να τον δω και να μιλήσουμε εδώ και αρκετές μέρες με αποτέλεσμα να μην ξέρω αν είναι καλά. Ανησυχώ αλλά και αυτός δεν έχει πάρει ένα τηλέφωνο να δει τι κάνω. Μα καλά ζευγάρι είμαστε όχι απλώς φίλοι. Νομίζω δηλαδή..

Κοιμήθηκα πολύ αργότερα από όσο θυμάμαι αν και δύσκολα.

Ντριν Ντριν..

Ο ήχος από το σπαστικό μου ξυπνητήρι. Ευτυχώς που δεν είναι εδώ ο μπαμπάς μου να μου πετάξει κανένα κουβά με νερό. Σηκώθηκα κουρασμένη από την χθεσινή νύχτα. Αλλά σήμερα έχω σχολείο και μετά έχω και να πάω στο καφενείο. Τι βαρετή μέρα. Χωρίς να τα πολυλογώ έβαλα ένα κολάν, ένα φούτερ, έπιασα τα μαλλιά μου έναν αυστηρό αλλά ταυτόχρονα χαριτωμένο κότσο και επέλεξα τα nike αθλητικά μου. Σήμερα είχαμε γυμναστική. Έβαλα ένα μπολ με δημητριακά, τα έφαγα γρήγορα και αμέσως έφυγα μαζί με κλειδιά για το σχολείο.