Κεφάλαιο 23

1K 107 34
                                    

Έψαχνα έψαχνα τα χαρτιά ένα ένα...

Τα χαρτιά δεν με βοηθούσαν να καταλάβω και πολλά οπότε τα παράτησα κάτω και άρχισα να ψαχουλεύω την τσάντα μήπως μου είχε ξεφύγει τίποτα. Εντόπισα μια μεγάλη θήκη και αμέσως άνοιξα το φερμουάρ. Περιείχε έναν φάκελο ο οποίος ήταν γεμάτος από λεφτά και άλλα τόσα χαρτιά. "Πφφφ πρέπει να τα διαβάσω όλα αυτά." Σκέφτηκα και άρχισα να τα διαβάζω. Έλα όμως που αυτά με βοήθησαν να καταλάβω ακόμα πιο πολλά. Έλεγαν πράγματα που δεν μπορούσα να τα φανταστώ και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Μια δήλωση. Που λέει πολλά..

Εγώ ο Αλέξανδρος Μοκεντ δέχομαι να γίνω θετος πατέρας του Νίκου και του δίνω και το επίθετο μου. Νίκος Μοκεντ που είναι 16 χρονών. Θα είναι το παιδί μου για 5 χρόνια και μετά θα δούμε.

Και μετά είχε υπογράψει και είχε και την ημερομηνία που δέχτηκε. Τίποτα άλλο;

"Σεπτέμβριος 12.9.16"

Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Αυτός ήταν ο πατέρας του Νίκου. Ένας πλούσιος; Που ζούσε στη Αμερική; Και που είχε μια τεράστια εταιρεία;;; Γιατί τόσο καιρό δεν μου έχει πει τίποτα; Πολλές σκέψεις στιφογυριζαν στο κεφάλι μου. Ήθελα απαντήσεις αλλά ήξερα ότι δεν θα μου δωθουν. Ο Νίκος μπορεί να μην θέλει να μου το πει ή δεν είναι έτοιμος ακόμα..δεν ξέρω τι παίζει εδώ αλλά που θα πάει θα μάθω.

Ήθελα απλά να πάω να βρω τον Νίκο για να μου τα εξηγήσει όλα. Μα δεν καταλαβαίνω, γιατί ψέματα; Γιατί μου είπε ψέματα; Δεν με εμπιστεύεται;; "Δεν είναι αγάπη αυτό.." σκέφτηκα αμέσως και ξάπλωσα κάτω και τα μάγουλά μου άρχιζαν να γεμίσουν με δάκρυα. Τόσο ψέματα, υποκρισία..

Αποκοιμήθηκα χωρίς καν να το καταλάβω! Ξυπνησα όταν διεστάνθηκα πως έναν κρύος αέρας διαπέρασε το φούτερ μου, με αποτέλεσμα να κάνει το σώμα μου να παγώσει από το κρύο.. Σηκώθηκα γρήγορα και είδα την ώρα... Πφφ είχε πάει 11 το βράδυ.. και τότε θυμήθηκα ότι είχα στήσει την Μελίτα και τα παιδιά..Είχαμε πει να βγούμε αλλά εγώ είχα το νου μου στην τσάντα του Αλέξανδρου.. Της έστειλα ένα μυνημα. "Σορρυ για σήμερα. Που έτυχε κάτι σημαντικό.. θα τα πούμε αύριο σχολείο,αγάπη, τα λεμεε!" Πάτησα αποστολή και έκλεισα το κινητό μου. Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι. Ήμουν μόνη και βαριόμουνα. Έτσι αποφάσισα να πάω τώρα στο μπαρ για να δω τα παιδιά και να προσπαθήσω να εξηγήσω την κατάσταση..

The new boyWhere stories live. Discover now