The new boy

Κεφάλαιο 3

Περπατούσαμε για παραπάνω από μισή ώρα και θα του έδειχνα τα μαγαζιά, το πάρκο και όλα τα υπόλοιπα. Επειδή κουραστήκαμε αποφασίσαμε να κάτσουμε σε ένα παγκάκι να συζητήσουμε για να γνωριστούμε καλύτερα. "Και που λες Νίκο πώς και πήγες Αμερική; Αμερικανός είσαι;" τον ρώτησα για να σπάσει ο πάγος μεταξύ μας. Χαχαχαχ όχι, πήγαμε Αμερική για δουλειά του πατέρα μου. Καθαρός Έλληνας είμαι. Βεβεια στην Αμερική ήταν υπέροχα." μου είπε και στο βλέμμα του έβλεπα όρεξη για συζήτηση. "Μάλιστα. Για πες πως είναι η Αμερική; Θέλω πολύ να πάω!" του ανακοίνωσα με χαρά. "Τελείως διαφορετική χώρα από την Ελλάδα. Στην Ελλάδα έμεινα τα πρώτα 5 χρόνια, μετά πήγαμε Αμερική,έτσι δεν έχω συνηθίσει εδώ...." μου είπε. "Μια χαρά είναι η Ελλάδα αλλά και η Αμερική κακία δεν είναι,χαχαχαχ😆" τελείωσα χαμογελώντας. "Πωω... 8:30 η ώρα. Πρέπει να φύγω" πρόσθεσε. "Ναι και εγώ πρέπει να γυρίσω σπίτι." του είπα. "Ωραία ήταν η βόλτα μας. Ευχαριστώ πολύ. Τα λέμε αύριο στο ίδιο θρανίο;)" και άρχισε για το σπίτι του.

Το επόμενο πρωί....
"Κρίστι,σήκω πάλι θα αργήσεις."
μου είπε ο μπαμπάς μου και φαινόταν θυμωμένος. "Εντάξει κατεβαίνω σε 5 λεπτά." του είπα ενώ στην πραγματικότητα κατέβηκα σε 15 λεπτά. Ουπςς...χεχε;) Έφαγα γρήγορα πρωινό και έφυγα σφαίρα για το σχολείο. Εκεί με περίμενε η Μελίτα με ανυπομονησία για να μάθει τα χθεσινά. Κλασσική κουτσομπόλα.... "Αντε ρε Κρίστι περιμένω πολύ ώρα! Πες τώρα τι έγινε χθες!:")" μου είπε γεμάτη αγωνία. " Τέλεια. Με φίλησε! Πας καλα; Τι να γίνει ρε εσυ Μελίτα; Δύο μέρες τον ξέρω και θες να γίνει και κάτι;" της μίλησα έντομα γεμάτη θυμό. "Καλά μωρέ δεν το εννοούσα έτσι!" είπε. "Καλά πάμε στο μαθημα τώρα θα σου πω άλλη ώρα γιατί δεν θέλω από νωρίς να αρχίσουν οι απουσίες...." της είπα για να ξεχάσει το όλο θέμα ενώ χθες δεν έγινε απολύτως τίποτα:(.

Όταν το κουδούνι χτύπησε για τελευταία φορά....
"Παίδες είστε το βράδυ στο σπίτι μου για θρίλερ;" μας πρότεινε ο Άρης. "Δεν μου αρέσουν τα θρίλερ" προσθεσα εγώ. "Δεν με νοιάζει θα έρθεις!" είπε δυνατά ο Άρης. "Εγώ τρελενομαι. Άμα εννοούσατε και εμένα μαζί σας." είπε ο Νίκος πιο σιγανά. "Εννοείται ρε!" είπε η Μελίτα. "Ωραία τα λέμε στις 8 στο σπίτι μου. Κρίστι θα έρθεις. Τα λέμε" είπε και έφυγε. "Καλά..." είπα εγώ και το έβαλα στα πόδια. Από πίσω ήρθε η Μελίτα με νεύρα. Από μακριά φαινόταν. "Πας καλά μωρή ηλιθια; Θα είναι ο Νίκος και δεν θα έρθεις;" μου είπε φωνάζοντας. "Απλά δεν μου αρέσουν τα θρίλερ αυτό είναι όλο." Είπα εγώ προσπαθώντας να τα μπαλωσω γιατί τα θρίλερ μου αρέσουν την φάτσα του Άρη δεν θέλω να δω αλλά μην με ρωτήσετε ιδέα δεν έχω. Αυτό της είπα και πήγα σπίτι.

Το βράδυ στο σπίτι του Άρη...
"Γεια σας!" είπαμε όλοι ταυτόχρονα στον Άρη και στους γονείς του. "Γεια σας παιδιά. Περάστε. Εγώ είμαι η μητέρα του Άρη, Ρέα" είπε η μάνα του Άρη γεμάτη ευγένεια. "Ναι οκ μαμά φύγε τώρα." είπε ο Άρης και άρχισε να σπρώχνει την μητέρα του προς την κουζίνα.

Προς το τέλος της ταινίας...
"Πάω τουαλέτα.." είπε η Μελίτα κι σηκώθηκε από την πολυθρόνα. "Τώρα που το λες θέλω και εγώ!" πρόσθεσε ο Νίκος μετά. "Έχεις δύο μπάνια;" ρώτησε η Μελίτα. "Ναι έχω ένα δίπλα στο δωμάτιο μου και δίπλα από των γονιών μου" είπε άρπαξε μια μπύρα. "Άρη,τώρα έχει καμία τρομακτική σκηνή;" ρώτησα φοβισμένη. "Ναι έχει μια. Κάτσε εδώ δίπλα μου." μου είπε γλυκά. Εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα δίπλα του. "Αααα..." φώναξα και με αγκάλιασε ο Άρης. "Βρε μην φοβάσαι...." μου είπε ξανά γλυκά και ζεστά και γλυκά. Μετά από λίγο και ξαφνικά μείναμε να κοιταζόμαστε.... Ώσπου έγινε αυτό που δεν ήθελα

Δεν ξέρω πως έγινε αλλά χάθηκα στην αγκαλιά του και το φιλί του. Γαμώτο. Φιληθήκαμε! Και το χειρότερο μου άρεσε κιόλας.

"Αρηηηηη.....!" του είπα κι τραβήχτηκα. "Τι; Δεν σου άρεσε;" μου είπε με σηκωμένο το φρύδι. "Ασε με. Πως το έκανα αυτό στην Μελίτα; Και συ ρε βλάκα την κολλητή μου δεν τι σκέφτηκες;" είπα εκνευρισμένη... "Δεν χρειάζεται να το μάθει!" μου είπε χαλαρά. "Οκ θα το ξεχάσουμε... σαν να μην έγινε ποτέ." είπα και του γύρισα την πλάτη. "Εγώ όμως Κρίστι δεν μπορώ να το ξεχάσω...Από την μέρα που σε γνώρισε η Μελίτα σε εμένα μου αρέσεις. Μπορώ να χωρίσω την Μελίτα για να είμαστε μαζί!" μου είπε χαμογελώντας. "Ναι καλά. Δεν μπορώ να της το κάνω αλλά και από την άλλη άμα της το πω θα τσακωθούμε άσχημα γιατί είσαι το αγόρι της.... Απλά δεν θα το μάθει σαν να μην έγινε ρε παιδί μου!" Είπα και σηκώθηκα. Αμέσως μετά ήρθαν και ο Νίκος και η Μελίτα.
"Παιδιά εγώ φεύγω γιατί είναι κουρασμένη. Θα τα πούνε αύριο σχολείο. Καληνύχτα." είπα και έφυγα. Με έπιασε από το μπράτσο, τον είδε με αυτό το απογοητευμενο βλέμμα και με άφησε να φύγω....

"Σκατά τα έκανες ρε Κρίστι...!" σκέφτηκα ενώ το πρώτο δάκρυ δεν άργησε να εμφανιστεί....