The new boy

Κεφάλαιο 9

"Σε ρωτησα κάτι μικρή μου" είπε πατώντας με δύναμη το πόδι της στο πάτωμα. "Εξω" απάντησα ξερά. "Που έξω; Κρίστι σε παρακαλάω δεν σου κάνω ανάκριση απλά για να ξέρω" ήταν σαν να έλεγε αλήθεια. Με νοιάζεται. "Γιαγιά μου... Έχω κάποια πράγματα να σου πω..." ένιωθα έτοιμη να τα μάθει όλα. "Σε ακουω γλυκιά μου" μου είπε και έκατσε στον διπλό καναπέ της. "Την πρώτη μέρα στο σχολείο ήρθε ένα καινούργιο αγόρι. Δεν ξέρω αλλά από την πρώτη ματιά μας, μου άρεσε τόσο πολύ, αν και δεν έχω το θάρρος να του το πω. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ένας μου λέει με γουστάρει, ο άλλος ότι του αρέσει κάποια άλλη και εγώ δεν ξέρω ποιον να πιστέψω.. με καταλαβαινεις;; Έτσι σήμερα βρήκα την ευκαιρία να του το πω, επειδή θα γίνει ένα παρτυ κι θα πάει και αυτός. Θα του τα πω όλα. Και ας γίνει ότι γίνει. Το πολύ πολύ να φύγω και να μην ξαναγυρίσω... Αλλά θέλω να ξέρει. Να το ακούσει από το στόμα μου, όχι από κάποιον άλλον. Γιαγιά, με φίλησε και μου άρεσε αλλά μετά δεν έχουμε ξαναμιλήσει για αυτό. Φοβάμαι ότι θα μου πει ότι έγινε καταλαθος και δεν θα ξαναγίνει και όλα αυτές οι μπούρδες.. Εγώ όμως αυτά δεν θέλω να τα ακούσω από το στόμα του. Οπότε θέλω να του τα πω όλα για να ξέρει. Έχεις ερωτευτεί και ξέρεις, για αυτό ασε με να πάω στο παρτυ και άμα μου πει ότι δεν με θέλει να κάτσω εδώ για πάντα. Στο υπόσχομαι. Απλά άφησε με. Το έχεις ζήσει όλο αυτό σωστα; Γιαγιά, τον αγαπώ, και κάθε μέρα όλο και πιο πολύ..." τελειωνοτας κάποια δάκρυα άρχισαν να τρέχουν. "Μικρό μου αθώο κορίτσι.. Σε καταλαβαίνω καλύτερα από όλους! Και εμένα ο πρώτος εφηβικός έρωτας κάπως έτσι ήταν. Του το είπα. Ποτέ όμως δεν μετάνιωσα για αυτό. Και στην τελική άμα δεν του αρέσεις τι θα γίνει; Θα σε κοροϊδέψει; Επειδή αγάπησες; Θα το πει σε όλους τους φίλους του; Τι θα κάνει; Δεν θα σου ξαναμιλήσει; Αποκλείεται. Μπορεί να μην σε αγαπάει αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Κάποιος άλλος θα βρεθεί... Έρωτας είναι.. Μην φοβάσαι. Απλά να ξέρεις μόνο αυτό τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Μονάχα αυτό. Στο παρτυ ναι να πας και να περάσεις ωραία, να του το πεις και να νιώσεις περήφανη για αυτό. Που είχες το θάρρος και το έκανες." Τα λόγια της με συγκίνησαν τόσο πολύ. Είχε τόσο δικιο. Με συμβούλεψε να του το πω και να μην με νοιάζει τόσο πολύ το άκυρο άμα θα το φάω. Θα βρεθεί μάλλον άλλος. Όμως άμα δεν με θέλει και φάω άκυρο; Τι θα κάνω; Να τον βρίσω; Να φύγω; Τιι; Δεν ξέρω. Τα λόγια της γιαγιάς μου ήταν σοφά και σωστά. Αλλά το άκυρο του θα με στεναχωρησει. Θα με στεναχωρησει πολύ. Τον θέλω αυτόν τον τύπο και κάθε μέρα που δεν θα είμαι κοντά του, θα είναι με μια άλλη. Πόσο τυχερή όμως αυτή η άλλη. Το ξερω δεν μιλάμε κι πάρα πολύ με τον Νίκο αλλά μάλλον με συμπαθεί. Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή...

Το αποφάσισα. Θα του τα πω όλα. Σήμερα κιόλας...