İlk Hislerimde Saklı Sen (Tamamlandı)

4. Bölüm

(Multimedia da-say something)

Tek gözümü tereddüt ile açtım. Kahverengi gözler..
Tekrardan kapattım ve bu sefer iki gözümü birden açtım. Hâlâ kahverengi gözler vardı ve ben yere düşecekken tutmuştu bu gözlerin sahibi

Asaf..

》》》4. Bölüm 》》》

Gözlerimin hareleri 1 çift kızıl ile harmanlanmış kahverengi gözlerle dolarken refleks olarak tek elimi boynuna diğer elimi ise koluna sarmıştım.

Çok yakındık...

Nefesi dudaklarımın üzerine konarken sağlıklı düşünemiyordum, içkininde verdiği sarsaklıkla onu itemiyordum da.

Şu anda gördüğüm tek şey Asaf' ın parlak gözleriydi.. Kapının dışındaki sensörlü lamba hareket etmediğimiz için yanmıyordu.
Sahi ne zamandır böyle duruyorduk..?
Elimin altındaki bedeninin kasıldığını hissetmiştim, yada ben saçmalıyordum..

Bir anda kalçamın ve sırtımdaki kemiklerin sızlamasıyla ne olduğunu şaşırmıştım. Beni sert bir şekilde yere atmıştı, ve ben olduğum yerde ağlamaya başlamıştım. Normalde asla böyle bir sebep yüzünden ağlamazdım fakat içki tüm uzuvlerımda hüküm sürerken şu an hiçbir şey normal değildi.
Hıçkırıklarımın sesi yükeselirken dudaklarımın üzerinedi baskı buna engel oluyordu. Beni susturmak için eliyle baskı uyguluyordu.. Hareketlendiğimiz için kapının dışındaki sensörlü lamba ortamı aydınlatırken,

Delice çırpınıp yumruklarımı sağa sola sallıyordum. Yine bir anda, beni altına alıp boşta kalan eliyle boynuma baskı uygulamaya başladı. Yaptığı şey yüzünden sesim soluğum kesilmiş şaşıran gözlerle ona bakıyordum.
Boynumdaki elleri canımı yakmıyordu, sadece susmam için bir uyarı gibiydi..

Gözlerimin içine öyle bir bakıyordu ki sanki, sanki benden korkuyordu..
İlk defa gözlerinde boşluktan başka bir duygu görmüştüm. Evet boşlukta bir duygudur bence, insanı o raddeye kadar getirecek ne yaşadıysa duvarlarına sığınmaktır. Belkide her zaman yaptığım gibi saçmalıyordum. Fakat bildiğim, emin olduğum bir şey vardı duvarlara sığınan tek kişi bendim..

Çatık kaşlarının tekini yavaşça yukarı kaldırdı sanki bana 'elimi çekeceğim ama sesini çıkarmayacaksın' dercesine bakıyordu. Kimi kandırıyordum ki? Ne anlatmak istediğini anlamamıştım sadece, boş kalan zamanımda okuduğum kitaplarda genellikle böyle söylerlerdi...

Elinin dudaklarımdaki baskısı yavaş yavaş azalırken ben sadece boştan yere ağladığım için ıslak olan uzun kirpiklerimle ona bakıyordum.

Çok güzeldi...

Pürüssüz cildi hemen arkasından gelen ışıkla parlıyor, gölgesi ise üzerime düşüyordu.

Yerdeki parkeye baskı kuran ellerimi yavaşça kaldırıp hafif öne eğik duran bedenine yerleştirdim.

Gözleri yine eski boş haline geldiğince yavaşça itledim onu.
İzin verdi, dudaklarımdaki elleri gibi boynumdaki elleride baskısını yitirdi.
Üzerimden yavaşça kalkarken hala gözlerimin içine bakıyordu, aynı benim gibi..

Üzerimden kalkıp önce açık olan kapıyı kapattı sonra mutfağa adımladı ben hala yerde oturuyordum ve kalkmaya hiç niyetim yoktu. Yarın hiçbirşey hatırlamayacaktım, bünyem içkiyi kaldırabiliyordu artık, barda bazen çok sinirlendiğimde yada insaların hakaretlerine mağruz kaldığımda birkaç kadeh içerdim, işin en kötü yanıda bana söyledikleri lafları çoğu doğruydu ben para için her şeyi yapanlardanım bağzı sınırlar dışında. İlk defa bu kadar çok içmiştim ve bu bana fazlaydı..