Clan - Yoonmin

[25]

''Jimin-ah!''

''Sikt-Yoongi!''

Hoseok her zamanki kahkahalarından birini attı tepkim yüzünden.

Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum. Yoongi karşımda duruyordu. Ona sarılmalı mıydım? Yoksa kalkıp selamlamalı mı?

Oturur pozisyona gelip ona bakmaya başladım. Güzel gözüküyordu. Önceden de mi bu kadar güzeldi yoksa görmediğim için mi bu kadar güzel gözüküyordu, bilmiyordum. Hem iyi de gözüküyordu. Rahatlamıştım.

''Siz böyle bakışıp duracak mısınız?''

Jungkook'un konuşmasıyla gözlerimi ondan zar zor ayırabildim. Sıktığım pantolonum kırışmaya başlamıştı.

''Bende duygusal bir an bekliyordum.'' dedi Hoseok ona katılarak.

Yoongi'nin gülüşünü duydum. Evet, şimdi rahatlıkla ölebilirdim.

''Bana kızgın olmalı.''

Neden direk benimle konuşmuyordu ki?

''Kızgın olan sen değil miydin?''

''Onu o kadar çok özledim ki bunu umursayacak durumda değilim.''

Bunlar gerçek miydi? Hafifçe bacağımı çimdikledim kontrol etmek için. Gerçekti.

Yoongi'nin açık sözlülüğünü biliyordum ama böyle şeyleri rahatça söyleyebilmesi beni utandırıyordu.

''Sizi yalnız bırakmamızı ister misin?''

''Eh, fena olmaz.''

''Hem burası biraz havasız.'' dedi Jungkook sesini incelterek.

Üçü dışarı çıkarken onları durduramadım. Hareket edemiyordum. Yoongi gelip yanıma çömeldiğinde ancak gözlerimi ona çevirebilmiştim.

''Beni özledin mi?''

Böyle gereksiz bir soru sorduğu için onu ısırmak istiyordum. Sırf bu soruyu sorduğu için değil, şu an gerçekten soğuktan kızarmış yanaklarını ısırmak istiyordum.

''Sen beni özledin mi?''

Yanıma oturdu.

''Tahmin edemeyeceğin kadar çok.''

Yaklaştığında kollarımız birbirine sürtündü. Bu kadar yakın olması gerilmeme sebep oluyordu.

''Özür dilerim, Jimin.''

Sesinin yumuşaklığı yüzünden katı halden sıvı hale geçmek üzereydim.

''Gerçek özür dilerim. Düşündüğüm tek şey sendin ve bizim hakkınızda söylediklerin...''

Tek eliyle çenemi tutup beni kendine çevirdi.

''Ben çok kızdım. Anlayabiliyor musun?''

Anlıyordum. Anlamamayı dilerdim ama çok iyi anlıyordum.

''Sana vurmamalıydım. O geceyi sarmaş dolaş geçirebilirdik ama kendime hakim olamadım. Söylediğin şeyler... Gerçekten sana aşık olduğumu söyledikten sonra nasıl başkasıyla yakınlaşabilirdim?''

Bilmiyordum. Bilseydim söylemezdim de zaten.

''Beni affedebilecek misin?''

''Sen olsan affeder miydin?''

Gerçi çekildi. Cevabını anlamış oldum böylelikle. Ama yeterince ondan uzak kalmıştım ve şu an saçma kızgınlıklar dışında hiçbir engel yoktu aramızda.