My Seatmate

Chapter 26

Chapter 26

"Amielle!!! Anong oras na."

Agad ko naman pinatay ang alarm clock ko atsaka bumangon. Huminga naman ako ng malalim. Ang bigat ng mata ko at pakiramdam ko, magang-maga ito. Nakailang balde ba ako ng luha kagabi?

Tumayo naman ako at naglakad papuntang banyo, agad kong tinignan ang itsura ko sa salamin. Maga nga ito, tss! Binuksan ko ang gripo at nag-hilamos.

"O mahal mo?" Dugtong ni Joy sa tanong niya.

Mahal ko ba?

Pauli-ulit yan tinatanong ng isip at puso ko, bago ko sagutin si Joy.

And I was realized.

Since first year, nang pumasok si Zake Lacuesta dito, na-attract ako sa kaniya.

"Omy!! Ang gwapo noong transferee." Sabi ni Feptzam.

"Siya yung nabunggo ko sa gate kanina." Sabi ko.

"Talaga? Ang swerte mo naman Amielle." Sabi ni Feptzam.

"Oo, at tinawag niya akong freak!" Sabi ko at sinamaan ng tingin ang lalaking nag-lalakad papasok sa building namin.

"Hahaha, grabe. Isang tingin lang niya sayo, alam niya agad." Pagbibiro ni Fepztam.

"Hindi nakakatuwa." Sabi ko at nag-marcha papasok ng building.

"Inasar mo kasi." Sabi ni Joy kay Fepztam.

"Its just a joke, Amielle." Sabi ni Feptzam at sumunod sakin.

"Alam ko." Sabi ko at pumasok na nga sa room.

Aba't anong ginagawa ng masungit na yun sa tabi ng upuan ko?

"Don't tell me, seatmate kayo ni pogi! Ay! Nakakaingit ka talaga Vianna." Sabi ni Feptzam at umupo na sa upuan niya.

"Ikaw talaga Fepztam, lagi mo nalang inaasar si Amielle." Saway ni Joy kay Fepz.

"Okay lang, sanay na ko." Bulong ko at saka umupo sa upuan ko.

"So, you're my classmate. Freak." Sabi noong mayabang na yun.

Simula noon, masungit at mayabang pa din si Zake, simula din noon lagi na kaming mag-katabi. Ewan ko nga e, lagi bang walang susunod sa apilidong Lacson? Lagi na lang Lacuesta, first year! First year noong nahulog ako sa kaniya,

"Stupid." Napatingin ako sa nagsalita.

"Stop crying." Sabi nito at binigyan ako ng panyo.

"Im okay." Sagot ko.

Umupo naman siya sa tabi ko.

"Why are-" hindi niya natapos ang sasabihin ng huminga ito ng malalim.

"Its too private." Bulong nito.

Pinunasan ko naman ang luha ko. "My parents will work abroad." Sabi ko at tumingin sa kawalan.

"Thats why, you're crying?" Tanong niya at lumingon sa akin.

"Yes. Hindi ako sanay." Sabi ko.

"They're doing that because for you. So, don't cry. Lalo kang nag-mumukhang freak." Sabi niya at tumayo na.

"Where are you going?" Tanong ko.

Kinuha naman niya ang panyo sa kamay ko.

That heartbeat. What is the meaning of that?