In love with a player

Hoofdstuk 6.

Jake

Ik weet dus dat Lena hier soms voorbij fiets om naar huis te gaan en dat leek me ideaal om gewoon even op haar te wachten. Ik zie in de verte een meisje fietsen en ik word een beetje zenuwachtig als ze dichter komt. Ik herken haar meteen: mooi gezicht en haar prachtige haren die in alle richtingen worden geblazen door de wind. Links, rechts en gewoon naar voor en achter. Letterlijk alle richtingen. Het ziet er wel leuk en grappig uit. 

'Hoi!' zeg ik wanneer ze voorbij fietst. Ze stopt met fietsen en draait zich om. Haar ogen zijn groot en het is duidelijk dat ze is geschrokken. Het eerste wat ze zegt is gelijk ook wat ik had verwacht dat ze zou zeggen. 'Wat doe jij hier?' vraagt ze. Ik heb haar dus uitgelegd dat ik weet dat ze hier vaker komt en ze kijkt me raar aan. Straks denkt ze dat ik een of andere stalker ben. Dat ben ik eigenlijk ook. Ik wijs even naar een mooi, houten bankje dat wat verderop staat  en trek aan haar hand. 'Eh Jake, ik wil snel thuis zijn.' zegt ze wat ongeduldig. Ik leg mijn vinger op haar lippen en even later kus ik haar. Het voelt zo goed, anders dan bij, gewoon.. Ja, andere meisjes enzo. Het voelt juist beter en vertrouwder. 

Ik trek terug en haar gezicht kijkt me even nogal raar aan. Ik geef haar een knuffel en van genot doe ik even mijn ogen dicht. 'Ik moet gaan Jake, sorry!' zegt ze onschuldig. 'Is goed, dit halen we wel een keer in dan..' zeg ik teleurstellend terug. Ze merkt mijn blik op en legt haar hand nog even op mijn schouder. 'Dankje! En eehh misschien..' haar reactie is altijd wel grappig. 

Ik zie haar nog wegfietsen en het lijkt wel of het een soort afscheid is. Gelukkig is dat niet zo. Ik blijf nog even staan en dan besluit ik om ook gewoon weg te rijden. Wat kan ik hier alleen doen? Er is hier toch niemand.. En ik ben niet graag alleen. 

Lena

Tijdens de terugrit naar huis, moet ik even tot het besef komen wat er net is gebeurd. Het was echt heel leuk, alleen weet ik niet of dit wel goed is. Ik vertrouw hem soms wel en dan ook niet aangezien het een playboy is. Volgens mij speelt hij gewoon met mijn gevoelens. Ik moet hem gewoon ontwijken. Tenminste als dat mogelijk is. Meestal is hij degene die me volgt en dan kan ik hem totaal niet ontwijken, want dat is gewoon raar. Ik zie nog wel. 

Gelukkig staat Jake niet voor de deur te wachten. Sinds hij hier een keer stond, denk ik altijd dat hij hier zal staan. Maar ik zie geen Jake. Ik stop de sleutels in de deur en loop naar binnen. 'Lena, je bent zo laat. Hoe komt dat?' vraagt mijn moeder ongerust. 'Oh, ik stond wat te praten en het is wat uitgelopen. Vandaar ben ik later, maar wat eten we?' vraag ik heel gewoon. 'Het eerste waar je aan denkt is altijd eten hé? We bestellen pizza, ik heb geen zin om te koken oké?'

 Ik knik en moet even lachen om haar reactie. Haha. Ze neemt de telefoon en drukt het nummer in. 'Ja, hallo. Ik wil een pizza bestellen...' blablabla, je weet wel. Ik neem een pizza met salami en men moeder neemt dezelfde. Ik had ook wel zin in pizza, dus ik ben blij dat we pizza eten. Na turnen van vandaag, voel ik me altijd een beetje vies dus ik wil sowieso gaan douchen. Ik doe dat nog voor het eten, zodat ik na het eten aan mijn huiswerk kan beginnen. Deze week heb ik een paar toetsen en daar moet ik ook nog voor werken. 

Een halfuur later.. 

De pizza's zijn eindelijk aangekomen en we kunnen lekker gaan eten. We nemen allebei plaats in de bank en zetten de tv aan. We kijken gewoon een serie en ondertussen eten we onze pizza op. Het is inmiddels al kwart over zes en na de serie zet ik mijn bord in de vaatwasser en loop ik naar mijn kamer om mijn werk te gaan doen. Ik doe ook nog even een masker op en begin een samenvatting te maken voor wiskunde. 

Nadat alles ongeveer is afgewerkt, luister ik nog wat muziek en zet ik de tv aan. Ik kijk nog even naar een film op Netflix en daarna ga ik mijn tanden poetsen. Mijn moeder komt deze keer erg vroeg naar boven. 'Welterusten, mijn meisje!' zegt ze vrolijk. 'Welterusten mama!' zeg ik terug. Normaal zit ze altijd heel lang beneden en deze keer is ze dus ook heel vroeg boven. Ik hoor vanuit haar kamer de tv en voor ik ga slapen, luister ik nog wat muziek. 

---

Lena

'Oh god Lena, je bent te laat!' hoor ik iemand roepen. Het is mijn moeder die in de deuropening staat. 'Wat?' vraag ik verbaasd. Ik wrijf nog even in mijn ogen en strek me uit. 'Je hebt de wekker niet gezet en nu ben je te laat op school. School is al een halfuur bezig. Kom uit je bed!' zegt ze gehaast. 'Ik zal je wel brengen, maar haast je wel!' zegt ze, terwijl ze de trap afloopt. Ik spring uit mijn bed en dit is de eerste keer dat ik me zo haast dit jaar. Ik ben in 10 minuten al klaar en loop naar beneden. Ontbijt overslaan en gewoon lunch maken. Daar heb ik allemaal geen tijd voor en ja, ontbijten is belangrijk..

Ik zit in de auto met mama en mijn ogen staren naar buiten. Alle huizen die ik tegenkom, keur ik in mijn hoofd. Mooi, lelijk, te klein, te groot, valt mee, niet mijn ding,.. En dat soort dingen. We stoppen voor de schoolpoort en ik zwaai nog even naar mama, die een paar seconden later al wegrijd. Ik loop langs de directie om een briefje op te halen en het is weer die vrouw. 'Hoe komt het dat je te laat bent Lena?' vraagt ze. 'Uhh, gewoon overslapen..' zeg ik. 

Wanneer ik eindelijk mijn briefje heb, kan ik dus ook naar het lokaal van Geschiedenis lopen. Ik klop op de deur. 'Ja, binnen!' hoor ik de docent roepen. Het is een man en hij is niet oud en ook niet jong. Hij ziet er best sportief uit. Ik open de deur en loop naar binnen, ik negeer alle blikken die nu op mij gericht zijn en kijk naar de man. 'Te laat?' Ga zitten!' zegt de man, terwijl hij naar en stoel naast Bianca wijst. Het is een mager meisje en ze ziet er wat bleek uit. Ze heeft enkele sproetjes op haar gezicht en ik ga naast haar zitten. 'Oké Lena, we zijn bezig over de Grieken en de Romeinen. Weet jij daar al iets over?' Ik schud mijn hoofd en hij komt naast me staan. 

Hij neemt mijn map en legt die open op de juiste pagina. 'We zitten hier meiske!' zegt hij met een hoge stem. Ik volg goed mee, maar tegelijk moet ik weer aan Jake denken. Aan gisteren. Lena, zet hem uit je hoofd, hij meent het niet me jou! Wat als hij het wel meent? Nee, dat doet hij niet. Het is een player dus dat zegt genoeg. Zet hem uit je hoofd. 

De rest van de les heb ik eigenlijk gewoon goed opgelet. Mijn gedachten dwaalden soms af naar Jake, maar ik probeer hem te vergeten. En het lukt af en toe. We lopen door naar de volgende les en deze keer word ik geen lokaal ingetrokken, dus goed nieuws. 'Welkom iedereen bij het vak Aardrijkskunde, we gaan vandaag verschillende steden verkennen via Google maps, kom maar mee naar het computerlokaal!' zegt de docent. Ze zwaait met haar handen als teken dat iedereen naar buiten mag en we lopen tot aan het einde van de gang, waar de computerklas is. 

'Neem allemaal plaats en zoek maar Google maps op, geen andere dingen!' roept ze nog even voor de duidelijkheid. Bianca komt links naast me zitten en Kate rechts. Gelukkig, nu kan Jake niet naast me zitten. Jake loopt het lokaal in en komt mijn richting gelopen. 'Bianca, ben jij zo vriendelijk om je plek aan mij af te staan?' vraagt hij vlijterig. Ze knikt en ruimt vervolgens al haar spullen op. Ze gaat een rij naar achter zitten en Jake komt naast me. Help! Hij tikt iets in op google en er komen allemaal foto's van mij op. Oh nee, ik was op enkele foto's nog een baby en die laat hij zomaar zien! Ik tik zijn naam in en ook daar komen belachelijke foto's van hem op. Ook gewoon mooie foto's. 

'Vanavond halen we ons ding in en je bent verplicht!' zegt hij al fluisterend. 'Wat als ik niet wil?' zeg ik terug al fluisterend. 'Dan zal ik je komen ontvoeren schatje!' zegt hij flirterig. Wat zal er gebeuren? Hij gaat toch niks doen? Ik wil niet, maar ik moet.. Lena, wees dapper en ga. 

---

Hoofdstuk 6 is klaar! :) Veel leesplezier! x 

xoxo Daphne