He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Hoofdstuk 19.~

'Hoe kom je aan die littekens op je rug?' vroeg Owen, alsof hij merkte dat ik naar hem staarde. 

Ik wendde mijn blik af en probeerde mijn haar een beetje te fatsoeneren. Toen ik geen antwoord gaf, herhaalde hij zijn vraag. Hij draaide zich om en keek mij met samengeknepen ogen aan. Mijn lippen perste zich samen en ik bleef nors naar het dekbed kijken. 'Ik vroeg je wat.' Ik merkte dat zijn geduld langzaam op raakte. 

'Hoe weet je dat?' vroeg ik scherp terug na een tijdje. Hoe wist hij eigenlijk dat ik littekens had? Had hij...? 'Nee, Amara. Ik zou zoiets nooit doen.' zei hij alsof hij mijn gedachtes las. En hij keek serieus. Te serieus, als je mij vraagt. '...Niet totdat jij het wilt.' voegde hij er nog twijfelend aan toe. 

Voor een paar secondes keek hij me aan met een intense blik, waardoor ik huiverde. 'Je mompelde in je slaap over je littekens. Zodoende ben ik er achter gekomen,' legde Owen uit. 

Plots merkte ik dat ik de speciale vibe niet meer voelde. Automatisch ging mijn hand naar mijn keel, waar mijn amulet hoorde te zitten. Alleen... zat die daar niet.

Ik schoot uit het bed. 'Owen, waar is mijn amulet?!' vroeg ik panikerend. Schichtig keek ik rond, om nergens de amulet te bekennen. 'Owen!' riep ik toen hij niet reageerde. 'Rustig maar, hij is hier.' Langzaam toverde hij mijn amulet uit zijn zak. Woedend stormde ik op hem af. 'Wie heeft je de toestemming gegeven om aan mijn spullen te zitten?' brieste ik en probeerde vervolgens de amulet uit zijn hand te grissen. Alleen hield hij zijn hand met het amulet erin snel omhoog, zodat ik er niet bij kon. 

'Geef terug, Owen!' riep ik gefrustreerd uit, terwijl ik dichter bij hem kwam staan en naar zijn hand reikte. Zijn hand was nog steeds buiten mijn bereik, mijn lichaam raakte de zijne. Opeens liet hij een arm om mijn middel heen glijden, waardoor ik hem gelijk recht in zijn ogen aankeek. Zijn bruine, diepe ogen boorden zich door de mijne. Ik rilde. 'Zeg mijn naam nog eens.' lispelde hij zonder het oogcontact te verbreken. 'O-Owen?' mompelde ik langzaam, helemaal in beslag genomen door zijn ogen. Hij sloot zijn ogen en verstrakte zijn greep om me heen, waardoor ik uit mijn trans ontwaakte en hem verschrikt wegduwde. 

Alleen lukte het niet.

In een snelle beweging schoof hij mijn haar opzij en maakte mijn huid contact met het koude amulet. Owen maakte mijn amulet vast en liet zijn vingers op mijn blote nek liggen, waardoor ik tintelingen voelde. 

'H-hoe doe je dat toch steeds?' 

Zijn schouders zakten een beetje naar beneden, terwijl hij zuchtte. 

'Ik denk dat het tijd is dat ik je wat uitleg over demonen. ' Hij maakte een gebaar dat ik moest gaan zitten, maar ik schudde koppig mijn hoofd en bleef staan. Hij haalde zijn schouders op en begon te vertellen. 

'Je kan het zien als drie verschillende posities of rangen. De laagste positie, die helemaal onderaan staat, zijn de zwakste en misleidende demonen. Ze worden ook wel Succubus of Incubus genoemd; het enigste wat ze kunnen zijn mensen en demonen verleiden. De succubi zijn vrouwelijk, incubi mannelijk. Voor de middelste groep hebben we niet echt een naam, omdat ze 'normale' demonen zijn. Ze hebben gewone functies wat elke demon kan, buiten de succubi en incubi. En de hoogste rang, waar wij bij horen, zijn de hoofd demonen, oftewel de opper demonen. Jij hebt ook speciale krachten, Tesoro, waar jij je nog niet bewust van ben. Binnenkort zal alles veranderen, dan wordt alles duidelijker. Voor de rest is niets zo belangrijk. Oh en, Amara? Wees voorzichtig met de succubi en incubi. Ze kunnen gevaarlijk zijn, al lijken ze niet zo.' 

Langzaam liet ik mijn adem ontsnappen, waarvan ik niet eens bewust was dat ik hem inhield. Dit was allemaal verwarrend. Hoe bedoelde hij, speciale krachten?