Ο μαγικός καθρέφτης ||1|| #Φαντασία2020

Ad normalitatis

"Πώς με λένε;" ρώτησε και, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, σήκωσε το χέρι του και με τα ακροδάχτυλα του χάιδεψε απαλά το μάγουλό της.

Την ίδια στιγμή, η Ελίζα ένιωσε το μπουκαλάκι να παίρνει φωτιά στο χέρι της. Με μία κραυγή που διέκοψε την ησυχία και την ένταση της στιγμής, πέταξε το μπουκαλάκι στο έδαφος ραγίζοντας το. Ο Κρίστιαν ασυναίσθητα, ακούγοντας την φωνή της, έκανε ένα βήμα μπροστά και πάτησε άθελά του το μπουκαλάκι.

Για μία στιγμή τίποτα δεν έγινε, μα μετά η Ελίζα ένιωσε έναν τρομερό πόνο στο κεφάλι, σαν κάτι μέσα του να πάλευε να βγει έξω. Έβγαλε μία κραυγή και πίεσε τους κροτάφους της. Το καστανόξανθο χρώμα που είχαν τα μαλλιά της έναν χρόνο πριν, ξεπρόβαλε στις ρίζες τους και χύθηκε μέχρι τις άκρες.

Η κραυγή της διακόπηκε από ένα έντονο χρυσό φως που βγήκε από τα μάτια της, όταν οι λάμψεις από το σπασμένο μπουκαλάκι έφτασαν στο στήθος της.

Η εικόνα που έβλεπε η Ελίζα δεν ήταν πλέον η μικρή, σκοτεινή και σκονισμένη βιβλιοθήκη, αλλά ένα σπίτι. Μέσα του στροβίλιζε μία γυναίκα με ένα πράσινο φόρεμα και καστανόξανθα μαλλιά. Και στην σταθερή γωνία του σπιτιού, δίπλα σε ένα τραπέζι με αναμνήσεις, στεκόταν ένας άνδρας με ένα λαμπερό χαμόγελο, που φώτιζε την σύζυγό του σαν προβολέας, και δύο μεγάλα μπλε μάτια.

Τα ονόματα Μπεθ και Μάρκους αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα σαν μουσική.

Προσπάθησε να τους φωνάξει, μα κανείς τους δεν άκουσε. Με τα δάκρυα να σκάβουν τα μάγουλά της, έπεσε στα γόνατά της. Η εικόνα γύρω της άλλαξε. Βρισκόταν σε μία βιβλιοθήκη, ίσως να ήταν εκείνη στην οποία βρισκόταν προηγουμένως, ίσως και όχι. Το φως που έμπαινε μέσα την ζέσταινε.

Και τότε η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένα αγόρι, ένα αγόρι τόσο οικείο που ένιωσε την καρδιά της να σφίγγεται. Τα πράσινα μάτια του ήταν φωτεινά και το πρόσωπό του καθαρό -από σημάδια, από γένια, από χρόνο, από πένθος. Κρίστιαν. Το όνομά του εμφανίστηκε στο μυαλό της σαν ιδέα. Φώτισε τα σκοτεινά σημεία της σκέψης της, αποκαλύπτοντας εκείνες τις αναμνήσεις που είχε κρύψει πριν ένα χρόνο.

Η πόρτα πίσω του έκλεισε και σοκαρισμένη τον είδε να προχωράει προς το μέρος της. Άνοιξε το στόμα της για να προφέρει το όνομά του, να το ακούσει δυνατά, αλλά το μόνο που έβγαλε ήταν μία άναρθρη κραυγή, όταν πέρασε από μέσα της σαν μην ήταν εκεί, σαν να ήταν ένα φάντασμα.