Underworld #wattys2016

Birlik...

"Leonardo bu bir çocuk sesi." diyen Evelyn kaçmaktan vazgeçmişti. O yardıma muhtaç birini gördüğünde asla arkasını dönüp giden biri değildi. O önde biz arkasında ilerlerken, aynı sesi tekrar duyduk. Gerçekten de bu bir çocuktu. Büyük çalıları geçtikten hemen sonra bir ağacın altına sinmiş ufaklığı ve karşında ki büyük beyaz aslanı gördüm. Onun gibi güzel bir beyaz bir aslanı o zaman kadar hiç görmemiştim. Aslan çocuğu tehdit eder gibi ona kükrerken hemen kucağında ki yavru aslanı fark ettim. Aslan bu yüzden çocuğu tehdit ediyordu.

"Onun yavrusu tutuyor, kafayı mı yemiş bu çocuk." dediğimde Dyagon buna katılıp, gülmüştü. Bu sırada sessizce ağlayan çocuğun gözyaşlarını gördüğümde istemeden de olsa buna üzülmüştüm. Tam ona yardım için aslana yaklaşacakken, karşı taraftan gelen kişilerle Dyagon ben ve Leonardo hızla saldırı pozisyonu aldım. Çünkü gelenler kurt adam sürüsüydü.

Onlarda bizi gördüklerine gerilirken, ortam birden savaş alanına döndü. Tek bir hamleyle birbirimize saldırcak gibiydik. Bu sırada tekrar gürleyen aslan çocuğa daha da yaklaştığında kurtlar bizi bırakıp, çocuğa yöneldi.

"Yuna bırak onu!" babası olamayacak kadar genç bir çocuk onu uyarmasına rağmen çocuk hala ısrarla yavruya sarılıyordu.

"Bırakamam, o yaralı." o an çocukta ki ısrarı anlamıştım.

"Bu iş fazla uzadı, aslanı öldürüp, yolumuza devam edelim." dediğimde önce Evelyn hemen arkasında kurtlar beni durdurdu.

"O kutsal bir hayvan Alvina. Beyaz aslan gücü, adaleti ve liderliği simgeler. Onları görmek çok nadirdir. Yavrusu için buraya kadar gelmiş, ona zarar veremeyiz." diyen Evelyn ile bu işi ona zarar vermeden nasıl halledeceğimizi düşünürken, o aslana doğru yürümeye başladı. Leonardo hızla onu durdurken, ona bir şey olmasından korkuyordu. Evelyn'in sorun yok gülümsemesini hepimize güven verirken, onun gibi narin ve güzel bir kızın cadı olduğunu unutuyordum bazen. Tekrar yürümeye başladığında kurt adamlar mızraklarını çıkarıp, Evelyn'e doğrulttu. Bu son noktaydı, Başta Leonardo hemen arkasından ben ve Dyagon atak yapınca yine Evelyn bizi durdurmuştu.

"Onun kutsal bir hayvan olduğunu sizde biliyor olmalısınız ki, çocuğu kurtarmak için onu öldürmüyorsunuz. Bu yüzden izin verin ona yardım edeyim. Yoksa aslan yavrusu için çocuğa saldırırken, onu durdurmaya zamanınız olmaz." kurtlar ne yapmaları gerektiğini düşünürken Evelyn tekrar;

"Lütfen izin verin yardım edeyim." demesiyle çocukla ilk konuşan çocuk mızrağını indirdi. Onunla beraber tüm sürü silahlarını indirirken, Evelyn buna memnun bir şekilde aslanın yanından çocuğuna doğru ilerledi. Bu sırada kafasında ki pelerini indirmesiyle yüzü ortaya çıktı.

Onu gören kurt sürüsü biran da güzelliğiyle büyülenirken bunu gizlemeye bile gerek duymadılar. Sonunda çocuğun yanına vardığında onu arkasına saklayıp, aslana döndü. Elini uzatırken, bu yaptının saçmalık olduğunu düşündüm. Tabi Evelyn her zaman ki gibi benim görüşlerimi yerle bir etmişti.

"Sana ve yavruna zarar vermeyeceğim. Söz veriyorum." diyerek aslanla konuşmaya başladığında, bu kadarı bana fazla diye düşündüm. Fakat o an garip bir şekilde aslan onu dinleyip yavaşça Evelyn'in uzattığı eline yaklaştı. Önce emin olmak ister gibi onu kokladı sonra ise ona dokunmasına izin vermek için başını aşağı eğdi. İki kutsal varlığın birbirini hissetmesi gibi bir şeydi bu. Bize normal gelirken, kurt adamlar şaşkınlıkla onu izliyorlardı.

Sonunda Evelyn'in aslanın güvenini kazandıktan sonra çocuğa döndüp, kucağında ki yavruyu istedi. Yanaklarını ıslatan gözyaşlarını elinin tersiyle silerken;

"Onu bulduğumda yaralıydı. Onu iyleştirmek istedim ama yapamadım." dedi masumaca. Evelyn güven veren o güzel gülümsemesiyle ona bakarken;

"Sanırım ben yapabilirim." dedi. Bu gülümseme herkeste işe yarıyordu. Çocuk biranda mutlu olup, yavruyu yavaşça Evelyn'e uzattı. Gerçekten de kötü yaralanmıştı. Çocuk onu sıkı sıkı tuttuğu için belli olmuyordu ama yaşaması bile mucize olmalıydı. Aslan yavrusunu alan Evelyn'e yaklaşıp, ona sürtündü. Yavrusunun durumu onu da üzüyordu. Bu anlamamak için aptal olmak gerekti.