Underworld #wattys2016

Cadıların Laneti...

Selam millet...

Ölüm Meleği için grup açan arkadaşlarımız, şimdide Underworld için bir whatsap grubu açmak istiyor. Katılmak isteyenler "https://www.wattpad.com/user/HmeyraYeni" linkinden ya da "HmeyraYeni" isimli arkadaşa ulaşabilir.

Yorumlarınızı bekliyorum...

Eric'ten

"NİİİCK!!!" Ema'nın çığlığı tüm adayı inletmişti. Üzüntüsünü ve öfkesini iliklerime kadar hissediyordum. Bu çok canımı yakıyordu. Nick onun için gerçekten değerli olmalı.

İrina'nın da kılıcı elinden düşerken, Ema'nın yanına çöktü. Ona destek olmak istiyordu ama sanırım o da benim gibi acı çekiyordu. Ne yapacaktık? Bu soyluya karşı ne yapacaktık?

Sonra birden içimde hissetmeye başladığım acı yerini daha güçlü bir şeye bıraktı. Bu çok farklı ve iyiydi. Bu sırada Ema'nın etrafında oluşan mükemmel bir ışık gördüm. Güneş kadar parlak ama baktığında gözlerini acıtmayan, içini ısıtan, tüm korkuları yok eden, cesaret ve güç veren, yaşadığını hissettiren bir ışık. Neydi bu?

İrina'dan

Ona destek olmak istiyordum ama ne diyeceğimi bilmiyordum. Acısını hissediyordum ama ne söyleyecek sözüm nede verecek tesellim yoktu. Tam bu sırada Ema'dan yayılan muhteşem bir ışık ve his beni kendime getirdi. Kaybolan bütün gücüm fazlasıyla geri gelmişti.

Ema yavaşça Nick'i yere bırakıp, yerdeki kılıcını alıp ayağa kalktı. Sanki yaydığı ışığın farkında değil gibiydi. Daha doğrusu kendinde değil gibiydi.

"Artık sevdiklerimi benden almanıza izin vermeyeceğim." kendi kendine mırıldanıyor gibiydi.

Ema soylulara doğru adım adım ilerlerken ne yaptığını bilmiyor gibiydi ama bakışlarında ki öfke beni bile korkutmuştu. Onu durdurmak istiyordum ama yaydığı bu his kıpırdamama izin vermiyordu.

Bu sırada Nick'i yaralayan soylu birkaç adım geri gitmiş, diğer vampirler ise onunla birlikte geri adım atmaya başlamışlardı. Darc denilen soylu aptal ise durumun ciddiyetini anlamadan Ema'nın karşısına dikilmişti.

"Gerçekten bunun beni kork--" daha cümlesini bitirmeden Ema'nın onun kafasını uçurmuştu. Öyle hızlıydı ki, hangi ara hamle yaptığını ben bile göremedim. Darc yavaşça dizleri üzerine düşerken, arkasındaki soylu tüm cesaretiyle Ema'ya meydan okudu. İkisi de hızla birbirine koşarken, kılıçlarının birleştiği anda çıkan tok ses tüm adada yankılanmıştı. Bu çok güçlü bir darbeydi ama ikisini de zerre etkilememişti.

Ema hızını kesmeden ona saldırmaya devam ederken, soylu buna iyi dayanıyordu. İkisi de tüm gücünü ortaya koymuş gibiydi. Ema'nın buna sahip olduğunu bilmiyordum. Sanırım Ema'nın gerçekten kim olduğunu da bilmiyorum. Liki ve ikisini ilk gördüğüm gün anlamıştım. Liki, ben ve Eric aynıydık ama Ema farklıydı. O hepimizden daha farklıydı. Onda başka bir şey vardı ve bu beni korkutuyor.

Bir ara Ema kendini öyle kaptırmıştı ki, soylunun onu kolundan yaraladığını bile fark etmedi. Kendini kaybetmiş gibiydi.

"Ema!!!" sonunda sesim çıkmaya başladığında ona bağırdım ama beni duymuyordu.

"Ema!!" Eric de kendine geldiğinde bana katıldı ama nafile. Ona yaklaşmaya, bu şiddetli savaşın arasına girmeye korkuyorduk. İçimden bir ses onu durdurmamız gerektiği söylüyordu. Yoksa ona kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum.

"İrina onu durdurmalıyız." Eric de hislerime tercüman olduğunda aynı korkuyu yaşadığını anladım.

"Evet ama nasıl?" lütfen bir fikrin olsun Eric, lütfen...