Underworld #wattys2016

Özlem...

Selam Millet.

Medyadaki parça tavsiyem...

Ema'dan

"Ema sen iyi misin? Yüzün hala kendine gelmedi."

"İyim, sorun yok!" tabiki iyi değilim..

Hala Leo ve son yaşadıklarımız gözümün önünde. Hala o anı düşündükçe karnıma ağrılar giriyor. Hem utanıyorum, hemde kalbimin deli gibi çarpmasına engel olamıyorum. Daha önce Nick'le de uyudum. Ona sarıldım, yaklaştım ama Leo'nun bıraktığı hissi, bırakmamıştı. Onunlayken hissettiğim tek şey huzurken, Leo ile birden fazla hissi aynı anda yaşadım. Ahh hala karnım ağrıyor.

Yol boyunca sadece Leo, onun kokusu ve sıcaklığını düşündüm. Dudakları ve gözleri biran olsun gözümün önünden gitmezken, İrina'ya döndüm. Belki kafamı dağıtır diye ama o da benden farksız değildi. Ruh gibi yanımda yürürken;

"Sıra sende. Sana ne oldu?" dedim. Derin bir iç çekip;

"Senin sıranı hala tamamlamadan, bana geçiş yok!" dedi.

"Pis kurnaz!" neyse ki gülmüştü. Sanırım ona anlatmam sorun olmazdı.

"Biz Leo ile tanıştığımızda daha küçüktük. Onu görür görmez farklı olduğunu hissetmiştim. Tüm çocukları seviyorum ama o hep farklıydı. Şimdi ise bu fark daha da derinleşmiş gibi."

"Nasıl yani?"

"Bunu anlatacak kelime bulamıyorum ama ona yakınken bile daha yakın olmak istiyorum. Sanki aramızda garip bir--"

"Garip bir çekim var. Onu düşünmek bile karnına ağrı sokuyor." diyerek benim yarım kalan cümlemi tamamladı. Evet anlamında şaşkınca kafamı sallarken;

"Sen bunu nerden biliyorsun?" dedim. Olduğu yerde kalıp, sinirle saçlarını karıştırmaya başladığında tam bir deliye benziyordu. Sonra olduğu yerde yere çöküp;

"Lanet olsun. Neden tüm pislikler benim başıma geliyor?" diyerek söylenmeye başladı. Bende yanına çöküp, hala kurcaladığı saçlarındaki elini tutup onu durdurdum.

"İrina neler oluyor?"

"Ema ben galiba--" sözünü bitiremeden duyduğumuz sesle hızla yerimizden kalktık. Bir anda etrafımızı saran üçüncü sınıf vampirlerle neye uğradığımızı şaşırdık. Uzun zamandır onlardan görmüyordum.

Bu tür vampirler insanlık formatını bile kaybetmiş, çürümüş cesetlere benziyorlardı. Konuşmayı unutmuş, kan dışında hiçbir şeye tepki göstermeyen zombilerden farksızlardı. Hızla normal vampirler kadar olsa da güçleri onlardan çok daha azdı. Onları yenmek kolay iş ama bunu silahsız yapmak biraz zorlayacak.

"Ema!" İrina'nın uyarısıyla hızla bir şeyler düşünmeye başladım.

"Dikkat et, onları atlatabiliriz."

"Benim daha iyi fikrim var!" dedikten sonra gözlerini kapatıp, konsantrasyon olmaya çalıştı. Sanırım gücünü kullanacaktı. Bu durumda ona hayır diyemezdim. Git gide etrafımızı saran vampirler çoğaldıkça;

"İrina bence şimdi tam vakti." diyerek uyardım onu. Hala gücünü toplamaya çalışırken;

"İrina, hemen!" diyerek bir uyarı daha yaptım. Vampir tersliğin farkına varıp, hızlanmaya başladıkların son kez;

"İrina şimdi!" diyerek ona bağırdım ve beklediğim şey. İrina doğanın gücünü kullanıp, bulunduğumuz yerde büyük bir deprem oluşturdu. Ben bile dengede durmakta zorlanırken, vampirler hızla bizden uzaklaşmaya başladı.