Valeria

5.1

Moira, ik ben eindelijk 13 geworden. Vandaag is de dag dat mijn ouders me hun geheim gaan vertellen. Ik fiets vrolijk naar huis, mijn stemming slaat echter al snel om als ik mijn huis zie. Het staat in brand. Geschrokken kijk ik om me heen of ik mijn ouders ergens zie. Het enige wat ik zie zijn brandweermannen die het huis aan het blussen zijn. Ik loop naar een van hen toe en vraag hem wat er gebeurd is. 'Brandstichting. Er zijn 2 mensen omgekomen.'
Als versteend staar ik naar mijn brandende huis. Ik was een wees. Die gedachte raakte me hard, ik viel flauw. Toen ik even later weer bij kwam zag ik dat mijn huis niet meer brandde. Een brandweerman kwam naar me toe met een prachtig bewerkt zilveren kistje. Ik had het nooit eerder gezien maar de schelpen leken me te lokken. Ik pakte het kistje dankbaar aan.

Met een gil word ik wakker. Het is midden in de nacht maar ik zal niet meer kunnen slapen. Mijn ouders zijn vermoord.

De tranen beginnen over mijn wangen te stromen. Hoe had dat kunnen gebeuren? Ik begin nog harder te huilen.

Plotseling stormt Venna mijn kamer binnen. 'Wat is er?' vraagt ze bezorgd. 'Mijn ouders... zijn v-vermoord.' snif ik. Venna kijkt me verschrikt aan.

Als ik de prinses ben dan waren ze misschien mijn pleegouders, ze waren er wel voor me en ik zag ze als mijn ouders.

Plotseling realiseer ik me dat Venna's ouders ook vermoord zijn. Venna blijkbaar ook want ze begint ook te huilen. Ze komt naast me zitten op het bed en samen sniffen we nog een poosje door.

Uiteindelijk word ik wakker, ik voel dat Venna naast me ligt. Blijkbaar zijn we in slaap gevallen.

Ik onderdruk een gaap en zwem uit het bed. Venna wordt nu ook wakker en volgt me naar de benedenverdieping.

Vaella en Viana zijn er nog niet, die liggen zeker nog te maffen. Venna en ik zitten zwijgend tegenover elkaar aan de keukentafel. Niemand durft iets te zeggen, we weten immers allebei wat er met gebeurd is.

'Zullen we Viana en Vaella maar eens gaan wekken?' vraagt Venna ineens na een uur zwijgend tegenover elkaar zitten. 'Ja is goed.' zeg ik terwijl ik haar naar boven volg.

Ik zwem naar Viana's kamer en Venna naar Vaella's kamer. Ik open de deur van haar kamer maar ze is er niet. Enkel een leeg bed waar zo te zien niet in geslapen is deze nacht.

Ik hoor Venna roepen dat Vaella er ook niet is. Ik zwem naar haar toe en zie inderdaad dat Vaella er niet is. 'We moeten ze gaan zoeken. Laten we beginnen bij de Elite.' stelt Venna voor. Ik knik als een teken van bevestiging.

We zwemmen naar buiten en gaan richting de academie. Eenmaal aangekomen zie ik Aqua en Zion staan. Ik zwem naar ze toe. 'Hey, hebben jullie misschien enig idee waar Viana en Vaella uithangen?' vraag ik. 'Ze zijn gisteren vertrokken. Ze zeiden dat ze een geheime missie moesten volbrengen, alleen volgens mij hadden ze allang terug moeten zijn.' antwoordt Aqua. Ik word bezorgd.

Venna en ik zwemmen weer terug naar haar huis. We besluiten dat het beste wat we kunnen doen, wachten is. Ik haat wachten.

Ik besluit om verder te gaan werken aan mijn plan. Venna brengt me enkele boeken met informatie en ik begin ze gelijk te lezen. Deze boeken zijn uniek, er staan heel veel interessante feitjes in.

Opeens valt mijn oog op een artikel over schelpen. Dit boek gaat nou eenmaal over de onderwaterwereld en daar horen schelpen ook bij. Ik lees het artikel:

Er bestaat een schelp, een schelp zo krachtig dat alleen iemand van koninklijke bloeden het zou kunnen gebruiken, zij beheersen immers al twee elementen. Deze schelp geeft de vinder ervan alle krachten, behalve die van het bijzondere Orakel dan. Indien de vinder geen royal is zal de vinder sterven. Met deze schelp kan de overwinning op de Revillan behaald worden. Deze schelp is blauw met lichtblauw en wit. De kleur staart van een meermin die zowel water als lucht bezit. Deze schelp is verstopt op een plek waar niemand het ooit zal vinden, behalve de Varlir.

Opgewonden lees ik het artikel nog een keer om er zeker van te zijn dat ik het goed gelezen heb. Ik moet die schelp gaan zoeken, het kan me helpen met mijn plan en de oorlog. Enthousiast zwem ik naar beneden, naar Venna. Die zit rustig op de bank een tijdschrift te lezen, zich van geen kwaad bewust. Ik storm haar zowat omver in mijn vaart om op de bank te gaan zitten.

'Wat is er?' vraagt ze verbaast over mijn enthousiasme. 'Ik heb de oplossing voor de oorlog!' roep ik vrolijk uit. 'Echt waar!? Vertel, wat is je oplossing?'
Venna zet grote ogen op, wat ik ook wel begrijp.

Ik laat haar het artikel over de schelp lezen. Ze kijkt me zeer verbaasd aan. 'Waar wil je die dan vinden? Als je de Varlir al bent?'

Daar had ik nog niet over nagedacht. Stel dat ik het was? Waar zou ik dan gaan zoeken?

'We kunnen op mijn intuïtie gaan zwemmen.' stelde ik voor, ook al klonk het waarschijnlijk vrij dom, de zee was immers gigantisch. 'Als jij denkt dat dat de oplossing is voor deze oorlog dan ga ik maar al te graag met je mee.'
Ik was blij dat er iemand achter me stond.

'We hebben wel spullen nodig voor onderweg, we weten niet hoelang we weg blijven.' zei Venna wijselijk. 'Laten we die dan gaan verzamelen.'

Ik stoof weg en begon met het pakken van mijn spullen, als iemand hier klaar voor was dan was ik het wel.