Valeria

3.3

Ik hoor een stem in mijn hoofd die me vertelt dat wat ik nu ga zien eerder is gebeurd dan mijn vorige dromen. Vreemd. Ik zie een het meisje, Moira weer. Alleen deze keer lijkt iets jonger. Ze komt uit school en fietst naar huis. Als ze thuis aankomt treft ze haar moeder aan op de bank met een fotolijstje. Moira kan niet zien wat er op de foto staat maar ze besluit er ook niet naar te vragen. Ze gaat naast haar moeder zitten. Zo blijven ze samen zwijgend zitten tot de vrouw het woord neemt. 'Moira, er is nog zoveel wat ik je moet vertellen maar ik kan het gewoon nog niet. Je bent er nog niet klaar voor en ik wil je ook niet opzadelen met dingen waar je je nog geen raad mee weet.' Moira kijkt haar bedachtzaam aan. 'Ik ben er klaar voor, wat u me ook gaat vertellen moeder. Ik ben geen klein kind meer, ik ben inmiddels al 12.' Zegt ze. 'Dat weet ik ook wel lieverd alleen dit is iets... iets groots. Het is jouw vader 's en mijn geheim, en spoedig ook het jouwe. Verder zal niemand op deze wereld het ooit weten. Ik vertel het je zodra je 13 bent, dat beloof ik je.'

Mijn droom is afgelopen en ik word wakker. Het is verbazingwekkend dat er zelfs op deze diepte nog zonlicht is, gewoon zoals op een normale dag op land. Zal wel door de Lichtmeerminnen komen. Die ben ik trouwens nog niet tegengekomen.

Ik sta op en zwem naar beneden. Dat is waar ook, ik ga vandaag naar de koning met Venna.

Ik zie Venna al aan de ontbijttafel zitten. 'Goedemorgen.' zeg ik vrolijk. En zij zegt hetzelfde.

We eten even en dan verlaten we het huis, op weg naar de koning. Venna is verdacht stil vandaag, zou dat komen door wat er gisteren gebeurd is?

We vervolgen onze weg door Valerion, onderweg zie ik vele verschillende meermensen. Dit keer zelfs Lichtmeerminnen. Of zouden het stiekem Vormmeerminnen zijn?

Er doemt een gigantisch gebouw op voor mijn neus, nog groter dan Venna's huis. Ik schat zo'n 20 keer groter, het is het paleis.

We zwemmen naar de poort, er staan wachten voor. Venna laat ze een papier zien en we mogen naar binnen. Ik had niet eens door dat ze dat papier had meegenomen.

Binnen kijk ik mijn ogen uit, er zijn gigantische kroonluchters en veel pracht en praal. Het enige wat eigenlijk ontbreekt zijn meermensen. Er zijn er slechts drie.

'Waar is iedereen?' fluister ik naar Venna. 'Dit is bijna al het personeel. De koning rouwt nog steeds om zijn verloren kind. Hij wil nog steeds niet geloven dat het weg is en dus kan hij weinig meermensen om zich heen zien. De enige die hij eigenlijk nog echt graag wil zien zijn de koningin en mij.' zegt ze bedroefd.

We zwemmen een trap op en komen uit bij een gigantische deur uit. Ja, ze hebben trappen onderwater. Ik heb nagevraagd waar ze voor dienen en blijkbaar zijn ze gewoon voor de sier.

Hoe dan ook, de gigantische deur opende zich langzaam. Ik had het vermoeden dat er Aardemeerminnen achter zaten aangezien zij ook metaal kunnen sturen.

Achter de deur bevond zich een gigantische troonzaal, met aan het einde natuurlijk een troon. Hierop zat een man van ik schat rond de 40 à 50. Hij had een blauwgroene staart en kort bruin haar. Ook had hij een kleine baard, op zijn hoofd stond een prachtige kroon versierd met edelstenen.

Venna en ik zwommen naar hem toe en bogen onze hoofden. Pas toen viel het me pas op hoe mooi de koningin eigenlijk was. Ze was een Lichtmeermin met rood haar en sprankelende blauwe ogen. Op haar hoofd stond ook een kroon alleen deze was eleganter.

'Lady Venna, wie is die meermin die je meegenomen hebt?' vroeg de koning op een zachtaardige toon. 'Dit is eh... ze weet haar naam niet. Ze is een Watermeermin en is sinds gisteren een onderdaan van Valeria.' zei ze. 'Sinds gisteren? En ze weet haar naam niet meer?'

Ik zag dat er vreemd lichtje ging branden in de ogen van de koning. 'Ja, ze was terecht gekomen op het eiland hier vlakbij, met benen. Na weken werd ze vermoedelijk 16 en toen kreeg ze een staart.' zei Venna verrast door de reactie van de koning.

'Weet je wie er gisteren ook 16 zou zijn geworden?' vroeg hij. Toen niemand antwoordde gaf hij zelf antwoord. 'Mijn dochter.'