CHAPTER 32.5

3.9K 76 0
                                    

Fere's POV

Sa sobrang excitement ni Tamie, she texted Calyssa to come to the hospital and without an hour andito na nga ang pamangkin ni Tamie na bestfriend ng kapatid ko.

My sister asked me to go with my friends para makapagusap kami. Sinabi naman nya na hindi nila iiwan si Yugi na ngayon ay tulog na at akap akap ang laruang bigay ng mga kaibigan ko. Sabagay, hindi naman kami lalayo, dun lang kami sa cafeteria sa baba ng ospital.

"So now, maybe you owe us that 5 years?" Aira

"I am sorry girls."

"Alam mo namang pinatawad ka na naming bago pa ang lahat. Ang kailangan namin, malinawan kami sa 5 year gap ng buhay mo." Ishie

"Fere, bago ka nawala alam naming may problema. Sana naman ngayon sabihin mo na sa amin. We are friends Fere, we've been more than sisters to each other. Please let us know." Tamie

And I started telling them what really happened to me. How did I fall and messed up. I even admit how I betray Yuseff and his trust. How I felt when I lose everything. I told them how I wake up feeling numb and empty. I told them how is it to exist while dying. I told them how I runaway from pain and everything else. They felt very sorry for not being around but I felt that it's my fault after all. I even tell them my Yuan. They promise to give him a visit soon.

I felt a little relieved because I shared them everything.

Together, we cried for the things we've lost and promised not to do it again. Lahat naman kami minsang tumakas sa problema, pero andito kami, magkakasama.

Sandali nga lang kami nagkakwentuhan. Each of us is now filling our own responsibilities. 5 years has been too long, andami na nangyari. Patch married Cyrus and they have children already and at this time Patchie's expecting their 3rd baby. Aira's married too and she has a little girl already. Tamie's doing okay and has 2 kids already. Ishie's preparing for her wedding.

Before I head to Yugi's room, I decided to buy our dinner first. I bought his favorite chicken and carbonara. Sigurado akong matutuwa ang batang iyon.

"Mama! Antagal mo naman po."

"Ay sorry naman po sa aking mahal na prinsipe, kasama ko po kasi ang mga kaibigan ko kanina."

"Yung mayayaman??"

I chuckled.

"Oo, yung mayayaman."

"Mama, bagay ka nila kasama. Kasi ang ganda ganda ng Mama ko."

"Sus, bolero."

"Ihhh! Nikikiliti naman ako Mama."

"Gutom ka na anak?"

"Ano pagkain Mama?"

"Tsaran!!"

Nakakatuwang tingnan ang anak ko habang magana syang kumakain. Kung ang kapalit ng sakit sa puso ko ay ang kasiyahan ng anak at kapatid ko, willing akong isacrifice and puso ko. Tutal, hindi naman na din nagfufunction.

Knock knock knock.

"Hi!"

"Hi Doc."

"Fere naman, parang wala tayong pinagsamahan. You can still call me Steph o mas mabuti pa siguro ay Babe."

"Baliw ka"

"Kumusta naman ang pasyente?"

"Ayan, magana kumain. Paborito nya eh."

"Good. Mamaya bago sya matulog may ituturok kaming vitamins para sa gamot nya bukas. Mejo bukas magtututulog sya. Epekto ng gamot."

"Salamat Steph."

A LOVE THAT STARTED IN MY BOSS' OFFICEWhere stories live. Discover now