BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

52

Yezda'dan

İçeriye geçmiştik ikimizde.Amerikan tarzı bir mutfak ve salon vardı yanımdaki öküz ağası sadece bir oda ve odanın içinde ebeveyn banyosu birde normal banyo olduğunu söylemişti.Ve uzun bir süre burada kalacağımızı belirtmişti bu yüzden de bana odayı vermişti.Ben ise devamlı ağlıyordum. Kaçamayacaktım bunu da biliyordum çünkü bilmediğim bir yerdi ve ben bu halimle koşarsam bebeklerime zarar gelebilirdi üzerine bu şerefsiz bebeklerimi bir çırpıda öldürüverirdi .Üstelik Adar'ı da çok özlemiştim.Burnumda tütüyordu.Sanki nefes alamıyordum.Nefesimi biri kesmişti ve diyordu ki bana al sana bir dünya ama oksijenin yok diyordu.Koltukta öylece oturmuş ağlıyordum.Boğazdan gelen ses beni kendine getirmişti.

-"Canının istediği bir şey varsa söyle malum hamilesin"demişti.

-"Ne o beni düşünür olmuşsun madem çok düşünüyorsun beni kocama verirsin evime kavuşmuş olurum."dedim

-"Bana bak sen artık kocan falan yok senin.Bu bebekler doğacak ve birlikte büyüteceğiz."dedi sinirle.

-"Sen ne saçmalıyorsun be.Ben kocamı seviyorum aptal aptal konuşma.Eğer öyle bir şey olacaksa çocuklarımı da kendimi de diri diri  toprağa gömdürmeye razıyım.Sahipli bir kadına arsızca bakacak kadar mı namussuz oldun oysaki abin çok şerefli bir insandı.Bilirim ki abinle sen aynı karından çıkmamışsınız annende şerefliydi zira sen tam bir orospu evladısın"dedim bağırarak.Hızla yanıma geldi beni kollarımdan sıkı sıkıya kavradı.Yüzü korkutucu bir hal almıştı zaten normalde de korkunç biriydi ama ben ona meydanı kendi ellerimle teslim etmeyecektim.

-"Bak kızım hani diyorsun ya şerefsizsin.Benim kimseye kendimi kanıtlayacak halim yok ha çok şerefsizlik görmek istiyorsan seni kırmam o bebeğini parçalarım ama sen hala nefes alırsın tabi bebeklerin gittikten sonra nasıl nefes alırsın orasını bilemem.Kürtaj diye bir şey var unutma.Bu bebekler olmazsa ben bakmazsam bu çocuklara bu sefer benim çocuklarımı seninle büyütürüz anlıyor musun beni.O yüzden sesini çıkarma ve sadece otur."dedi yutkunamamıştım.Ağlamaktan gözlerim şişmişti iyice kollarından kurtularak hızlı bir şekilde yerimden kalkıp odaya gitmiştim.Yastığa kafamı gömüp doyasıya ağlamıştım. Rabbim ben bu hayvanın elinden nasıl kurtulacağım.Bebeklerimi benden alırsa ne yaparım ben.Nefessizim zaten Adar'ım yok yanımda beni her zaman güldüren beni delicesine seven ve onsuz yapamayacağım adamım yoktu.Adamımdı benim ait olduğum insandı sol tarafımdı. Şimdi ise bebeklerimin yokluklarıyla tehdit ediliyordum.Çıkmaz sokak senin için Yezda Hanım.Senin için her şeyin sonu...

Poyraz'dan

Aradan üç gün geçmişti ve benim güzelliğim getirdiğim yemeklerin sadece birazını yiyor ve odasından dışarı çıkmıyordu her gün sesli bir şekilde ağlıyordu ve ben dışarıdan onu dinliyordum çaresizce.Elbette içindeki canlıya dokunmayacaktım.Cani değildim ayrıca onun olan bir parçası bu çocuklara çekiyordu beni.Birlikte büyütme isteği uyandırıyordu bende.Lakin Yezda buna ihtimal bile vermiyor benim hayallerimi paramparça ediyordu.

Adamlarımdan en sadık olanı Turgut ile iletişime geçiyordum.Durmadan bana yalvarıyordu ortaya çık işler iyice karışıyor diye.Mardin de İstanbul'da iyice karışmıştı.Adar Efendi anasını babasını kardeşlerini Mardin'e postalamıştı.Kendisi ise karış karış İstanbul'da beni arıyordu.Barzan Abim bulduğu yerde kafama sıkacakmış. Tıpkı benim adamlarımı bir bir kurşuna dizdiği gibi.Mardin de ise Yekta ortalığı karıştırmış.Aşiret ağaları toplanmışlar ve benim kalemimi kırmışlar.Değdi mi kalemimin kırılmasına ya da niye böyle yaptım bilmiyorum ama Yezda'yı sahiplenesim geliyordu.Onu korumak ve bütün sevgimi ona vermek istiyordum.Annem aklıma geldi kim bilir ne hallerdedir.Babam üç sene önce kalp krizinden ölmüştü.Aşiret Ağası abim olmuştu.Ben ise İstanbul'daydım devamlı arada bir yanıma uğrardı benim.Ve annem ise bizlere emanetti ben ne yapmıştım sahipli bir kadın kaçırmıştım.Gözlerim hüzünle kapanmıştı.Oturduğum koltuğa uzanmıştım. Yezda'nın kapısından bir tıkırtı geldi ne yapacağını merak ettiğim için gözlerimi açmamıştım.Sonra biraz aralamıştım ki  gözlerimi düşüncelerimin doğru çıktığını anladım tam tahmin ettiğim yerdeydi dış kapının hemen kenarındaydı.Gözlerimi açtım ve doğruldum.