BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

39

Gözümü açtığımda o sürtük Hilal karşımdaydı.Yüzündeki derin iz kına gecesini bana hatırlatmıştı.Şimdi bu kız beni mi kaçırmıştı.El kadar kız?Daha kendine hayrı olmayan asalak.Lan ne demişti bu kız beni değil Adar'ı öldüreceğine yemin etmişti.Adar'ın başına ya bir şey gelirse.Ondan önce alsın canımı.Her şey güzel giderken illaki bir salaklık başımıza gelecekti.Hayır yani evi bastırmak ne lan!

-"Uyanmış bizim kız"dedi tiz sesiyle karşımdaki kişiliksiz varlık.

-"Hee uyandım.Salak mısın kızım anlamıyorsun galiba biz evlendik.Mutlu bir yuvamız var ve ben kocama aşığım o da bana aşık."

-"Sen öyle san.Seninle küstüğünde defalarca altına yattım.O bana defalarca sahip oldu."

-"Alnımda da keriz yazıyor zaten.Hem yaparsa yapar nolmuş yakışır erkeğime.Erkeğin yaptığı hovardalık kızın yaptığına orospuluk denir güzelim."dedim göz kırparak.Sıçtım bacağına Adar.Öyle bir şey yapmışsan topuğuna sıkarım yeminle.

Hilal'in yüzü renkten renge girerken üzerindeki hayreti atamıyordu.Demek ki Adar'ımın bir suçu günahı yoktu. O sırada yanıma yaklaştı ve yüzüme yumruğunu geçirdi.Patlayan kaşım görmemi engelliyordu.

-"Seni geberteceğim aslında amacım seni öldürmekti lakin çok sevdiğin kocacığını öldüreceğim.Bu iz varya bu iz her şeye bedel.İntikamım acı olacak demiştim ben ona."dedi sakin ve boğuk bir tonla.

-"Ya ne söylediğinin farkında değilsin ya da canına susadın sen"dedim ben gülerek.Ellerim bağlı olmasa seni ben gebertmiştim asıl.

-"Her gün sizi adım adım izlettim.Yılmadın ve en mutlu anınızı yakaladım.Birbirinize kavuşamadan ölecek Adar'ın."

-"Sana yemin ederim...Sana yemin ederim yaşama o zaman seni öldürmem ama sevdiğin dönüp baktığın insanları öldürürüm."

-"Hiçbir bok yapamayacaksın."dedi elinde bıçak vardı.Yanıma geldi ve boynunu bükerek

-"Seninle kardeş olalım mı?"dedi yüzünde sadist bir gülümsemeyle.Ben yutkunmuştum.Üzerime geldiğinde getirildiğim depo da silah sesleri yankılanmıştı.O sırada ne olduğunu anlamadan deponun kapısı açıldığı anda yüzümü Adar'ın ona bıraktığı iz boyutunda kesmiş.Ben acıyla çığlık atarken silah sesleri yankılanmıştı.Hilal üzerime doğru düşünce bağlandığım sandalyeyle üzerimde bir Hilal ile düşmüştüm.

-"Hilal "dedim fısıltıyla ama sen çıkmıyordu ölmüştü, bunun verdiği idrakla ve yanağımdaki kesiğin verdiği  acı ile çığlık çığlığa kalmıştım.Hızla yanıma gelen Adar üzerimdeki Hilal'i kenara iterek sandalyemi dikleştirdi.Ben kendimde olmayarak ağlamaya başlamıştım.O hızla ellerimi ve ayaklarımı çözdü.Ben kendimde değildim beni kucağına aldı ve son hızla beni arabaya bindirdi.Ben hiçbir şey düşünemiyordum.Biri ölmüştü ve benim yüzümdendi.Benim yüzümden öldü.O sırada Adar üzerindeki gömleği parçalayarak yanağıma bastırdı arka koltukta onun bacaklarında yatıyordum.Adar gür ses ile

-"Cevher hemen hastaneye sür"dedi.O sırada yüzüme bez parçasını bastırarak ağzına geleni söylüyordu.Sonra bana dönerek

-"Ağlama Yezda'm geçti her şey geçti olur mu?"dedi ama hiçbir şey geçmemişti.Kim bilir ömrümce o öldürülen kadının izini taşımak zorunda kalacaktım.O kadın ölmüştü bu izi gördükçe onu hatırlacaktım .Kocam benden tiksinecekti.Başka kadınlara gidecekti belki de üzerime kuma gelirdi bunu düşünmenin acısıyla daha çok ağlamaya başlamıştım şimdi haykırıyordum gerçekten.Sakinleştiremiyordu Adar beni.En son dayanamayıp o da benimle ağlıyordu.Bu adamın güçlü olması gerekmez miydi?Belki de benim düşündüğümü düşünüyordur.Ya iz kalırsa diye.Hastaneye sonunda gelmiştik Adar beni sedyeye kadar taşımıştı.O da pansuman odasına girmek istedi ama hemşireler tarafından engellenmişti.Estetik dikiş atmalarına rağmen iz kalacağını söylemişlerdi.Ağrılarım içinde bir ağrı kesici.Adar beni eve götürdüğünde harabe gibiydi her yer.Başını elleri arasına almış Aras ve yere çökmüş perişan olan Afşın gözüme ilişmişti.Biz geldiğimizde hemen yanımıza gelmişler ve şaşkınlıkran ne yapacağına şaşırmışlardı.Adar'ı kendimden uzak tutuyordum o iz yüzünden.

-"Yenge yüzün..."diyen Afşın daha söylediği yarım cümleyi idrak ettiğinde pişman olmuştu.

-"Sikerim lan yapacağın işi.Ne varmış yüzünde"diye gürledi Adar.Bu iz yüzünden uzaklaştığımı biliyordu.Eee sonuçta Adar Kayıoğlu kafa zehir.

-"Yenge özür dilerim"dedi Afşın bende akmaya hazır göz yaşlarımı geriye iterek

-"Önemli değil yengecim yüzümde iz kalcakmış umarım yadırgamazsınız beni"dediğim anda sol gözümden bir yaş süzüldü her ne kadar engellemeye çalışsamda .Adar heyheylenerek

-"Varya sana bunu yapacak adamın ecdadını...."dediğinde ben sözünü keserek

-"Hiçbir bok yapamazsın Adar yeri geldiğinde sende yapacaksın sende dışlayacaksın.Arkadaşlarınla tanıştırmayacaksın ya da başka kadınlara gideceksin"dedim ağlayarak.Ona söz hakkı tanmadan odama gitmiştim.Gerçekler bir bıçak yarası gibi insanın yüzüne vuruyordu tıpkı benim yüzümde olduğu gibi....