BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

49

Adar'a sinirliydim eve geldiğimizde Adar alyanssız olmadığımı fark etti elimde.Sinirli bir şekilde

"Sen oraya alyanssız mı gittin"dedi.Susmuştum konuşmak istemiyordum.

"Sana bir şey sordum Yezda Hanım tenezzül edip sorumu cevaplar mısınız?"diye devam etti sabırlı bir şekilde.Sabit bir şekilde ona bakıyordum gözlerimi kaçırmadan cesurca.

"Başlayacağım şimdi ha?Lan sen nasıl gidersin alyanssız.Lan herkes seni bekar zannedecekti çocukları da babasız .Sana diyorum kadın sana bakan gözleri oyarım seni de öldürürüm bu yüzük buradan çıkmayacak"dedi ve alıp yüzüğü parmağıma geçirdi.Öfkeyle yüzüne bakıyordum

"Sen,evet evet sen seni öldürmeli ve kaynar kazanda haşlamalı.Ben seni bıraktım bir de lanet yüzüğü takıp öyle mi gidecektim.Terk etmeye kalkıştım beni geri döndürdün hemde kimi değersiz çirkef bir kadını.Özgürdün işte Adar Efendi sana saygısızlık yapacak insan yoktu.Niye bana çamur atarak beni geri çevirdinki."dedim ona doğru parmak sallayarak.Salladığım parmağı tuttu ve beni kendine çekerek

"Senden gelsin ölüm başım üstüne be güzelim.O parmaklarına yüzük yakışıyor neden biliyor musun herkes benim olduğunu görüyor.Ayrıca çirkef kimmiş ben öyle birini tanımıyorum ki.Yezda'm bana acımıyorsan çocuklara acı be onları bensiz mi büyüteceksin hem ben sensiz nefes mi alabiliyorum"dedi parmağımı bırakmıştı ve beni duvara yaslamıştı bir anda gözlerindeki masumane bakış yerini öfkeye bırakarak

"Eğer en ufak tartışmada bile  evi bırakıp gidersen seni mahvederim bilesin sakın beni yokluğunla sınamaya çalışma.Uyarıyorum seni hayatının hatasını yaparsın ayrıca artık yerini bil benimle ona göre konuş yalnızken eyvallah ama kardeşlerimin ailemin yanında buna tahammülüm yok bilesin"diye devam etti duvara yasladığı eli yumruk haline gelmişti.

"Tamam hatalıyım özür dilerim ama seninde hataların var beni çok incittin bunu bil."dedim ondan gözlerimi kaçırarak.

"Biliyorum gözüm biliyorum.Sana ananas almaya gideceğim tamam mı?"dedi.

"Hayır sadece uyuyalım canım bir şey çekmiyor iştahım kesildi."dedim.Pijamalarımızı giydik ve yatağa uzandık elini bana uzatıp yanağıma dokundu.Gülümsedim ben gerçekten onu seviyordum özellikle beni ne kadar sevdiğini görünce sevgim daha bir kabarıyordu.Gözümü kapattım ve

"Seni seviyorum"dedim karşıdan bir cevap yoktu.Zaten bir cevap beklemiyordum icraata dökmeyi daha çok seviyordu.Uzun ve derin bir uykuya teslim oldum.

 Bir ay sonra...

Sabah karnımda bir hareketlilik hissederek uyanmıştım.Ne oluyordu?Adar'a uzandım.

-"Balım uyan karnım karnıma bir şey oluyor."dedim endişeyle.Adar sıçradı ve yerinden kalkarak bir şey aramaya koyuldu.

-"Adar ne yapıyorsun ?"

-"Kıyafetlerimi arıyorum ne olsun?Hastaneye götüreceğim seni."dedi.Adar bir şeyler daha mırıldanırken ben bütün ilgimi karnıma vermiştim.Hissettiğim şey bebeklerimin hareketiydi.bir kitapta okumuştum bebekler 16-22 hafta arasında hareketlenmeye başlarlarmış.

-"Adar sadece hareketlenme bu"

-"Ne?"

-"Diyorum ki bebeklerimiz büyüyor babası" yüzümde bir gülümsemeyle.

-"Yezda ben kalp krizi geçirebilirim bebeklerin geldiği gün.Bu kadar mutluluk bana ağır gelebilir.Düşünsene ailemiz gün geçtikçe büyüyor."dedi

-"Adar doğuma sende benimle gir." Ne?Az önce ben ne demiştim öyle.Nasıl demiştim?Bu adam gözümden sakındığım insan benimle nasıl doğuma girecekti.Ya sonrasında benden tiksinirse.Bir çok kişi sakın girmesin koca kısmı görmemeli öyle şeyleri uzaklaşıverir senden mazallah demişlerdi.

-"Ya da kötü fikir sen gelme benimle en iyisi."dedim hemen toparlanarak.

-"Sen söylemesende geleceğim Yezda.Çocuklar senin olduğu kadar benimde"

-"Sen öyle diyorsun madem nasıl istersen hayatım"dedim.

-"Yezda bir şey soracağım ama çekiniyorum"

-"Sor tabiki neden çekiniyorsun ben senin karınım elbette her şey paylaşabilirsin."

-"Hasta mısın?Yani iyi davranma gibi bir hastalık var mı merak ediyorum."

-"Anlamadım?"

-"Hani diyorum ki davranışların çok anormal .Kişiliğin falan bozulmasın iyi davranma gibi bir hastalık mı var yoksa.Cidden endişeleniyorum"dedi.Sanki ben kan kusturuyorum da ona.Hatır anlamıyorum çocuklarımda canavar biri olarak bilecek ileride.

-"Ben mi bitanem geçmiş geçmişte kalmıştır.Elbette kötü zamanlarımız oldu ama benim normal davranışlarım bunlar."

-"Yoo ben halüsinasyon görüyorum.En iyisi hazırlanıp işe gideyim."dedi bir şey diyemez hale gelmiştim.Adam bildiğin bana canavar dedi oysa ben ne kadar tatlı ne kadar ince ruhlu ne kadar tontiş bir varlıktım.Bugün Kazım Baba ve Neşe Anne kontrole gitmişti diğer aya Kazım Baba'nın ameliyatı vardı.Aras ve Afşin de onlarla gitmişlerdi.Ben uykumu düzene sokamadığım için Neşe Annem beni idare ediyordu.Artık ona da iyice yardım etmem gerekti.Adar ise hazırlanmıştı ve kahvaltı yapmayacağını söyleyerek çıkmıştı evden.Onu yolladıktan sonra güzelce evi temizlemiştim.Adar yardımcı almakta ısrar etmişti lakin ben karşı çıkmıştım.Şimdi boştan yere gerginlik çıkarmayım değil mi ama.Dinlenmek için uzanmıştım.Elimdeki kitapla koltukta kendimden geçtim...

Biri hızlı hızlı kapıyı yumrukluyordu.Ve zil sesleri.Kimdi bu?Alacaklı gibi çalıyordu.Hızlıca kapıyı açtım ve daha önümdeki kişiye bakmadan 

-"Ne oluyor ya? "dedim ve göz göze geldik.Sol göz kapağı şişip gözünü kapatmıştı.Dudağının kenarından kan sızıyordu ve sağ gözünden yaş süzülüyordu.Üzeri toz toprak içindeydi ve sağ kolundan eline doğru kan süzülüyordu belliki vurulmuştu.

-"Yezda lütfen,lütfen bana yardım et..."dedi ve kapının önüne yığılıverdi....

Yeni bölüm işte karşınızda  :) Acaba neler oluyor?Yine Yezda ne tür bir dertle karşı karşıya :) Keyifli okumalar :D