BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

37(KISIM 2)

Adar kapıdan girmişti sonunda yanağıma minik bir öpücük koyup banyoya gitmişti.Yine her zaman ki gibi soğuk ve her şeyden uzaktı.Arkasından gittim elini yüzünü yıkadıktan sonra bana dönerek

-"Bir şey mi var?Tuvaletimi yapacağım müsadenle"

-"Konuşmamız gerek."

-"Ne konuşacağız?"

-"Adar hala inanmıyorsun değil mi?"

-"Neye inanmıyorum?"

-"Benim onunla olmadığıma"

-"Yezda bunları kapatmıştık biz neden üsteliyorsun."

-"İnanmak istemiyorsun değil mi kanıtlayayım o zaman."dedim ve üzerimdeki geceliği tüm utancıma rağmen omuzlarımdan düşürmüştüm.Adar'ın gözleri yuvasından çıkacaktı neredeyse.Gözünü kapattı ve sonra banyonun arkasına uzanarak büyük havluyu üzerime fırlattı.Gözümden yaş akıyordu sicimle.

-"Ben birinin dokunduğu bedene asla dokunmam"dedi.Bende bağırdım titreyerek.

-"Evet ilk erkeğim değilsin.Sana kendimi dokundurmazken onun altındaydım.Mutluydum en azından mutlu oluyorum birlikteyken"dedim arkamı dönerek.O sırada bir el belimden yakaladı ve beni havaya kaldırarak yatağa fırlattı.Üzerime çıktı ve

-"Demek öyle ha o mutlu etti seni.Bir de senin tadına ben bakayım ha!"dedi sinirli bir şekilde.Üzerimdeki havluyu attı.Her yerim açılmıştı.Omzuma başını gömdü ve boynumu ısırmaya başlamıştı.Canım yanıyordu.Gözümden tek damla yaş akmıştı.Bunlar neden benim başıma geliyordu.Vücudumuz tek olduğunda omuzlarına tırnaklarımı geçirmiştim.Kulağına

-"Senden nefret ediyorum"diye fısıldadım.O sırada geri çekilmişti.Bir terslik olduğunu sezip

-"Yezda neden söylemedin?"dedi şaşkınlıkla eline bakarak.Kandı ve benim masumiyetim onun elindeydi.Artık Adar'la yapamazdım.Üzerimden ittim onu.

-"Artık bir önemi kalmadı ben söylemiştim sen inanmadın.Nefret ediyorum senden yarından itibaren boşanma davası açacağım bana tecavüz ettin"dedim bağırarak.

-"Yezda ben özür dilerim"dedi o da ağlıyordu ve bana sarılmak için kollarını uzattığında hızla kalktım.Peşimden geldi ve sarıldı.Saçımı okşuyordu.

-"Sevgilim yapma lütfen özür dilerim"dedi.

-"Dokunma bana inanman için seni kışkırtmam gerekiyordu değil mi?Yarından itibaren gideceğim bu evden."

-"Yezda yuvanı terk etme yalvarırım"dediğinde boştaki elimi suratına geçirmiştim.

-"Sen hayvansın!Sen tam bir şerefsizsin"

-"Aşkım yapma.Gülüm yalvarırım bırakma hata ettim."dedi daha sıkı sarılarak.Beni banyoya soktu.Gücüm azalmıştı.Saçımı yıkadı üzerimi temizledi ve bornoza sıkıca sardı.İçeri gitti ve geri geldi kısa süre sonra beni kucağına alıp yatağa yatırdı.Çarşafı değiştirmişti.Ben hala ağlıyordum.Yatağa yatırdı ve yıpranmışlıkla uyuyakalmışım....