NO HUMAN: The Dawn of Mutants

CHAPTER 15 The New Start

Hestia POV

Kakagising ko lang mula sa aking siesta matapos ang nakakapagod na laban ng may isang liham akong natagpuan sa aking tabi. Nasa sobreng kulay pula tulad narin ng paborito kong kulay. Binuksan ko ito, at alam ko sa puntong iyon kay Aiden yun galing. Palagi nalang talaga, he never fails to make me special.

I am his Princess sabi pa niya.

Nagsuklay ako. Tumingin sa salamin at humayo na upang puntahan siya sa nasabing tagpuan na nalagay sa sulat.

"Hestia! Skinny Dipping? Tara!" Yaya sakin ni Aihla. Ngumiti lang ako at sumenyas na may pupuntahan. Tumango naman sila. Masaya silang nagtatalunan sa pool at kay sarap tignan na nagsasayahan sila.

Habang ako'y papalakad sa tagpuan, batid kong padilim narin. Nagtataka, para saan naman kaya itong gimik niya.

  Monthsary ba namin? Hindi naman. Birthday niya? Teka, kailan nga ba Birthday niya?

"Hestia, seryoso? Birthday ng boyfriend mo di mo alam?" Teka, kunwaring boyfriend ko lang pala siya. "Tama, tama. No hard feelings. Di naman kami seryoso, di-ba?"

Naglakad pa ako ng konti hanggang sa narating ko ang restaurant na tinutukoy niya. Restaurant na nakapuwesto sa ibabaw ng puno. Parang Tree house na ginawang restaurant?Basta parang ganun. Dahil mutant nga kami, hindi na uso ang hagdan. Tumalon ako at narating ko ang entrance ng restaurant.

Infairness. Maganda ang concept ng restaurant na ito ha. Pagpasok mo palang, maamoy na ang napakabangong incense na inilalagay nila sa paligid. Ang dilaw na ilaw ang nagbibigay pakalma sa buong lugar. Teka, bakit wala masyadong mutant? Pinareserve ba niya ang lugar para saming dalawa lamang ?

"Buonasera, Seniorita Hestia (Good evening Miss Hestia)." bati ng lalakeng waiter sakin sa salitang italian.

"Buonasera"

"Your date is waiting for you." sabi pa niya.

"Yes I know."

"This way, Seniorita"

Habang hinahakbang ko ang aking mga paa, dumagdag sa excitement ko ang pagtugtog ng biolin ng Symphony No.4 ('Italian') na gawa ni Felix Mendelssohn-Bartholdy. Aaminin ko, kinikilig din ako kahit paano. Very royal, romantic and perfect.

Nakikita ko na siya, nakatalikod. Nang malapit na ako, umikot siya at nakita ko ang makisig at guwapong si ...

What the -- bakit siya ang nandito?

"He-hestia?" gulat na tanong ng lalakeng hindi ko inaasahang dadatnan ko.

"Justine?" sabi ko at napapikit siya ng kanyang mga mata. Sinampal ng bahagya ang noo at muling tumingin.

Nagulat ako, hindi ko alam kung anong sasabihin, akala ko ba si Aiden ang may gawa nito. Bakit si Justine ang nandito. Nakakahiya! Namula ako. Teka bakit parang kakaiba itong nararamdaman ko.

Umiwas ako ng tingin.

"Uhmm. Justine. This must be a big mistake. Wala akong alam dito."

"Kung nandito ka ibig sabihin nakatanggap ka rin ng parehong sulat" natigil ang musika ng makitang mayroon kaming di pinagkakasunduan. Inilabas niya ang sulat na bigay sa kanya. Ganoon narin ang ginawa ko.

Nagkatinginan kami.

"Para malaman mo, hindi ako nagpadala niyan." maangas na sabi niya.