Hani derler ya her ne olursa olsun hayat devam ediyor. Aslında devam eden hayat değil, bizleriz. Yaşananlar bizleri olgunlaştırmaz, olmamız gereken kalıba sokar.
Ölüm karanlıktır, soğuk ve acı dolu. Kim olduğumu, ne için yaşadığımı, ailemi, çocuklar...
"Eric! Sorun yok." ne yapacağımı anlamış olmalı. Yine bizim için bu lanet kabusa katlanmak zorundaydı.
"Ema!" diye tekrar sorduğumda bu sefer donuk gözleri beni bulmuştu. Daha ılımlı ve sakin bakıyordu.
"Burada sadece acı yoktu. Çocuklarla birlikte geçirdiğim iki sene ve onların anıları da var. Bu yüzden iyiyim Eric. Sorun yok." Ema'nın söyledikleriyle hepimiz derin bir nefes alırken, artık daha rahat hissediyorduk. O acı çekmediği sürece her şeye katlanabiliriz. Sonunda Ema ve Leo'nun eskiden kaldığı eve geldiğimizde ikisi de bir süre önünde durup, öylece baktı. Akıllarından geçenleri tahmin etmek zor değildi. Bunu üzgün ama özlem dolu gözlerinden de görebiliyorduk.
"O günden beri ilk defa buraya geliyorum. Sanırım sen olmadan da tekrar gelemezdim." diyen Leo ile Ema onu tutuğu elini daha da sıkı sarıp, yanında olduğunu hissettirmeye çalışıyordu. İkisi içinde hayatlarının en büyük trajedisi bu an olmalıydı. Hepimiz ilk adımları onların atmasını beklerken, Ema ilk basamağı çıktı. Hemen arkasından çıkan Leo ile ikisinde de eve girmesini bekledik. Ema içeri girmeden bir süre kapının önünde durup, kendini toplamaya çalıştı. Sonunda cesareti yerine geldiğinde kapıyı araladı. Hemen arkasından biz. En sona kalan Tres, arkasından gelen Victor'u görünce sinirle geri dönüp, elinde oluşturduğu ateş ile;
"Buraya adım atmayı aklından bile geçirme!" dedi. Victor hemen kapının dışında dururken, sinirle burnunda soluyordu adeta. Sonunda Tres de geldiğinde Liki hızla kapıyı Victor'un suratına kapattı. Emin olduğum bir şey varsa o da efendisinde emir gelmeden bize zarar vermeyeceğiydi. Bunu fiziksel olarak yapamasa da ruhsal olarak hala zarar veriyordu gerçi.
Sonunda ondan kurtulduğumuzda biz bize kalabilmiştik. Ema ve Leo bir süre daha evin içini inceledikten sonra Ema, Leo'nun hırpalanmış vücudunu hemen koltuğa yatırdı. Diğer tarafa da Dyagon'u da yatıran Alvina ile ne yapacağımızı düşünürken, Ema;
"İrina, Tres üst katta ki ahşap dolaba bakın. Orada havlu gibi bir şey olabilir. Liki sende su kaynatır mısın? Eric sende yan odadaki banyoda ecza dolabı olarak. Ne bulursan getir." diye emir vermesiyle hepimiz hızla adım atacakken, bunların bunca yıl sonra burada olmayacağını düşünerek aniden durduk. Çocuklarda benim gibi düşünmüş olacak ki, hepimiz yavaşça Ema'ya dönüp;
"Ema bunca yıl sonra onların pekte kull-" diyemeden;
"Victor bize acı çektirmek için evi en son bıraktığımız haline geri çevirmiş. İstediklerimi söylediğim yerde bulabilirsiniz." dedi. Bunları yüzümüze bile bakmadan söylerken, diğer yandan da Leo'nun kıyafetlerini çıkarıyordu. Canı yanıyordu, ölesiye canı yanıyordu ama bunu bize göstermemek için kendiyle büyük bir savaş veriyordu. Bunu izlemeye dayanamıyorum.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
(Leo...)
Ema'dan
Dayanmak zorundayım. Onlar için Leo için dayanmak zorundayım. Şimdi bırakamam, şimdi düşemem. Lütfen Tanrım, lütfen bana yardım et. Eşyaları her şeyi anlayabiliyorum ama kokusu bile aynı. Tıpkı en hatırladığım gibi. Sanki heran arkamdan çıkacalarmış gibi. Yanıma gelip, bana sarılacaklarmış gibi. Unuttuğumu sandığım kahkahalarını bile duyabiliyorum.
