Chapter 28. Lie
Hindi rin nagtagal ay iniwan din ako ni Tita Jam (which she told me to call her) dahil ayon sa kanya ay kailangan niya nang umuwi dahil maaga daw uuwi ang asawa niya.
Sinabi niya rin na gusto niyang wag na naming balikan ang nakaraan, to leave it there and focus on what is it right now.
"How are you today?" Napalingon ako sa likod ko ng mayroong biglang nagsalita.
Binuka ko ang bibig ko para magsalita pero sinarado ko rin yon dahil wala akong mapiling salita na sasabihin.
Umikot siya at umupo sa tabi ko. I just stared at what he will do. Inilagay niya ang forearms niya sa hita niya at pinagsalikop ang mga kamay.
Tinitigan ko siya habang ang atensyon niya ay diretso sa paligid niya.
Silence envelop the both of us. Walang nagtangkang magsalita. Ang tanging nagawa lang naming dalawa ay umupo sa tabi ng isa't isa sa loob ng ilang minuto.
"Trey." Mahina kong bigkas sa pangalan niya.
"Kamusta? Anong nangyari kahapon?" He asked me. Nag alinlangan akong sumagot. The last time I answered his question is a mess. Nakita ko ang sakit sa mukha niya noon.
"We talked." Maikli kong sagot. Can we stop this topic Trey?
Narinig ko ang pagbubuntong hininga niya. I can't help but to bite my lip. I think this will stay in me, my weakness will always be him.
"Ang hirap hindi magalit at magselos pero wala akong magawa." He said and sigh. Ginulo niya ang buhok niya at hinilamos ang kamay sa mukha.
Umayos siya ng at hinarap ako. I look at him but tried so hard to avoid his eyes. I can't.
Hinawakan niya ang ang kamay ko at hinila papalapit sa kanya. I gasp when his arms envelop me.
"This sounds ridiculous but damn, baby. Gusto gusto kong tanggalin ang alaalang mong kayakap siya." Bulong niya.
"Hug me back please."
His voice is husky just like a sexy morning voice. I don't know how he can whisper like that so well. All I know is I'm so hypnotized to protest.
Unti unti kong tinaas ang magkabila kong braso at iniyakap sa kanya. I buried my face on his neck and tighten my hug when I saw people staring on us. Nakakahiya!
I heard him chuckle. Sinapok ko siya noong maramdaman ko ang labi niya sa buhok ko.
"He doesn't know how it feels to be hugged back by your arms. He doesn't know what it feels to have your face on his neck. But damn, he still hugged you."
Bahagya akong natawa dahil para siyang batang nagmamaktol sa sarili niya. Humiwalay ako sa kanya at sinapok siya. Agad naman niyang hinuli ang kamay ko at dinala sa labi niya.
"This hands are so brutal. Palagi nalang akong sinasaktan." He said and plant small kisses on it.
Hinila ko ang kamay ko at tinulak siya sa dibdib. Tumawa lang siya at hindi pinansin ang ginawa ko.
"Don't turn back at me like that again!" Sigaw ko sa kanya.
He flashes his smirk on me like he never had it before. Umiling iling siya sakin.
"Hindi mo ako masisisi. Kung magtatagal pa ako doon, mawawalan kami ng Captain sa susunod na laban." Nakangising saad niya at nagkibit balikat.
"You brute!" I shouted again.
"Talks about yourself, Gin?" Tanong niya saakin. I glared at him at lumayo ng konti sa kanya.
He laugh and stared at me.
"So what happened?" Tanong niya.
