Ο μαγικός καθρέφτης ||1|| #Φαντασία2020

Αποκαλύψεις

"Τότε πως;" ρώτησε μπερδεμένη.

"Δεν ξέρω..." απαντάει διστακτικά.

"Και τι σχέση έχει όλο αυτό με εμένα;" ρωτάει ξανά γελώντας.

"Γιατί εσύ έχεις την "Λούξινους". Παρόλο που πέρασαν αρκετοί αιώνες και λογικά η ενέργεια του μάγου θα έπρεπε να είχε σταματήσει να υπάρχει, εσύ είδες τον Τζέρεμυ στην πραγματικότητα, πράγμα που μόνο αυτή η δύναμη θα μπορούσε να προκαλέσει"

"Σε λίγο θα μου πεις ότι είμαι και εγώ μάγισσα" σχολίασε και γέλασε.

Ο Κρίστιαν κάρφωσε το βλέμμα του πάνω της και ξαφνικά το πρόσωπο της Ελίζας σκοτείνιασε.

"Δεν... Δεν μιλάς σοβαρά έτσι; Εμφανίστηκες ξαφνικά μια μέρα λέγοντάς μου για το πεπρωμένο μου να υπερασπιστώ το φως το κόσμου, ότι έχω την πιο σημαντική δύναμη, ότι πρέπει να περάσω δοκιμασίες για να επιτύχω όσο πρέπει και τώρα... Τώρα μου λες ότι κληρονόμησα και τις δυνάμεις ενός μεγάλου μάγου; Δηλαδή μετά τι; Θα βγάλω και φτερά;" αναφώνησε εξοργισμένη.

"Δεν επιλέγεις εσύ. Η κατάρα φταίει" προσπάθησε να την ηρεμήσει.

"Τότε γιατί βρίσκομαι πάντα εγώ στην άλλη άκρη, Κρίστιαν; Γιατί να διαλέξει μια αρχαία κατάρα το πιθανώς μόνο άτομο με την Λούξινους που δεν θέλει τίποτα παραπάνω από όσο της έχουν ήδη δοθεί;" απαίτησε να μάθει, υψώνοντας τον τόνο της φωνής της.

Την κοίταξε με ένα απορημένο ύφος.

"Εννοώ... Πως ξαφνικά έγινα φύλακας και μάλιστα ο μαχητής με την ισχυρότερη δύναμη και τώρα μου λες ότι είμαι και μάγισσα! Γιατί όλα αυτά σε εμένα;" συνεχίζει στον ίδιο τόνο.

"Τα παράπονά σου στο Κάρμα γατάκι" απάντησε χιουμοριστικά.

"Χα-χα-χα" απάντησε και σηκώθηκε καθαρίζοντας το πίσω μέρος της στολής της από διάφορα χορταράκια, που είχαν κολλήσει πάνω της.

"Πρέπει να φύγω, τα ξαναλέμε" είπε και έκανε μερικά βήματα.

"Α και εσύ και ο αδερφός σου πρέπει να κόψετε την κακή συνήθεια να με φωνάζετε γατάκι" συμπλήρωσε και χωρίς να τον κοιτάξει, έφυγε.

Άρχισε να προχωράει με μεγάλα βήματα προς έναν μεγάλο άσπρο τοίχο ώστε να κάτσει και να βάλει τις σκέψεις της σε μία σειρά.

Έφτασε εκεί, αλλά μόλις έκατσε ένιωσε τη παρουσία κάποιου από πάνω της. Σήκωσε το κεφάλι της και είδε ένα αγόρι. Ήταν εκείνος που είχε "σώσει" από τον κύριο Άνταμς. Στεκόταν εκεί και την κοιτούσε με ένα χαμόγελο.