The new boy

Κεφάλαιο 1

Το ξυπνητήρι ξύπνησε ακριβώς στις 7:00. Εγώ βέβαια σηκώθηκα στις 8 πάρα 10. Ο μπαμπάς μου πέταξε το σεντόνι και μου έριξε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο για να ξυπνήσω."Καλημέρα μωρό μου σήκω για το σχολείο" μου είπε ο μπαμπάς μου και με φίλησε στο μάγουλο. Σηκώθηκα,πλύθηκα και ετοιμάστηκα. Έβαλα ένα τζιν με μια απλή μπλούζα και πήγα σχολείο. Ποτέ δεν κατάλαβα το νόημα να βάφεσαι στο σχολείο, έτσι και εγώ δεν το κάνω. Πιστεύω πως βάφονται αυτές που θέλουν να ρίξουν ένα αγόρι.

Σχολείο. Όλα ίδια. Τίποτα δεν άλλαξε. "Κρίστι,Κρίστι" άκουσα το όνομα μου και γύρισα. Ήταν η Μελίτα. Αμέσως έτρεξα στην αγκαλιά της. Ήταν με το φίλο της. "Κρίστι από εδώ ο Άρης,το αγόρι μου" μου είπε όταν η αγκαλιά μας τελείωσε. "Γειά σου Άρη με λένε Κρίστι. Χάρηκα" είπα. "Και εγώ" είπε εκείνος. Και μετά αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας με την Μελίνα. "Κρίστι,εσύ ποτέ θα βρεις ένα αγόρι να ξεχαστείς;" με ρώτησε. "Δεν είναι του στυλ μου να έχω αγόρι. Ξέρεις!" είπα εγώ και της χαμογέλασα;). "Καλά καλά μια μέρα θα βρεις έναν και θα με πριξεις.....χαχαχχαχα:)" μου είπε γελώντας. "Δεν ξέρω Μελίτα..." είπα εγώ και έβαλα ένα τέλος στην συζήτηση μας. Προχωρήσαμε προς τα αγόρια. Ίδια όλα. Με το γνωστό τζινάκι,την μπλούζα που φένονται οι κοιλιακοί... Ένα "γεια" είπαμε όλο και όλο. Κάποτε μου άρεσε ένας από αυτήν την παρέα. Δεν εξελίχθηκε όπως ήθελα έτσι τα παράτησα. Από τότε δεν εγώ βρει άλλον,άσχετα αν με πρίζει κάθε φορά η Μελίτα όταν βλέπουμε ένα ωραίο αγόρι...

"Ντριν Ντριν...". "Έλα πάμε παιδιά. Κολλ σορρυ θα κάτσω με τον Άρη." μου είπε. "Δεν πειράζει. Κάποιον θα βρω ή αλλιώς μόνη" είπα εγώ ψηλό στεναχωρημένη. "Καλημέρα παιδιά. Καλή αρχή. Εγώ είμαι ο δάσκαλος τον Μαθηματικών. Με λένε Πάρη Σπυρόπουλο." Χτύπησε η πόρτα αμέσως μετά. "Παρακαλώ;" είπε ο δάσκαλος. Αμέσως μετά μπήκε ένα αγόρι στην τάξη. "Συγνώμη που άργησα μόλις ήρθα από την Αμερική. Είμαι νέος στην πόλη." Είπε αυτός κι κατευθύνθηκε προς τα θρανία. "Δεν πειράζει παιδί μου. Κάθισε όπου βρεις. Πως σε λένε;" είπε άνετα ο δάσκαλος. "Νίκος" είπε αυτός. Εγώ τελικά μόνη μου έκατσα. Ο Νίκος ήρθε προς εμένα.
"Είναι κενή η θέση;"

Σκέψεις μου:
'Ιιιιιι με εμένα; Καλέ αυτός είναι κούκλος τι θα κάνω; Τι θα του πω;
Μμμμ. "Βλέπεις να κάθεται κάποιος;" ΒΛΑΚΕΙΑ! "Όχι,κάθισε." Δεν ξέρω τι να πω.... Αλλά γιατί να κάτσει μαζί μου; Εγώ είμαι στον κόσμο μου. Έχει και το αγαπημένο μου όνομα ο γλυκούλης μου😍. Αλλά σιγά μην με κοιτάζει εμένα. Αν και δεν πολύ με νοιάζει. Αλλά τι να κάνω; Πρέπει να μιλήσω στην Μελίτα. Σύντομα. Να το παίξω άνετη......

Ο Νίκος περίμενε κι με κοίταζε και κατάλαβα ότι κάτι έπρεπε να του απαντήσω.