Not just a scene

Part 14

Pov Sam

Ik zit op school in de pauze. Ik ben alleen. Als ik om me heen kijk, zie ik allemaal groepjes. Typisch. De nerds bij de nerds, de sporters bij de sporters, de bitches bij de bitches. Ik zucht. Hoewel het in films er altijd gaaf uit ziet, is de realiteit niet fijn. Je wordt gewoon keihard buitengesloten als je niks bent. Ik ben nieuw, dus weet nog niet wat ik ben en dus word ik nog niet 'geaccepteerd'. Wat mij betreft is het belachelijk. Ik voel me ook uitgelachen. Dan zie je zo'n groepje lachen en zodra er ook maar één iemand even naar me kijkt, voel ik me uitgelachen. Een melding van Whatsapp haalt me uit mijn gedachtes. Ik open het bericht.

'Hi Sam, ik lig niet het ziekenhuis, niks ernstig hoor. Ik moets opeens aan je denken. Hoe gaat school? Wil je zo langs komen? Ik stuur je wel mijn kamer nummer! xxx Feline'

Ik tril. Ashley heeft me zojuist een bericht gestuurd. Holy shit. Ik ga met mijn handen door mijn haren. Met trillende vingers typ ik iets terug.

'Hi Feline. School is kut, like always. Ik skip het wel. Mis toch niks. Wat is je kamer nummer? x Sam'

Zonder verder na te denken verstuur ik het bericht. 

Pov Ashley

Ze heeft iets terug gestuurd. Ik weet niet af het nu zo slim was om een berichtje te sturen. Het ziekenhuis zal niet blij zijn als er een 'fangirl' langskomt, omdat ze nou net om die reden me in een privé-kamer met een privé-team hebben neergezet. 

Ik begin te typen: 'Ik zit in kamer B223. Zeg maar dat je me kent en dat ik het goed vond dat je langskwam. Zeg maar dat je een zusje bent van één van mijn vrienden.'

Niet veel later stapt ze binnen. Ik vraag naar school, maar daar wil ze niks van weten. Als ze naar de reden vraagt waarom ik hier lig, wil ik daar niks van weten. Ze vertelt me dat het beter is om te praten en dat weet ik ook wel, alleen ik schaam me. 

Ik moet het kwijt. Het kwelt me en ik word er misselijk van. 'Ik wil het je wel vertellen, maar dan moet je me beloven het niet door te vertellen. Ik vind het best moeilijk.' 'Ik wil het wel, maar dan moet je wel het aan iemand van je familie of vrienden vertellen. Als is het er maar één.', antwoord ze. Ik knik en begin met praten. 'Ik.....'

__________________________________________

Sommige zullen wel raar denken van 'Het was toch een langer hoofdstuk?' Dat klopt. En ik had het al gepubliceerd, maar plots was alles weer weg. Ik had geen zin om alles opnieuw te typen, omdat ik meer dan twee uur aan heb gezeten. Ik heb het dus als het ware 'samengevat.' Exusces dat alles wegging!

LET OP: Ik ben volgende week dinsdag op vakantie en zal stukken minder gaan publiceren! Ik wil wel proberen wat te publiceren, maar ik ben voor drie weken weg en ik weet niet of ik wifi heb! Ik wil in ieder geval proberen om drie hoofdstukken te publiceren! Bedankt voor het begrip!