Not just a scene

Part 39

Pov Ashley (Twee dagen later. Ik maak tijd sprongen, zodat het verhaal wat vlotter wordt!)

Het is zeven uur 's ochtends. Deze keer ben ik niet vroeg op voor Pretty Little Liars, maar om Theodore op te halen. Ik heb hem gemist en vind het spannend dat hij komt. Wat zal iedereen wel niet van hem denken? En wat heeft hij me te vertellen? 

De afgelopen twee dagen gingen wel. Het was awkward, maar we probeerde alle drie ons best te doen om vriendelijk te zijn. Ik heb zelfs met Shay het een beetje uitgepraat. Ik begrijp haar wel, ondanks alles. Het was fijn om weer echt een vriendin te hebben en ik realiseerde me toen pas hoe erg ik haar had gemist. 

Met zenuwen sta ik op het vliegveld te wachten. Ik ben benieuwd of Theordore en ik nog steeds hetzelfde zijn en ik ben zenuwachtig vanwege de paparazzi. Ik heb geen zin in allemaal verhalen. Ik heb een sweater aan, die ik ooit van Tyler kreeg, en een pet die tot over mijn ogen komt. Ik heb Theodore al ge-smst hoe ik er uit zie, en waar hij mij dus aan kan herkennen. Ik herken hem zo. Een Fransman tussen de Amerikanen valt wel op. Ik kijk vanonder mijn pet of ik iemand zie die mij herkend, de paparazzi, maar ik zie niemand. Ik check mijn phone. Het is kwart over zeven. Het vliegtuig is geland, maar voordat Theodore zijn koffers heeft, zal het wel even duren. Ik verwacht hem over een kwartier. 

'Ashley?', hoor ik opeens zacht achter me. Met een schok draai ik me om. Shit wie heeft me herkend? Tot mijn verbazing zie ik Sam staan. 'Sam? Wat doe jij hier? Hoe heb je me herkend?' Sam lacht. 'Ik loop hier stage voor school. En ach, ik herken het gewoon aan je houding, denk ik. Mag ik nog een knuffel?', vraagt ze glimlachend. 'Natuurlijk.' Ik trek haar in mijn knuffel. 'Lang niet gezien!', zeg ik. 'Ach ja, jij en Tyler verdiende wat privacy. Hoe gaat het met jullie?' Ik word rood en krab achter mijn oor. 'Het is uit. Ik wacht hier op mijn nieuwe vriend.' Sam haar wenkbrauwen schieten omhoog. 'Echt? Wat grappig. Hoe voel je je? Gaat alles goed? Leuke vriend?' Ik beantwoord braaf al haar vragen. 'Ik moet nu echt gaan. Spreek je later.', zegt Sam en weer geven we elkaar een knuffel. Als ze wegloopt, besef ik me dat ik helemaal niet naar haar heb gevraagd. Ik wil achter haar aan rennen, als ik een hand op mijn schouder voel. 'Wie was dat?', hoor ik. Theodore. Ik draai hem om en vlieg hem om zijn nek. 'Hey Theo! Ik heb je gemist, wat fijn dat je er bent!' Ik geef hem een kus. Hij lacht. Er verschijnen kuiltjes in zijn wangen. 'Ik jou ook. God het leek wel een jaar, voordat ik hier was.' 

We zijn bij mij thuis en zitten op de bank. De hele rit heb ik me in kunnen houden, maar nu flapt het eruit. 'Wat wilde je me vertellen? Wat was je idee?' Theodore pakt mijn hand. 'Ik weet dat het snel is, maar ik wil een grote stap zetten. Ik kan nog geen minuut zonder je. Ik mis je eindeloos, krijg je niet uit mijn kop. Ik moet je aanraken, je kussen, je knuffelen, voor je zorgen. Ik moet je gewoon om me heen hebben.' Hij zwijgt even en ik laat de woorden op me inbrengen. Het is lief wat hij zegt. 'Ik wil me je samenwonen.', zegt hij dan plots. Ik schrik van zijn woorden. Dat is inderdaad een grote stap. 'En ik wil in Frankrijk wonen.', voegt hij er aan toe. 'Theo, je vraagt nu heel veel van me. Je vraagt me nu om alles achter me te laten wat ik heb opgebouwd. Mijn hometown te verlaten. Wat moet ik dan bij jou gaan doen?' 'Luister liefje, dat snap ik, maar ik dacht dat het kut ging hier. Dat is één van de andere reden dat ik dit vraag. Ik dacht dat je er dan even tussenuit kon gaan. Je kan altijd teruggaan en misschien ga ik dan wel met je mee.' Ik sla mijn handen voor mijn ogen. Ik probeer alles op een rijtje te zetten. 

Voordelen:

- Er tussenuit kunnen gaan.

- Geen awkward momenten meer met mijn ex en ex bff.

- Even een adempauze en me richten op mezelf en Theo.

Nadelen:

- Alles achterlaten wat ik heb opgebouwd (vrienden, familie, werk).

Er zijn meer voordelen dan nadelen. 'Luister Theo, ik moet er nog even goed over nadenken. Je vraagt echt wat van me. Ik zal mijn ontslag moeten indienen bij Marlene, wat betekent dat ik uit de serie moet worden geschreven en er zijn nog meer gevolgen. Hoezo blijven we niet hier en waar moeten we van leven? We gaan niet al mijn geld spenderen.' Theodore lacht. 'Rustig Benzo.' Ik smelt van de manier waarop hij Benzo uitspreekt. Het klinkt als bjienzo. 'Ik wil in Frankrijk wonen, omday daar mijn passie ligt en ik ben er daar zeker van dat ik daar kan werken. Hier heb ik dat niet en moeten we 100% zeker van jouw geld gaan leven en dat wil ik niet. Ik wil in Frankrijk wonen vanwege jou. Ik wil dat je even kan uitrusten. Even geen last op je schouders enzo. Ik dacht dat je dat misschien wel pretig vond. En we kunnen in mijn huis leven, van mijn inkomen. Misschien kan jij gaan werken in één van de winkeltjes daar. Ze hebben altijd wel ergens iemand nodig.' Ik denk na over zijn woorden. Waar ik zonet gestresst over was, klinkt nu heel aanlokkelijk. Rust, geen stress, Theodore. 'Dus wat zeg je er van?', vraagt hij. Ik neem alles nog één keer in mijn hoofd door. Ik weet dat ik snel toehap, want ik ken hem nog maar net en na twee weken al samenwonen is extreem heftig. Maar de gedachte om even hier weg te zijn, spreekt me erg aan. En ik kan altijd terug. Mijn besluit staat vast. 'Ik ga morgen mijn ontslag indienen.'