Part 15

123 7 1
                                        

Pov Tyler

Ashley ligt nu voor de tweede dag al in het ziekenhuis en ik heb haar nog niet bezocht. Telkens als ik haar een appje stuurt met hoe het gaat, zegt ze dat er niets enstigs aan de hand is. Wel dus. Anders had ze er wel bij gezet wat ze had. Een hevige koorts of zo iets. Het is lastig want de mensen op de set vragen continu hoe het is met Ashley. Ik wilde het eerst niet vertellen, maar nu ze in het ziekenhuis ligt, is het misschien maar beter van wel. Gelukkig heb ik vandaag een korte werkdag en kan ik daarna naar haar toe gaan.

Als het twaalf uur is, ga ik. Onderweg bedenk ik me dat ik Ashley ook nog even moet vragen over Sam.

Pov Sam

Ik luister stilletjes. Het is heftig van Ashley me verteld heeft. Ik heb tranen in mijn ogen. Mijn hand heeft die van hare gepakt. We zitten stilletjes, gewoon een beetje te snikken en snuiten. 'Mag ik naast je komen liggen?', vraag ik. Ze knikt. Het lijkt alsof, nu ze het vertelt heeft, pas echt realiseert wat er aan de hand is. Ze staart vooruit. Een traan biggelt via haar wangen naar haar mond en vervolgens naar haar kin. Ik zie dat ze zich groot probeert te houden, dat ze niet wil laten merken hoe ze er echt aan toe is. Er biggelen steeds meer tranen.

Ik klim bij haar in bed. Ik streel over haar arm, zodat ze wat rustiger wordt. 'Mag ik voelen?', vraag ik. weer knikt ze alleen. Ik ga met mijn hand naar haar buik. Ashley verstijft zodra ik het aanraak. 'Het is goed, het is goed.', sus ik haar. Ashley pakt me beet en huilt. Hard en lang. Ik ga tegen haar aanliggen. 'Laat het maar komen. Het is goed zo.'

We liggen een tijdje zo, zodat Ashley rustig wordt. Plots stapt er iemand binnen. 'Uhm Ashley?' Ik lig met mijn rug naar de deur toe, dus ik zie niet wie het is. Ashley kijkt geschrokken. Ik draai me om. Tyler. Tyler Blackburn. Hij staat daar echt. 'Wie is dit?', vraagt hij. Ashley kijkt me geschrokken aan. 'Dit is Sam.', begint ze. 'Sam is een zusje van een vriendin van me.' 'Echt? Want ik zag jullie berichtjes en er stond heel wat informatie in voor een zusje van.', zegt Tyler. Ashley weet niet wat ze moet zeggen. 'Ik ben Sam. We hebben elkaar ontmoet in de Target, ik werk daar.' Ik vertel wat er gebeurd is. Van de ontmoeting, tot het moment dat Ashley bij mij thuis zat. Ik vertel hoe Ashley over me denkt en dat ze me daarom toelaat ik haar (privé) leven. Ik vertel dat ik geen vrienden heb op school, omdat ik nieuw ben. 'Ik ben Nederlands, vandaar mijn slechte Engels.', zeg ik als laatste. Tyler is even stil. 'Dat is... dat is echt vervelend voor je. Gaat het wel met je', vraagt hij bezorgt. Ik knik. 'Ja dank je.' Ik stap uit bed en loop naar Tyler toe. 'Wil je heel even met me meelopen?', vraag ik. 

We staan op de gang. 'Wat is er?', vraagt Tyler. 'Als ze je vertelt waarom ze hier ligt, doe dan rustig met haar. Ze vindt het verschrikkelijk eng om je te vertellen wat er aan de hand is.' 'Het is ernstig he?', vraagt Tyler. Ik knik. 'Ga maar.'

Pov Ashley

Tyler komt de kamer weer in. 'Lief meisje.', zegt hij. Ik knik. 'Tyler... ik wil je vertellen wat er aan de hand is, maar... maar wordt alsjeblieft niet boos, oké?', vraag ik zenuwachtig. Tyler pakt mijn hand. 'Ash, ik ben er voor je. Ik heb liever dat we met zijn tweeën iets moeten dealen, dan dat jij dat in je eentje moet.' Hij is zo lief. Ik krijg het warm. Zweetdruppels gaan via mijn nek over mijn rug. Ook mijn handen worden klammig. Ze plakken. Zenuwachtig veeg ik ze af aan mijn ziekenhuis hemd. Tyler merkt het en pakt mijn handen. Ze zijn nog steeds klammig, maar het maakt hem allemaal niet uit. Hij wil gewoon dat ik meer los kom tegenover hem. Tyler kijkt me aanmoedigend aan. Ik hoor hem denken. Hij wil het uit me trekken. Ik neem een slokje drinken.

'Ik was zwanger.', begin ik. Tyler springt op. 'Dat is geweldig!', roept hij enthousiast. Ik blijf stil. Akelig stil. Tyler merkt het en gaat zitten. 'Wat is er?', vraagt hij. 'Ik was zwanger van Ryan, het was drie maanden.'

Pov Tyler

Het maakt me niet uit dat het van Ryan komt. Ik ben hartstikke blij. Het enige wat me een beetje dwarszit, is dat Ashley in de verleden tijd praat. 'Ash...', begin ik.

Pov Ashley

'Ash...', begint Tyler. En dan zonder dat ik het wil, flapt het er uit. 'Ik heb een miskraam gehad. Het kindje is overleden.'

Not just a sceneWhere stories live. Discover now