Crybaby.

Chapter52.

Και ακούγονται τα ψεύτικα σ'αγαπώ.

Την κάνανε όλοι την λέξη σ'αγαπάω καραμέλα.

Μπορείς να αγαπάς και να ξεαγαπας;
Όχι.

Και όλοι είναι "δίπλα" σου,και όλοι "αγαπάνε", αλλά θα φύγουν. Ένα λάθος να κάνεις.

Πως μπορούν να αγαπάνε μεσω διαδικτύου; Τόσο υποκριτικό.

Η κάθε άκυρη έρχεται και πετάει ένα "Είμαι εδώ.", που εδώ; Που έρχεσαι όταν χρειαστείς κάτι; Έστειλε καμία απο ενδιαφέρον;
Όλες ξαφνικά πληγωμενες, βγάζουν φωτογραφίες προσπαθώντας να δείξουν "tumblr". Με το να κουνάς την κάμερα για να βγάλεις φωτογραφία δεν γίνεσαι tumblr,ούτε με το να κολλάς αυτοκολητακια στο πρόσωπο σου.

Ψεύτικες.
Ψεύτικοι.

Ζούμε σε έναν ψεύτικο κόσμο πιστεύοντας πως πατάμε την πραγματικότητα.

Η κατάθλιψη δεν είναι μόδα.
Ένας πληγωμένος άνθρωπος δεν είναι μόδα.
Μια δυστυχισμένη ψυχή δεν είναι goals.
Ξυπνήστε.

Η διαφορετικότητα έγινε μόδα.
Το παίζουν διαφορετικοί μα είναι όλοι ίδιοι.

Η διαφορετικότητα δεν γεννιέται στα social media.
Ψαξου.

Με το να το παίζεις ανοιχτομυαλος δεν γίνεσαι διαφορετικός, με το να συμφωνείς με τα "είδωλα" σου δεν γίνεσαι διαφορετικός.

Ψαξου.

Βρες τις σκέψεις σου, τις δικές σου. Βγάλε τες απο το πίσω σκονισμένο μέρος του μυαλού σου.

Ψαξου για εσένα.
Ψάξε εσένα.

Έκλεισε το ημερολόγιο της και το άφησε στο κομοδίνο.
Τόσα νεύρα.

Ήθελε να ζει σε έναν αληθινό κόσμο.
Αλλά αυτόν μπορούσε να τον βρει μόνο μέσα στο μυαλό της.