Crybaby.

Chapter 43.

Την επόμενη μέρα όταν είδε τον Theo αναστατωθηκε.

Έπιασε απότομα το χέρι της Olivia και τον κοίταζε.

"Μην αγχώνεσαι,έλα." της είπε και προχώρησαν.

Μπήκε στην τάξη η κ. Claire.

"Κυρία;"

"Έλα." ήταν πολύ άνετη.

"Μπορώ να σου μιλήσω μετά;" είπε σιγανά.

"Κάτι προσωπικό;"

"Ναι." καθάρισε τον λαιμό της.

"Ωραία, θα σε βρώ μετά όταν θα έχω κενό και θα μου πεις, καλά; Πάμε τώρα μέσα."

Μετά απο 6 ώρες μαθήματος η Allison πίστευε πως η Mrs.Claire δεν θα πήγαινε.

Ακούστηκαν 2 χτύποι στην πόρτα και εμφανίστηκε πίσω της.

"Μπορώ να έχω την Allison?" είπε κοιτάζοντας τον καθηγητή της χημείας.

Αφου βγήκαν, έκατσαν σε ένα παγκάκι.

Πως θα της το ελεγε;

Μήπως ήταν κακιά ιδέα;

"Ξεκίνα."

Άρχισε να της διηγείται αυτά που συνέβησαν στην τουαλέτα.

Πως ένιωσε.

Ότι ήθελε να κάνει εμετό, και για πρώτη φορά όχι λόγω του φαγητού.

Πως αηδιαζοταν απο τον εαυτό της.

"Συγγνώμη, απλά ήθελα καπου να τα πω, και οι γονεις μου σίγουρα δεν είναι οι κατάλληλοι γιατί θα γίνει χαμός." είπε στο τέλος.

"Καλά εκανες και μου μίλησες. Ξέρεις πως μπορεις να μου μιλάς, αλλά αυτό που έκαναν είναι πολύ σοβαρό. Είσαι κοπέλα, και το πήρες σοβαρά και καλά έκανες. Θα μιλήσω στον Jacob και θα τους βάλει στην θέση τους."

*ο καθηγητής της τέχνης.*

"Όχι οχι όχι, θα γίνει χαμος και ντρέπομαι." είπε και την κοίταξε κατάματα.

"Και προτιμάς να νιώθεις ασχημα και να γίνεις θύμα τους; Ξες πως θα συνεχίσουν; Δηλαδη οποτε έχει καυλες ο Theo θα σε εκμεταλλεύεται;"

Είχε δίκιο.

"Δεν ξέρω..Όχι.."

"Δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα επειδή είσαι γυναίκα Allison. Είναι όμορφο που είμαστε γυναίκες, αλλά βλεπεις οι άνθρωποι μαθαίνουν ακόμα στις κοπέλες να είναι προσεκτικές παρά στα αγόρια πως ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι παιχνίδι."

"Δεν ξέρω κυρία." είπε μονότονα.

"Πάμε πάνω και θα μιλήσω στον Jacob, αύριο θα τα κανονίσουμε όλα, ντάξει;"

"Ναι."

Της έδωσε μια αγκαλιά και της χάιδεψε τα μαλλιά.

Παρόλο που ηταν καθηγήτρια της ειχαν τις καλύτερες σχέσεις.

Την εμπιστευόταν και της έλεγε πολλά.

Και είχε κάποιο δίκιο.

Αλλά φοβόταν.

Όχι τόσο για αυτήν.

Αλλά για τους άλλους.

Ένα απο τα κακα της ήταν πως ενδιαφερόταν παραπάνω για τους άλλους παρά για τον εαυτό της.

Και παρόλο που φοβήθηκε, ένιωθε κενή.

Ακόμα.