Crybaby.

Chapter38.

Σκυμμενη πάνω απο το καζανάκι προσπαθούσε να βγάλει αυτά που είχε μέσα της για άλλη μια φορά.

Τίποτα.

Μα είχε φάει ότι υπήρχε.

Γιατί;

Γιατί δεν έβγαιναν απο μέσα της;

Ήθελε να τα ξεφορτωθεί, πριν γίνουν μέρος της.

Άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια.

Ακούμπησε στον τοίχο αφήνοντας τα δάκρυα της να κυλήσουν.

Χοντρή καριολα.

Ακόμα και σε αυτό είσαι άχρηστη.

Υποσχέθηκε εκείνη τη στιγμή να μην ξαναβάλει κάτι στο στόμα της.

Είχε έναν στόχο.

Έπρεπε να τον καταφέρει πάση θυσία.

Δεν ήθελε να κοιτάει τον εαυτό της και αν τον μισεί.

Σηκώθηκε και πήγε να ξαπλώσει.

Αφαίρεσε τα ρούχα της και κοιταχτηκε στον καθρέφτη.

Γουρούνι.

Έπεσε στο κρεβάτι της και σκέφτηκε πως θα ήταν να είναι αδύνατη.

Όνειρο.

Ναι,όνειρο.

Έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να σκεφτεί κάτι άλλο.

Τότε σκέφτηκε αυτόν.

Το στομάχι της σφιχτηκε απο τις τύψεις για αυτά που έφαγε.

Αν ήταν αυτός εκεί ίσως της έλεγε να μην το κάνει.

Μισούσε τόσο τον εαυτό της, όσο ο άνθρωπος μισεί τις κατσαρίδες.

Ήταν μια κατσαρίδα.

Αν της έκοβαν το κεφάλι ακόμα θα ζούσε.

Θα ζούσε μεχρι να πεθάνει απο πείνα.

Θα ήθελε να πεθάνει έτσι.

Βασικά όχι.

Δεν θα ήθελε.

Θα έχανε το βάρος της.

Θα το έκανε.

Όσο δύσκολο κι αν ήταν.

Έπρεπε.